Γιώργος Χατζημαρκάκης: «Πέθανε η λογική στο Βερολίνο»

Με αφορμή τα δημοσιεύματα στο Γερμανικό και τον Ελληνικό τύπο* για ορισμό Επιτρόπου στην Ελλάδα, ο ευρωβουλευτής Γιώργος Χατζημαρκάκης έκανε την παρακάτω δήλωση:  
Το οικονομικό μοντέλο της πολιτικής που έχει επιβάλλει η Τρόικα στην Ελλάδα, ιστορικά προϋπήρξε στη Γερμανία υπό τον Καγκελάριο της Δημοκρατίας της Βαιμάρης Χάινριχ Μπρούνινγκ, όταν μέσα στη μεγάλη ύφεση που ακολούθησε το κραχ του 1929, επέμενε σε μέτρα λιτότητας και ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. Η πολιτική του να συνδυάσει την διαχείριση της βαριάς οικονομικής κρίσης με μια σκληρή λιτότητα, οδήγησε σε έξι εκατομμύρια άνεργους και άνοιξε το δρόμο στα ακροδεξιά στοιχεία οδηγώντας στο τέλος της Δημοκρατίας και στην τρομοκρατία του Χίτλερ.
Αυτή την καταστροφική ιστορική συνέπεια την πλήρωσε βαριά η Ευρώπη. Η Γερμανία ισοπεδώθηκε. Η απάντηση όμως της παγκόσμιας κοινότητας, δεν ήταν η τιμωρία των Γερμανών. Αντιθέτως, με το σχέδιο Μάρσαλ δόθηκε μια κρίσιμη βοήθεια για ανάκαμψη της γερμανικής οικονομίας, η οποία και πέτυχε.
Σήμερα, φαίνεται πως πέθανε η λογική στο Βερολίνο. Μοιάζουν σα να απώλεσαν την ιστορική μνήμη στο Βερολίνο και στη Φρανκφούρτη.
Η πρωτοβουλία για ένα Επίτροπο λιτότητας, απ’ όπου κι αν προέρχεται, είναι απαράδεκτη. Μετά από τόσα λάθη και ιδεολογήματα της Τρόικας όπως η κατάργηση του βασικού μισθού που δεν σχετίζεται με την αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης, τώρα προστίθεται μια ακόμα αστοχία που εξοργίζει ένα λαό που δοκιμάζεται. Η προτεραιότητα στην κάλυψη του χρέους οδηγεί  στην εξαθλίωση ενός λαού αντί στην ανάπτυξη της οικονομίας.
Είναι απίστευτο που οι Γερμανοί δεν έμαθαν από τη δική τους ιστορία. Τέτοιες εξελίξεις δεν θα υπήρχαν στη Γερμανία του Σμιτ, του Κόλ, του Μπράντ και του Αντενάουερ. Επιτέλους, ας καταλάβουν πως η ανάπτυξη δεν είναι συνώνυμο της λιτότητας.

*«Σύμφωνα με έγγραφο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, που διέρρευσε στους Financial Times, το Βερολίνο προτείνει την τοποθέτηση στην Ελλάδα, από το Eurorgroup, ενός επιτρόπου αρμοδίου για τον ελληνικό Προϋπολογισμό για περιορισμένο διάστημα χρόνου, ο οποίος θα ελέγχει την εκτέλεσή του και θα έχει τη δυνατότητα να ασκεί βέτο σε αποφάσεις που δεν είναι σύμφωνες με τους δημοσιονομικούς στόχους, αλλά και να εξασφαλίζει, ότι η εξυπηρέτηση του χρέους θα έχει άμεση προτεραιότητα στη δημοσιονομική πολιτική».