«Γράμμα στους γονείς»: Οι δάσκαλοι των Χανίων απευθύνονται στους γονείς των μαθητών για την ανάγκη για αγώνα

Με κείμενο – επιστολή προς τους «αγαπητούς γονείς»,  οι εκπαιδευτικοί του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ν. Χανίων αναφέρουν τους πολλούς λόγους για τις κινητοποιήσεις τους για το ασφαλιστικό και καλούν τους γονείς να σταθούν δίπλα τους γιατί «λίγο ως πολύ ξυπνάμε με τις ίδιες αγωνίες και κοιμόμαστε με τα ίδια άγχη. Είμαστε όλοι μας αντιμέτωποι με την ακρίβεια και βλέπουμε μέρα με τη μέρα τους μισθούς μας να χάνουν την αγοραστική τους δύναμη ενώ ετοιμάζεται νέο χτύπημα στην κοινωνική ασφάλιση και την πρόνοια… Αναρωτιόμαστε το ίδιο, όταν σκεφτόμαστε ότι στην εποχή της μεγάλης τεχνολογικής έκρηξης και της απίστευτης αύξησης της παραγωγικότητας, εμείς κι εσείς πρέπει να δουλεύουμε όλο και περισσότερο, όλο και σκληρότερα για να ζήσουμε τις οικογένειές μας»

Διαβάστε την επιστολή τους:

Αγαπητοί γονείς,

εμείς οι εκπαιδευτικοί των παιδιών σας  νιώθουμε την ανάγκη να επικοινωνήσουμε μαζί σας και να μοιραστούμε την αγωνία μας για τη Δημόσια και Δωρεάν εκπαίδευση που καθημερινά βρίσκεται στο στόχαστρο βίαιων περικοπών, συρρίκνωσης, υποβάθμισης και απαξίωσης. Οι άδικες μνημονιακές πολιτικές της ισοπέδωσης και της αναλγησίας κατακερματίζουν ότι κερδήθηκε με σκληρούς αγώνες τα τελευταία 100 χρόνια. Το ζείτε εσείς οι ίδιοι καθημερινά.

Οι μισθοί έχουν μεταβληθεί σε προνοιακά επιδόματα, γύρω μας υπάρχουν πάνω από 1 εκατομμύριο άνεργοι ενώ η ανεργία  αγγίζει το 17%, η ακρίβεια καλπάζει ανεξέλεγκτα, το ίδιο και η κερδοσκοπία.

Το νομοσχέδιο που η Κυβέρνηση καταθέτει για ψήφιση δεν είναι τίποτα άλλο παρά η συνέχιση των μνημονιακών αντιασφαλιστικών νόμων που ψηφίστηκαν την περίοδο 2010 – 2019 και είχαν ως συνέπεια τη μείωση των συντάξεων από 20% έως και 60%.

Η κυβέρνηση όχι μόνο δεν τήρησε τις προεκλογικές της υποσχέσεις για πλήρη κατάργηση του Νόμου Κατρούγκαλου (Ν. 4387/16), ο οποίος επέφερε μειώσεις μέχρι και 350€ στις κύριες συντάξεις, αλλά αντίθετα τον εφαρμόζει πλήρως και τον ισχυροποιεί περισσότερο.

Ακόμα και η εκπαίδευση, που όλοι οι «υπεύθυνοι» δεσμεύονταν ότι δε θα γίνει θύμα των περικοπών, κυριολεκτικά έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη της, καθώς ο προϋπολογισμός για την Παιδεία το 2020 είναι κατά 160 εκατ. ευρώ μειωμένος ενώ η συνολική δαπάνη δεν αγγίζει ούτε το 3% του ΑΕΠ.

Μέχρι σήμερα διορισμοί έχουν πραγματοποιηθεί για σώματα ασφαλείας, για τους ΟΤΑ και για την υγεία.  Στον αντίποδα κάθε χρόνο οι προσλήψεις αναπληρωτών εκπαιδευτικών ξεπερνάνε τις 37.000. Σκεφτείτε τον αντίκτυπο αυτής της επαναλαμβανόμενης διαδικασίας στην ποιότητα της εκπαίδευσης.

Η σχολική χρονιά και φέτος ξεκίνησε με πάνω από 600 κενά άμεσης προτεραιότητας, με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και αμέτρητες ώρες μαθημάτων χάνονται. Η αναλγησία του υπουργείου Παιδείας και η αδιαφορία του για τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων μας φάνηκε, αφού πριν μια εβδομάδα, μεσούσης της σχολικής χρονιάς, έγιναν προσλήψεις 70 ακόμη εκπαιδευτικών για θέσεις που παρέμεναν κενές από το Σεπτέμβριο.

