Δε βρέχει “αδέρφια”, μας φτύνουνε……

Διαβάστε το κείμενό της:

Δε βρέχει “αδέρφια”, μας φτύνουνε……

Διάβασα, άκουσα, παρακολούθησα, το δημόσιο διάλογο και τις ανακοινώσεις για την υπόθεση φτυσίματος του δημοσιογράφου Γιώργου Γεωργακάκη, στην πορεία της Τρίτης 13/6, για την υπεράσπιση της κατάληψης Ρόζα Νέρα….

Διάβασα και άκουσα φράσεις όπως “φασιστικού τύπου επίθεση”, “αλήτες – πρεζόνια” κτλ…..

Θέλω να πω δυο λόγια γι αυτούς τους “αλήτες”….

Βρέθηκα τη Δευτέρα το βράδυ στη συνέλευση των “Ροζανεριτών”, (και χωρίς face control) σε μια προσπάθεια να καταλάβω πώς σκοπεύουν να αγωνιστούν για μια υπόθεση που μοιάζει, από την αρχή, χαμένη…..

Θα σας πω τι είδα.

Είδα ανθρώπους εργαζόμενους, που σέρνανε τα πόδια τους από την κούραση, να συζητάνε με πάθος….

Δεν κάτσανε σπίτι να δούνε σαρβάιβορ….(άκου κάτι πράματα)

Είδα δασκάλους, καθηγητές, επιστήμονες,αγρότες, ανέργους να συζητούν, με ειλικρινή αγωνία, για τα επενδυτικά σχέδια ενός ανωτάτου εκπαιδευτικού ιδρύματος!

Είδα νέα παιδιά, φοιτητές, που συζητούσαν ήρεμα και πολιτισμένα για ώρες….

Που σήκωναν διακριτικά το χέρι για να ζητήσουν το λόγο….

Και ναι, κύριε Πρύτανη, διασκέδαζαν τα κοπέλια εκείνες τις ώρες!

Οχι σε κάποιο από τα δεκάδες beach bar της όμορφης πόλης μας, όπως, μάλλον, φαντάζεστε. Διασκέδαζαν συζητώντας, γελώντας, διαφωνώντας……

Κι επειδή τις τελευταίες ώρες έγινε επίσης πολύς λόγος για τους Χανιώτες που, όταν δεν αδιαφορούν, σιωπούν, να προσθέσω ότι στη συνέλευση της Ρόζα Νέρα κανείς δεν ήταν σιωπηλός……

Ολοι είχαν την ίδια αγωνία και την εξέφραζαν με επιχειρήματα, για το μέλλον που σχεδιάζουν για μας χωρίς εμάς….

Αυτά για τα “πρεζόνια” και τους “αλήτες”…..

Όσον αφορά τον προπηλακισμό του Γιώργου, δεν υπάρχει περίπτωση να καταδικάσω ή να μην καταδικάσω…..

Ποια είμαι εγώ, άλλωστε;

Μπορώ μόνο να πω ότι θεωρώ τη συγκεκριμένη ενέργεια άκυρη, αχρείαστη και καθόλου βοηθητική, φυσικά, για την εν λόγω διεκδίκηση….

Κλείνω με τη φράση που ξεκίνησα (τροφή για σκέψη για το σινάφι μας):

Δε βρέχει κοπέλια. Μας φτύνουνε……..