Άρθρο του Νομικού Γιώργου Μελισάρη για την 10ωρη δουλειά, την διευθέτηση του χρόνου εργασίας και τους νέους αντεργατικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης:
Μία από τις «παρακαταθήκες» του προηγούμενου Υπουργού Εργασίας Ι.Βρούτση και, συνάμα, μία από τις «δομικές προκλήσεις» (όπως βαρύγδουπα αναφέρεται) του νέου Υπουργού Κ.Χατζηδάκη, είναι η ικανοποίηση των πάγιων απαιτήσεων των μεγάλων εργοδοτών αλλά και των διάσπαρτων νεοφιλελεύθερων «think tank» (όπως το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών). Ήδη ετοιμάζεται προς κατάθεση στη Βουλή το επόμενο διάστημα, νέο νομοσχέδιο το οποίο θα περιέχει διατάξεις που θα βάλλουν, ταυτόχρονα, τόσο κατά των όρων των ατομικών συμβάσεων εργασίας όσο και στη συλλογική δράση των εργαζομένων (συνδικαλιστική δράση και οργάνωση). Το νομοσχέδιο αυτό, ένα από τα πολλά που έχουν προωθηθεί και ψηφιστεί κατά τη διάρκεια των τελευταίων δέκα ετών, θα επιφέρει για μία ακόμα φορά, καίρια πλήγματα στην βαριά τραυματισμένη αγορά εργασίας, θα αποδιοργανώσει πλήρως το όποιο προστατευτικό πλαίσιο είχε απομείνει υπέρ του αδύναμου μέρους της σχέσης εργασίας, δηλ. του εργαζόμενου και θα δυσχεράνει σε απόλυτο βαθμό την ουσιαστική λειτουργία των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Μία από τις, ήδη αποκληθείσες, «εμβληματικές» αλλαγές (όπως τουλάχιστον έχει διαρρεύσει, ιδίως στο συντηρητικό Τύπο) είναι αυτή της νέας διευθέτησης του χρόνου εργασίας του εργαζόμενου. Μέχρι τώρα, από το 2011, η πρόβλεψη για τέτοια διευθέτηση έλεγε ότι ο εργαζόμενος επιτρέπεται για μία χρονική περίοδο (περίοδος αυξημένης απασχόλησης) να εργάζεται ημερησίως περισσότερες ώρες (έως 10 ώρες) και σε άλλη χρονική περίοδο (περίοδος μειωμένης απασχόλησης) να εργάζεται λιγότερες ώρες αντίστοιχα, ή να χορηγείται στον εργαζόμενο ανάλογη ημερήσια ανάπαυση (ρεπό) ή συνδυασμός μειωμένων ωρών εργασίας και ημερών ανάπαυσης. Η αμοιβή θα κατά τις δύο αυτές περιόδους θα παρέμενε η ίδια ανεξάρτητα αν κατά την αυξημένη περίοδο εργάζεται περισσότερες ώρες ή κατά την μειωμένη περίοδο αντίστοιχα εργάζεται λιγότερες ώρες, ενώ δεν καταβάλλονται προσαυξήσεις. Η ρύθμιση αυτή δεν λειτούργησε ουσιαστικά ποτέ, κυρίως διότι για να πραγματοποιηθεί θα έπρεπε να καταρτιστεί με συμφωνία εργοδότη και σωματείου ή συμβουλίου εργαζομένων.