Ο θεσμός του Ολοήμερου Σχολείου οδηγείται στην απόλυτη απαξίωση. Οι δάσκαλοι, που είναι απαραίτητοι για τη μελέτη και προετοιμασία των μαθητών, έχουν μετακινηθεί στο πρωινό πρόγραμμα για να γίνει εξοικονόμηση προσωπικού.

Μπορεί και φέτος η πολιτεία να πέτυχε(!) να στείλει τα σχολικά βιβλία έγκαιρα στις τάξεις – όπως συμβαίνει σε κάθε χώρα του πολιτισμένου κόσμου – αλλά μια σειρά άλλων προβλημάτων με κυρίαρχο την υποχρηματοδότηση των σχολείων, την έλλειψη υποστηρικτικών δομών (ενισχυτική διδασκαλία, τάξεις υποδοχής), την υπολειτουργία των Ειδικών Σχολείων αλλά και τις ελλείψεις στο βοηθητικό προσωπικό (απουσία καθαριστριών, σχολικών φυλάκων και τροχονόμων) βάζουν εμπόδια στην λειτουργία των σχολείων.

Πολλά σχολεία εξακολουθούν να λειτουργούν σε ακατάλληλα σχολικά κτίρια, με έλλειψη σύγχρονης υλικοτεχνικής υποδομής (εργαστήρια, βιβλιοθήκες, υπολογιστές κλπ.)

Το νηπιαγωγείο συνεχίζει να είναι το αποπαίδι της γενικής εκπαίδευσης. Τα παιδιά μας μένουν εκτός του δημόσιου νηπιαγωγείου. Η δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή αν και έχει θεσμοθετηθεί δεν έχει εφαρμοστεί σε όλους τους δήμους της χώρας.

Υπάρχει συνειδητή υπολειτουργία των Τμημάτων Ένταξης και των Ειδικών Σχολείων για μαθητές με ιδιαίτερες μαθησιακές ανάγκες ενώ οι ανάγκες των μαθητών που χρήζουν παράλληλη στήριξη δεν είναι ψηλά στην ατζέντα του υπουργείου.

Τα παιδία μας, γυρίζουν εξουθενωμένα από το σχολείο και πρέπει να ξεκινήσουν, αμέσως μετά, ένα μαραθώνιο εξωσχολικών δραστηριοτήτων, που πληρώνονται πανάκριβα.

Η συνεχόμενη μετακύληση των ευθυνών της πολιτείας, μας αναγκάζει να βάζουμε όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για τη στήριξη εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων των παιδιών μας (διδακτικές επισκέψεις, χαρτί φωτοτυπίας, υλικά νηπιαγωγείου).

Η έλλειψη επιμόρφωσης και κατάργηση της μετεκπαίδευσης των εκπαιδευτικών γίνεται με ευθύνη του υπουργείου. Η αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας και η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού ως μια τιμωρητική διαδικασία είναι στο σχεδιασμό του υπουργείου.

Απέναντι σε αυτή τη βάρβαρη πραγματικότητα, απέναντι σε όλους αυτούς που προσπαθούν να μας πείσουν πως όλοι οι αγώνες είναι μάταιοι και πως πρέπει πειθαρχημένα και άβουλα να υποταχθούμε στην αναλγησία των ισχυρών, ορθώνουμε το ανάστημά μας ως οφειλόμενο χρέος στη νέα γενιά που διαπαιδαγωγούμε.

Επένδυση στην παιδεία ως μοναδική ελπίδα εξόδου από την κρίση

Ενιαία δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, σε όλες τις βαθμίδες χωρίς αποκλεισμούς και κατηγοριοποιήσεις

Ενιαία 14χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση με δίχρονη υποχρεωτική προσχολική αγωγή

Μείωση των μαθητών ανά τμήμα στο 1:20 και 1:15 στο νηπιαγωγείο

Επιμόρφωση των εκπαιδευτικών

Παιδαγωγική ελευθερία και δημοκρατία στα σχολεία

Αναλυτικά προγράμματα και βιβλία που να εξυπηρετούν τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών, την κριτική σκέψη και την ολόπλευρη γνώση

Μισθούς αξιοπρέπειας για τους εκπαιδευτικούς. Οι αποδοχές των 780 ευρώ για τον πρωτοδιόριστο εκπαιδευτικό που είναι αναγκασμένος να υπηρετήσει σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, είναι ντροπή για την ελληνική κοινωνία οδηγούν στην απόλυτη εξαθλίωση και απαξίωση του ρόλου του.

