Δίκτυο καταγραφής ρατσιστικής βίας

Του Φίλιππου Ζάχαρη
Η ρατσιστική βία μεγαλώνει μέρα με την ημέρα στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Αθήνα. Αλλεπάλληλα περιστατικά βίας με θύματα μετανάστες ή αιτούντες άσυλο λαμβάνουν χώρα στα στενά της πρωτεύουσας από ομάδες ακροδεξιών και άλλων κακοποιών στοιχείων που στοχεύουν στο να τρομοκρατήσουν τους μετανάστες και να επιβάλλουν μέχρι και την απαγόρευση κυκλοφορίας τους ιδιαίτερα στους δρόμους της Αθήνας. Η ρατσιστική βία βέβαια αφήνει αδιάφορη την Πολιτεία και κυρίως την αστυνομία που σε καμία περίπτωση δεν έχει συλλάβει κάποιον από αυτές τις παρασιτικές ομάδες. Είναι δε η αδιαφορία αυτή τόσο προκλητική που αγγίζει τα όρια της απόλυτης ανοχής απέναντι σε ομάδες ρατσιστών που ξυλοκοπούν καθημερινά τους αλλοδαπούς τις νυχτερινές ειδικά ώρες. Οι καταγγελίες, ως είθισται, αποσιωπούνται από τα δελτία ειδήσεων και ελάχιστοι συνάδελφοι δημοσιογράφοι προβαίνουν σε δημοσιοποίησή τους, λόγω του ότι κυρίως το θέμα «δεν πουλάει» παρά μόνο αν «χυθεί αίμα», και ζήτημα είναι. Τα περαστικά ρατσιστικής βίας αυξάνονται λοιπόν μέρα με την ημέρα. Και η Πολιτεία όχι απλά σηκώνει τα χέρια αλλά κωφεύει. Προκειμένου να γίνει μια προσπάθεια προς την κατεύθυνση της καταγραφής των περιστατικών αυτών η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στην Ελλάδα, με την συμμετοχή πολλών μη κυβερνητικών οργανώσεων, δημιούργησαν δίκτυο καταγραφής περιστατικών ρατσιστικής βίας. Το εν λόγω δίκτυο δημιουργήθηκε εξαιτίας της ανάγκης καταγραφής αυτών των περιστατικών που η επίσημη Πολιτεία αποσιωπά, αλλά και της ανάγκης διασύνδεσης των οργανώσεων, στις οποίες καταφεύγουν τα θύματα των ρατσιστικών επιθέσεων. Το δίκτυο ξεκίνησε πιλοτικά  την 1η Οκτωβρίου την καταγραφή των περιστατικών βίας κατά μεταναστών και προσφύγων, με στόχο την ποσοτική καταγραφή του ρατσισμού στην Ελλάδα. Η πιλοτική λειτουργία του δικτύου διήρκεσε μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 2011 και σύντομα θα ανακοινωθούν τα πρώτα αποτελέσματα στις τάσεις ρατσιστικής βίας, με σκοπό την αποτύπωση του φαινομένου στις πραγματικές του διαστάσεις και την διατύπωση προτάσεων στο επίπεδο πρόληψης όσο και της αντιμετώπισης από την αστυνομία και την δικαιοσύνη. Βέβαια, από την στιγμή που εξαχθούν τα πρώτα συμπεράσματα του δικτύου, μην περιμένει κανείς πως θα υπάρξει η αντίστοιχη κινητοποίηση από την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές. Το σοβαρό αυτό θέμα, καθώς φαίνεται, δεν αποτελεί προτεραιότητα στους σχεδιασμούς των κατασταλτικών αρχών, εκτός και αν υπάρχουν κρυφά σχέδια αντιμετώπισης των κρουσμάτων αυτών και δεν το γνωρίζουμε. Και τέλος πάντων, γιατί τόσο καιρό οι διωκτικές αρχές δεν τα έχουν υλοποιήσει και αφήνουν ασύδοτες τις ομάδες αυτές να βιαιοπραγούν κατά των ξένων σε καθημερινή σχεδόν βάση; Η εικόνα μιας χώρας που μαζί με όλα τα άλλα προβλήματα έχει να αντιμετωπίσει και τα αλλεπάλληλα κρούσματα ρατσισμού, δεν τιμά αυτούς που την κυβερνούν. Και δεν είναι θέμα μόνο perstige, αλλά ουσίας. Βέβαια, αυτή την στιγμή στην κυβέρνηση βρίσκονται και υπουργοί προερχόμενοι από το ακροδεξιό ΛΑΟΣ,  ο αρχηγός του οποίου έχει στραφεί επανειλημμένως κατά των ξένων, με ήπιο και πονηρό  τρόπο για να μην προκαλέσει το δημόσιο αίσθημα. Όμως δεν παύει αυτό παρά να είναι πρόβλημα για την καταπολέμηση των περιπτώσεων ρατσιστικής βίας. Το προαναφερόμενο Δίκτυο είναι ανοιχτό σε οργανώσεις και ομάδες που θέλουν να παράσχουν νομική και ιατρική υποστήριξη στα θύματα των βιαιοτήτων αυτών. Πρόκειται ασφαλώς για μια σημαντική κίνηση που θα πρέπει να στηριχθεί. Οι επιθέσεις κατά των αλλοδαπών έχουν αυξηθεί δραματικά το τελευταίο διάστημα και κανείς δεν μπορεί προβλέψει τι θα γίνει στο μέλλον. Η πρόληψη και η κινητοποίηση του κόσμου μπορεί να αποβεί σωτήρια για την εξάλειψη αυτού του φαινομένου. Γιατί μιλάμε για μια χώρα όπου τίποτε δεν γίνεται με πρόγραμμα και κανένα μέτρο δεν εφαρμόζεται κατά γράμμα. Και προκειμένου να μην φτάσουμε στο επίπεδο της Γερμανίας, όπου πρόσφατα ανακαλύφθηκε νεοναζιστική οργάνωση με τουλάχιστον δέκα δολοφονίες ξένων στο ενεργητικό της, καλό θα ήταν να υπάρξει η απαραίτητη πρόληψη και εγρήγορση. Θύματα βέβαια έχουμε και στην Ελλάδα, απλά το φαινόμενο δεν έχει λάβει ακόμη ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Τα αλλεπάλληλα όμως περιστατικά ρατσιστικής βίας στην Αθήνα και τις άλλες πόλεις αυξάνονται αλματωδώς και κατά κανόνα  μένουν στην αφάνεια ή αποσιωπούνται από τα ΜΜΕ. Αυτή είναι συνήθως η απαρχή του κακού. Και ενός κακού μύρια έπονται.

phil.zaharis@gmail.com