Για να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι

5. Ράβενσπρουκ

Πενήντα περίπου χιλιόμετρα βορείως του Βερολίνου, βρισκόταν το εν λόγω στρατόπεδο, η «κόλαση των γυναικών» όπως το βάφτισαν Γαλλίδες κρατούμενες. Μερικές από τις γυναίκες αυτές, ήταν αιχμάλωτες πολέμου, δηλαδή Ρωσίδες  νοσοκόμες του ερυθρού σταυρού, που είχαν αιχμαλωτιστεί στα πεδία των μαχών, αλλά οι πλείστες δεν ανήκαν στις ένοπλες δυνάμεις των εμπόλεμων. Ήταν μέλη κάποιων κινημάτων αντίστασης , εργάτριες που είχαν μεταφερθεί από τις εστίες των, αλλά η παραγωγικότης τους είχε κριθεί ανεπαρκής. Κλείστηκαν στο Ράβενσπουκ χωρίς δίκη και το 90% ήταν υπήκοοι των συμμάχων χωρών. Τουλάχιστον 50.000 γυναίκες βρήκαν το θάνατο εκεί και πολλές ακόμη χιλιάδες που μεταφέρθηκαν σε άλλα στρατόπεδα! Εκτός από την δολοφονία εν ψυχρώ, αιτίες θανάτων ήταν ο υποσιτισμός, η υπερβολική εργασία, η έκθεση στο ψύχος, ο συνωστισμός, η πλήρης έλλειψη υγιεινής, καθώς και η κτηνώδης μεταχείριση από το προσωπικό του στρατοπέδου. Μια από τις έγκλειστες κατέθεσε τα εξής συγκλονιστικά, εννοείται μετά την απελευθέρωσή της: «Το όλο σύστημα του στρατοπέδου, είχε ένα μόνο σκοπό: την καταστροφής της  ανθρωπιάς και της συνείδησής μας. Τα ασθενέστερα άτομα έφθαναν σε έσχατη ηθική και σωματική κατάπτωση…» Και οι υπόλοιπη κατάθεσή της συγκλονίζει, αλλά την παραλείπω λόγω χώρου. Μια άλλη κρατούμενη Νορβηγίδα, φίλη του Νορβηγού βασιλιά, κατέθεσε μεταξύ άλλων: «Μπήκαν μέσα στην αίθουσα δύο άνδρες με στολή. Ακούσαμε αργότερα, ότι ο ένας ήταν γιατρός και ο άλλος οδοντίατρος. Μας παρέταξαν έπειτα σε σειρές και μας υποχρέωσαν να παρελάσουμε ολόγυμνες μπροστά τους! Περιορίστηκαν να εξετάσουν τα δόντια και τα χέρια μας…» Η έλλειψη τροφής ήταν τρομερή, έτσι οι έγκλειστες έτρωγαν φλούδες ωμές από πατάτες και κομμάτια χορταρικά ωμά. Τις βασάνιζαν ρίχνοντας κομμάτια ψωμιού, που ‘χε μουχλιάσει στις αποθήκες και διασκέδαζαν βλέποντάς τες να παλεύουν σαν θηρία γι’ αυτά τα κομμάτια! Η εργασία ήταν σκληρή και σπρώχνονταν σ’ αυτήν με χτυπήματα και ξυλοδαρμούς. Όταν δεν μπορούσαν πια να εργαστούν, τις μετέφεραν στο κατ’ όνομα νοσοκομείο του Ράβενσπρουκ, όπου και πέθαιναν! Σ΄ ένα τμήμα του μπλόκ, ήταν ένα δωμάτιο με γυναίκες θεωρούμενες τρελές. Ήταν διαστάσεων 5Χ6 και συνήθως «φιλοξενούσε» 60-70 γυναίκες, χωρίς κουβέρτες μέσα στο τρομερό ψύχος! Το μόνο μέτρο υγιεινής, ήταν ένας κουβάς στη μέση, που συχνά ανατρεπόταν και τα πρωινά οι ένοικες ήταν λερωμένες με τα δικά τους περιττώματα! Τις δέρνανε αγρίως σαν τρελές μέχρι που κάποιες πέθαιναν! Υποχωρούντων των Χιτλερικών, ήρθαν στο στρατόπεδο δύο ειδικοί επί των εξοντώσεων. Γινόταν μαζική σφαγή των γυναικών που η μεταφορά των δεν εθεωρείτο πρακτική. Αρχικά εξοντώνονταν οι ανίκανες προς εργασία, μετά κατασκεύασαν έναν θάλαμο αερίων. Μέχρι να φτάσουν οι Ρώσοι, εξοντώθηκαν σ’ αυτόν περίπου 700 γυναίκες. Υπήρχε επίσης ένα κρεματόριο, και μερικές κρατούμενες ρίχτηκαν ζωντανές στους φούρνους τους! Τα θηλυκά της συνομοταξίας των βασανιστών ήταν πιο κτηνώδη από τους άνδρες. Σε μια περίπτωση, η διοικητής, κάποια Μπίντς, έδειρε μια γυναίκα μέχρι ου έπεσε και μετά την ποδοπάτησε, μέχρι που σκεπάστηκε από αίματα. Εκτελούσε επίσης τις ποινές των 25, 50, ή 75 ραβδισμών. Λέγεται πως όταν μια γυναίκα είναι σκληρή, ξεπερνά τον άνδρα σε σκληρότητα. Στο Ράβενσμπρουκ λοιπόν αυτό επαληθεύτηκε πολλές φορές. Μιλάμε για μια κόλαση γυναικών με κολαστές γυναίκες, που ήταν όλες μέλη του κόμματος των Ναζί. Στη δίκη των διοικητικών στελεχών του στρατοπέδου, ειπώθηκαν ανατριχιαστικά πράγματα. Μακάρι  να μας έπαιρνε ο χώρος να τα διεκτραγωδήσουμε. Πρόκειται για γυναικείο προσωπικό, που άφησε στις επιζήσασες κρατούμενες φρικτές αναμνήσεις. Σήμερα τι βλέπουμε στα καθ’ ημάς; Γύναια πλαισιώνουν τις ομάδες της «Χρυσής Αυγής» πιο φανατικά από τους άνδρες! Κι ύστερα σου λένε οι λεπταίσθητοι ποιητές: «Μη χτυπάτε τις γυναίκες ούτε με τριαντάφυλλα»! Εκείνο που πρέπει να απασχολήσει το προοδευτικό γυναικείο κίνημα, είναι η προσπάθεια ενημέρωσης του γυναικείου πληθυσμού, ώστε να μην αυξηθούν (τουναντίον να μηδενιστούν) τα ποσοστά της «Χρυσής Αυγής», κάτι που αφορά όλους μας!

Συνεχίζεται

Α.Π.Χ.

Σ.Σ. Εδώ, ένα ντοκιμαντέρ για το συγκεκριμένο στρατόπεδο συγκέντρωσης. Προσοχή! Κάποιες από τις εικόνες είναι εξαιρετικά βίαιες: http://www.youtube.com/watch?v=SPuUeIzRLdY