Γονεϊκή αποξένωση: Τα 6 ΗΧΗΡΑ σημάδια που δεν πρέπει να αγνοήσεις και τί είναι ο γονέας-στόχος

Δεν ακούμε συχνά για φιλικά διαζύγια και είναι λογικό αφού δύο σύντροφοι για να φτάσουν σε σημείο να χωρίσουν σημαίνει ότι έχουν διαφορετικά θέλω και διαφορετικές προσδοκίες από τη ζωή τους.

Φυσικά υπάρχουν και οι περιπτώσεις εκείνες που οι γονείς τα βρίσκουν μεταξύ τους και κάνουν το καλύτερο για τα παιδιά τους αλλά οι περιπτώσεις αυτές είναι σπάνιες.

Δυστυχώς αυτοί που την πληρώνουν συνήθως είναι τα παιδιά πού βρίσκονται στη μέση του ανεμοστρόβιλου. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που οι γονείς χρησιμοποιούν τα παιδιά τους σαν να είναι πιόνια και τα στρέφουν εναντίον του άλλου γονέα χωρίς να τους ενδιαφέρει τι είναι καλό για εκείνα μάλλον επειδή εστιάζουν στο κακό που θέλουν να προκαλέσουν στον/στην πρώην σύντροφο. Αυτό ονομάζεται με λίγα λόγια γονεϊκή αποξένωση και είναι στην ουσία «παιχνίδι με έναν και μόνο στόχο» – να κερδίσουν την αποκλειστική αγάπη των παιδιών τους καταστρέφοντας τη σχέση που έχουν με τον άλλο τους γονέα.

Η συχνότητα που παρατηρείται η γονεική αποξένωση είναι ανησυχητική. Μία μελέτη που πραγματοποιήθηκε σε περίοδο 10 ετών διαπίστωσε ότι το 86% των 1000 περιπτώσεων αφορούσε γονείς που προσπαθούσαν να κάνουν πλύση εγκεφάλου στα παιδιά τους σε μία προσπάθεια να τους δημιουργήσουν ψευδείς και αρνητικές ιδέες για τον άλλο γονέα με σκοπό να τα στρέψουν εναντίον του.

Η δικηγόρος και συγγραφέας Sandra Radna αναλύει το ζήτημα αυτό στο βιβλίο της “Παίρνεις διαζύγιο, από δω και πέρα τι;». Σύμφωνα με την Radna ο ένας γονιός χειραγωγεί τον άλλον και τα παιδιά καθόλη τη διάρκεια του γάμου και πολύ πιθανόν να αρχίσει να λέει πράγματα στα παιδιά που είναι υποτιμητικά για τον άλλο γονέα ενώ οι γονείς είναι ακόμα μαζί. Όσο επιδεινώνεται η σχέση ανάμεσα στους δύο γονείς τόσο επιδεινώνεται και η χειραγώγηση.

Η τακτική αυτή δεν διαφέρει πολύ από την πλύση εγκεφάλου και μπορεί να είναι είτε έμμεση και ύπουλη είτε πιο άμεση.

Μία φράση όπως «η μητέρα σου είναι τρελή» ή «ο πατέρας σου είναι μεθυσμένος» είναι αρκετή για να κάνει ένα παιδί να δει αρνητικά τον άλλο του γονέα. Η συκοφαντία και τα άσχημα λόγια μπορούν εύκολα να πείσουν ένα παιδί είτε λέγονται επίτηδες είτε όχι. Αν ένας γονιός πει “θα ήθελα πολύ να σου το πάρω αλλά ο πατέρας σου δεν μου δίνει αρκετά χρήματα” το παιδί πιθανότατα θα δυσανασχετήσει με τον πατέρα. Έτσι το παιδί δεν έχει λόγο να υποψιαστεί ότι η μητέρα του μπορεί να μην του λέει την αλήθεια».

Ο αποξενωτής γονέας δεν αφήνει εύκολα τον γονέα-στόχο να περνάει χρόνο με το παιδί. Πολλές φορές αψηφά την απόφαση επικοινωνίας και κρατά το παιδί περισσότερο από τον καθορισμένο χρόνο. Άλλοτε προγραμματίζει δραστηριότητες για το παιδί τις ώρες που υποτίθεται ότι πρέπει να είναι με τον άλλο του γονέα. Επίσης μπορεί να διακόψει το χρόνο που περνάει το παιδί με το γονέα-στόχο με κλήσεις και μηνύματα για να ελέγξει την κατάσταση. Ορισμένοι αποξενωτές εμποδίζουν την επικοινωνία ανάμεσα στο παιδί και το γονέα-στόχο, δεν τους αφήνουν να τηλεφωνιούνται, κόβουν τη συζήτηση στη μέση ή ακόμα κάνουν κουμάντο στο πόσες φωτογραφίες του παιδιού θα έχει ο γονέας-στόχο. Όπως είναι αναμενόμενο όσο λιγότερο χρόνο περνά ένα παιδί με τον αποξενωτή γονέα τόσο πιο αδύναμος γίνεται ο συναισθηματικός του δεσμός με το γονέα-στόχο.

Σε άλλες περιπτώσεις ο αποξενωτής γονέας αναφέρει στο παιδί πληροφορίες σχετικά με την οικονομική ή την προσωπική ζωή των γονέων χαρακτηρίζοντάς τον εαυτό του ως θύμα. Σύμφωνα με μελέτη που έγινε το 2013 αυτό μπορεί να κάνει το παιδί να δυσανασχετήσει με τον άλλο γονέα νιώθοντας την ανάγκη να προστατεύσει τον αποξενωτή γονέα.