Το μοντέλο που προωθείται τώρα, θα προβλέπει (βλ. «Καθημερινή» 3/1/2021) ότι το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας που λειτουργεί στο Υπουργείο Εργασίας στο οποίο θα προσφεύγει μία από τις δύο πλευρές (πιθανότατα ο εργοδότης), θα εξετάζει εάν είναι τεκμηριωμένες ή όχι οι προϋποθέσεις που θέτει κάθε φορά μια επιχείρηση και να εγκρίνεται ή να απορρίπτεται, η αίτηση για ευέλικτο 8ωρο. Έτσι, για παράδειγμα, όταν υπάρχει μέσα στο έτος αύξηση των παραγγελιών και ανάγκη για επιπλέον εργασία από το προσωπικό, θα μπορεί η επιχείρηση να ζητεί και να λαμβάνει έγκριση από το ΑΣΕ. Οι εργαζόμενοι θα απασχολούνται για ένα χρονικό διάστημα έως και 10 ώρες ημερησίως και σε άλλη χρονική περίοδο (περίοδος μειωμένης απασχόλησης) θα εργάζονται λιγότερες ώρες αντίστοιχα, ή θα τους χορηγείται ανάλογη ημερήσια ανάπαυση (ρεπό), ή συνδυασμός μειωμένων ωρών εργασίας και ημερών ανάπαυσης. Εννοείται ότι η υπέρβαση του 8ώρου, δηλ. οι δύο επιπλέον ώρες εργασίας, δεν θα αμείβονται καθόλου (δηλ. καταργείται και η προσαύξηση στο ωρομίσθιο που ισχύει- 20% για την ένατη ώρα και 40% από τη δέκατη και μετά), αφού θα «συμψηφίζονται» με ημέρες ανάπαυσης σε επόμενο διάστημα.
Οι συνέπειες από αυτή τη δραματική αλλαγή στον εργαζόμενο είναι, νομίζουμε, τεράστιες:
Η ρύθμιση αυτή δεν θα είναι, δυστυχώς, η μόνη που θα περιέχει το νομοσχέδιο που αναμένεται το επόμενο διάστημα. Θα είναι όμως αυτή που θα επιφέρει, για πρώτη φορά ίσως-μαζί με τη γνωστή μονομερή επιβολή εκ περιτροπής εργασία, συντριπτικό ρήγμα στους όρους της ατομικής σύμβασης εργασίας και μάλιστα σε δύο από τους θεμελιώδεις όρους, το χρόνο εργασίας και το μισθό ως αντάλλαγμα της παροχής της εργασίας. Τα επόμενα βήματα της νεοφιλελεύθερης σκέψης, όπως ενδεχομένως θα είναι «ο καθορισμός των 200 ωρών ως ανώτατου ορίου νόμιμης υπερωριακής εργασίας για μια περίοδο τεσσάρων μηνών, δηλαδή ένας μέσος όρος 12 ωρών εβδομαδιαίως» ή n «κλιμάκωση της υπερωριακής αμοιβής σε λογική βάση» (βλ. θέσεις του ΚΕΦΙΜ), μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η εργατική τάξη πρέπει να βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση, σχεδιάζοντας και πραγματοποιώντας δράσεις (συνδικαλιστικές, νομικές κλπ.) που να θέτουν ανάχωμα στην σχεδιαζόμενη αλλοίωση του πυρήνα του εργατικού δικαίου στη χώρα μας.
Μόνο ελάχιστες σταγόνες νερού έχουμε δει να πέφτουν στην Κρήτη, σε σχέση με τις αναμενόμενες βροχές παρότι διανύουμε…
Η δυναμική της Κρήτης όχι μόνο την φετινή τουριστική σεζόν αλλά και την επόμενη, φάνηκε στην ημερίδα…
Στην τύχη τους έχουν αφεθεί τα αγριοκάτσικα που ζουν στο νησί της Ντίας, καθώς ζουν…
Ο Όμιλος Φίλων του ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη διοργανώνει αύριο, Τετάρτη 6 Νοεμβρίου, στις 7:00 μ.μ.,…
Το Πολυτεχνείο Κρήτης με μεγάλη χαρά και ακόμα μεγαλύτερη συγκίνηση άνοιξε ξανά τις πόρτες του,…
Μανιταρόπιτα (πολύ ωραία) Ένα φύλλο σφολιάτα, δέκα φέτες ζαμπόν, 150 γρ. τυρί ένταμ, εκατόν πενήντα…
This website uses cookies.