Αγαπητοί γονείς,

απευθυνόμαστε σε σας όχι μόνο γιατί είστε οι γονείς των μαθητών μας αλλά και γιατί είστε κι εσείς εργαζόμενοι. Αισθανόμαστε ότι λίγο ως πολύ ξυπνάμε με τις ίδιες αγωνίες και κοιμόμαστε με τα ίδια άγχη. Είμαστε όλοι μας αντιμέτωποι με την ακρίβεια και βλέπουμε μέρα με τη μέρα τους μισθούς μας να χάνουν την αγοραστική τους δύναμη ενώ ετοιμάζεται νέο χτύπημα στην κοινωνική ασφάλιση και την πρόνοια. Η επικουρική ασφάλιση ενσωματώνεται στον ΕΦΚΑ κι ανοίγει έτσι ο δρόμος για την πιθανή πλήρη κατάργησή της μελλοντικά. Διατηρείται η λεηλασία, που έγινε διαχρονικά στα ασφαλιστικά ταμεία και καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει για επιστροφή των κλεμμένων. Καμία πρόβλεψη δεν υπάρχει για καθιέρωση της 13^ης και της 14^ης σύνταξης, που περικόπηκε το 2010-2012.

Αναρωτιόμαστε το ίδιο, όταν σκεφτόμαστε ότι στην εποχή της μεγάλης τεχνολογικής έκρηξης και της απίστευτης αύξησης της παραγωγικότητας, εμείς κι εσείς πρέπει να δουλεύουμε όλο και περισσότερο, όλο και σκληρότερα για να ζήσουμε τις οικογένειές μας. Οργιζόμαστε όλοι μας όταν οι μεσαιωνικές συνθήκες δουλειάς (η ανασφάλιστη εργασία, η ωρομισθία, ο φόβος της απόλυσης, τα ωράρια «λάστιχο», η κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων) θεωρούνται το όραμα του 21ου αιώνα.

Κι εσείς κι εμείς, τρομάζουμε στην ιδέα, ότι όσο περνάει ο καιρός, για να βγούμε στη σύνταξη θα πρέπει να βρισκόμαστε σε βαθιά γεράματα και μετά από 40 χρόνια δουλειάς, θα χρειαζόμαστε την οικονομική στήριξη των παιδιών μας για να επιβιώσουμε. Αγανακτούμε όταν οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και λιγότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι και περισσότεροι.

Αγαπητοί γονείς,

είναι χρέος μας να αντιδράσουμε, να αγωνιστούμε, να παλέψουμε. Γι΄ αυτό και συνεχίζουμε τις  απεργιακές κινητοποιήσεις.

Γιατί τα κενά σε εκπαιδευτικό προσωπικό είναι τεράστια και οι διορισμοί ανύπαρκτοι ή ελάχιστοι. Γιατί τα σχολεία δεν μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς να υπάρχουν χρήματα ούτε για τις στοιχειώδεις ανάγκες τους (πετρέλαιο, γραφική ύλη, λογαριασμοί κλπ). Γιατί οι εκπαιδευτικοί και ιδιαίτερα οι νέοι αδυνατούν να ζήσουν με μισθούς εξαθλίωσης των 780 ευρώ. Γιατί καταργείται ο θεσμός του Ολοήμερου σχολείου που εξυπηρετεί εκπαιδευτικές και κοινωνικές ανάγκες. Γιατί αρνούμαστε η ζωή μας να κινείται κάτω από φοβικά σύνδρομα

Το οικονομικό κόστος που επωμιζόμαστε ως συνέπεια των αγώνων μας είναι δυσβάσταχτο, ιδιαίτερα στις συνθήκες της σημερινής κρίσης, όμως δεν μπορεί να είναι φραγμός στα οράματά μας για μια καλύτερη παιδεία.

Σας καλούμε να συμπορευθείτε στον αγώνα μας ενάντια στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση. Οι αγωνίες σας, αγωνίες μας, για δημόσια, καθολική, υποχρεωτική Κοινωνική Ασφάλιση. Όλοι μαζί παλεύουμε για μια καλύτερη ζωή για μας και τα παιδιά μας.