Η Radna έχει δει πολλές φορές και μια άλλη στρατηγική. «Η σύζυγος χρησιμοποιεί αθώα γεγονότα για να κάνει τον σύζυγο να φανεί πώς κάνει κάτι ακατάλληλο. Ένα βράδυ που ένας πελάτης μου φίλησε την κόρη του στο μέτωπο για να της πει καληνύχτα, η σύζυγος είπε στο παιδί μπροστά του: «Αυτό δεν είναι σωστό. Ο πατέρας σου δεν πρέπει να σε φιλάει έτσι» ή όταν γαργαλούσε την άλλη του κόρη που ήταν 8 ετών η σύζυγος έλεγε «αυτό το άγγιγμα είναι ακατάλληλο. Ο πατέρας σου σε αγγίζει σε ακατάλληλα σημεία, το αντιλαμβάνεσαι αυτό;». Όταν ο πελάτης μου προσπάθησε να πει στα παιδιά του ότι αυτό που έλεγε η μητέρα τους δεν ήταν αλήθεια τότε εκείνη με τη σειρά της είπε στα παιδιά της ότι ο πατέρας τους ψαχνόταν για καβγά επειδή εκείνη προσπαθούσε απλώς και μόνο να τα προστατεύσει».

Σε άλλες περιπτώσεις ο αποξενωτής γονέας θα χρησιμοποιήσει το οικονομικό κομμάτι για να αποξενώσει το παιδί από το γονέα-στόχο. Για παράδειγμα αν το παιδί θέλει ένα Playstation ο αποξενωτής γονέας θα του πει «δυστυχώς δεν έχω λεφτά να στο πάρω αλλά ίσως ο μπαμπάς σου/η μαμά σου να έχει. Μακάρι να γνωρίζαμε πόσα χρήματα έχει» και όταν ο άλλος γονιός, ο οποίος πραγματικά δεν έχει χρήματα δεν θα του το αγοράσει, το παιδί θα το θεωρήσει αυτός προδοσία και έτσι θα απομακρυνθεί από το γονέα του.

Ο κάθε γονέας βάζει τους δικούς του κανόνες στο σπίτι του ωστόσο ο αποξενωτής γονέας θα βάλει τα δυνατά του ώστε να υπονομεύσει τους κανόνες που ισχύουν στο άλλο σπίτι. Για παράδειγμα μπορεί οι δύο γονείς να έχουν αποφασίσει το παιδί τους να πέφτει για ύπνο στις 9 το βράδυ. Ο αποξενωτής γονέας προκειμένου να πετύχει το στόχο του θα πει στο παιδί του «όταν είσαι μαζί μου μπορείς να ξενυχτάς όσο θέλεις» μειώνοντας έτσι την ισχύ των κανόνων που ισχύουν στο άλλο σπίτι ή απομακρύνοντας το παιδί από το γονέα-στόχο.

Τι συμβαίνει όμως με το παιδί που ένας του γονιός κατάφερε να το αποξενώσει από τον άλλον; Το παιδί γίνεται υποκειμενικό και άθελά του συνεργός του αποξενωτή γονέα. Συμμετέχει σε μία εκστρατεία τιμωρίας κατά του άλλου του γονιού και μέσα σε λίγους μήνες το παιδί μισεί, φοβάται ή απορρίπτει τον γονέα-στόχο ως κάποιον ανάξιο να έχει οποιαδήποτε σχέση μαζί του.

Οι επιπτώσεις της γονεικής αποξένωσης διαρκούν μία ζωή. Το παιδί όχι μόνο χάνει τις αναμνήσεις που θα μπορούσε να χτίσει με τον γονέα-στόχο, αλλά επίσης θρηνεί για το χαμό του γονέα αυτού και σύμφωνα με την Sharie Stines, ψυχολόγο, τα παιδιά αναπτύσσουν κάποιες σοβαρές παθολογικές συμπεριφορές που μεταφέρουν στην ενήλικη ζωή τους. Δυσκολεύονται να κάνουν σχέσεις, τείνουν να πανικοβάλλονται όταν εκτίθενται σε οποιοδήποτε είδος θυμού και σπάνια δέχονται οποιαδήποτε κατηγορία όταν τσακώνεται με κάποιον.

Το σύνδρομο της γονεϊκής αποξένωσης είναι ένας προγνωστικός παράγοντας για μελλοντική κατάθλιψη και κατάχρηση ουσιών. Στο τέλος το παιδί μπορεί να γίνει σαν τον αποξενωτή γονέα που δεν έχει ενσυναίσθηση και σκέφτεται μόνο τον εαυτό του. Συνήθως επαναλαμβάνει αργότερα στο δικό του παιδί τα λάθη του αποξενωτή γονέα.

Όλο αυτό μας κάνει να αναρωτιόμαστε: ο αποξενωτής γονέας θα φερόταν έτσι αν ήξερε πόσο τραγικές και αρνητικές είναι οι επιπτώσεις στο παιδί του; Εάν αργότερα συνειδητοποιούσε πόσο έβλαψε το παιδί του θα μετάνιωνε; Θα κατηγορούσε τον εαυτό του ή το γονέα-στόχο; Άξιζε όλο αυτό;

"google ad"