Δεν έπρεπε;

Γράφει ο Χρήστος Ι. Πετράκης
Διαβάζουμε σε έγκριτη εγκυκλοπαίδεια, σχετικά με το μαρτυρικό Δίστομο (με την ευκαιρία και της απόφασης του Δ.Δ. της Χάγης, σύμφωνα με την οποία, οι προσφυγές Ελλάδας και Ιταλίας για τις ναζιστικές θηριωδίες, απορρίφθηκαν λόγω «ετεροδικίας»…), τα εξής:
«… Το πρωί της 10ης Ιουλίου 1944 ισχυρή φάλαγγα Γερμανών στρατιωτών που είχε ξεκινήσει από τη Λιβαδιά με σκοπό να εκκαθαρίσει την περιοχή από τις αντάρτικες δυνάμεις. Σε απόσταση 14 χιλιομέτρων από τη Λιβαδιά οι Γερμανοί συνέλαβαν δώδεκα αγρότες ως ομήρους και άρχισαν να πολυβολούν ανυποψίαστους χωρικούς που συναντούσαν στο δρόμο τους. Η φάλαγγα ενισχύθηκε με άλλη γερμανική ομάδα που είχε ξεκινήσει από την Άμφισσα και έφτασε στο Δίστο9μο απ’ όπου, αφού λεηλάτησε την κωμόπολη, προχώρησε προς τα Στείρα. Στη θέση Καταβάθρα δέχτηκε επίθεση από αντάρτες του ΕΛΑΣ, που ύστερα από σύντομη αλλά σφοδρή μάχη αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν με απώλειες 15 νεκρούς… ισάριθμους περίπου βαριά τραυματισμένους. Οι απώλειες των Γερμανών ήταν 6 νεκροί και 15 τραυματίες. Οι Γερμανοί απέδωσαν την επίθεση του ΕΛΑΣ σε ειδοποίηση από κατοίκους του Διστόμου, επέστρεψαν στην κωμόπολη και ολοκλήρωσαν το έργο της καταστροφής του χωριού με πρωτοφανή θηριωδία. Το Δίστομο πυρπολήθηκε με διαταγή του διοικητή της φάλαγγας υπολοχαγού Χανς Ζάμπελ και εκτελέσθηκαν απάνθρωπα 218 κάτοικοι από τους οποίους ήταν 20 βρέφη, 45 παιδιά και έφηβοι, 111 ενήλικοι και 42 υπερήλικοι. Εκτελέστηκαν επίσης άλλα άτομα που βρέθηκαν στο δρόμο της επιστροφής των Γερμανών προς τη Λιβαδιά. Η είδηση για το έγκλημα του Διστόμου μεταδόθηκε αμέσως από το ραδιοφωνικό σταθμό του Λονδίνου και από άλλους ραδιοφωνικούς σταθμούς του ελεύθερου κόσμου και προκάλεσε την αγανάκτηση της διεθνούς κοινής γνώμης.
Η Γερμανική Διοίκηση της Αθήνας προσπάθησε με ανακοινωθέν να επιρρίψει την ευθύνη στους κατοίκους του Διστόμου, που δε συμμορφώθηκαν με συγκεκριμένες στρατιωτικές διαταγές, τις ίδιες όμως μέρες οι θηριωδίες του Διστόμου επαναλαμβάνονταν στην Κλεισούρα της Καστοριάς και αλλού.
Μετά τη λήξη του πολέμου το Ελληνικό Γραφείο Εγκληματιών Πολέμου (σ.σ. το οποίο φρόντισαν γρήγορα να φιμώσουν οι μεταπολεμικές ελληνικές κυβερνήσεις της δεξιάς…) μπόρεσε να ανακαλύψει τον υπεύθυνο της καταστροφής του Διστόμου αξιωματικό Χανς Ζάμελ, που είχε καταφύγει στο Παρίσι και είχε συλληφθεί. Οι γαλλικές αρχές τον παρέδωσαν στις ελληνικές και ο Ζάμπελ προφυλακίσθηκε. Κατά τη διάρκεια της προφυλάκισής του η κυβέρνηση της Δυτικής (τότε) Γερμανίας τον ζήτησε για παράλληλη ανάκριση, δεν επέστρεψε όμως στην Ελλάδα ποτέ…»
Δυστυχώς στο άρθρο αυτό που διαβάσαμε δεν αναφέρεται πότε ακριβώς έγινε η επιστροφή του εγκληματία Χανς Ζάμπελ στη Γερμανία για … «παράλληλη ανάκριση» (ενώ όπως είναι ολοφάνερο ο σκοπός της Δυτικής Γερμανίας ήταν να προστατέψει τον κτηνώδη αυτό δολοφόνο μαζί με τόσους άλλους από βέβαιη θανατική καταδίκη στην Ελλάδα) και ποιος ήταν ο «Έλληνας» πρωθυπουργός που την ενέκρινε.
Διότι, σωστό θα ήταν να παραπεμφτεί αυτός ο «Έλληνας» πρωθυπουργός για εσχάτη προδοσία…