Είναι κοντά τo τέλος της επέλασης των βαρβάρων!

Διάβαζα κάπου, ότι σύμφωνα με τη γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, η νέα ελληνική κυβέρνηση αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά της, αιφνιδίασε τους εταίρους της, με την απόφασή της να ματαιώσει «σημαντικά τμήματα» του συμφωνηθέντος προγράμματος λιτότητας και «εξασθένησε» με τη στάση της το «έως τώρα κοινό μέτωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά της ρωσικής επιθετικότητας στην Ουκρανία».

Αλλά γιατί άραγε τους αιφνιδίασε τους εταίρους μας η νέα ελληνική κυβέρνηση?

Μήπως δεν είχε δεσμευθεί προεκλογικά, ότι το αστείο με τους υπάλληλους της Τρόικας θα τελείωνε, αμέσως μετά τον σχηματισμό της?

Μήπως ως αντιπολίτευση, δεν είχε καταγγείλει το ουκρανικό φιάσκο, που εκτός του γεγονότος ότι υποστηρίζει ένα νεοφασιστικό καθεστώς, επιπρόσθετα θέτει σε κίνδυνο και τις πανάρχαιες ελληνικές κοινότητες της Αζοφικής?

Όχι, δεν θα έπρεπε να αιφνιδιαστούν οι εταίροι μας!

Μόνο εμείς, εκπλησσόμαστε ευχάριστα με τα εξαίσια πρώτα δείγματα γραφής της νέας ελληνικής κυβέρνησης.

Εμείς, που ατέλειωτα χρόνια τώρα, από τότε που θυμόμαστε τους εαυτούς μας, έχομε συνηθίσει να έχομε κυβερνήσεις που άλλα υπόσχονται προεκλογικά και άλλα πράττουν μετεκλογικά.

Έσπευσα να εξηγήσω στους λιπόψυχους και τους μεμψίμοιρους, που αμέσως μετά τη συνάντηση Βαρουφάκη-Ντάισελμπλουμ, άρχισαν να λένε ότι το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης και ο Πρωθυπουργός παίζουν στη ρουλέτα την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, ότι αυτό δεν είναι αλήθεια και ας μην επαναλαμβάνομε τα ίδια πράγματα.

Δεν μπορεί κανείς να ισχυρίζεται ότι η κυβέρνηση παίζει στη ρουλέτα, την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη γιατί  μόνο αν τα γερμανικά πάντσερ αποφάσιζαν να επελάσουν κατευθείαν προς τον βαθύ βάλτο, θα βρισκόμασταν μπροστά στον κίνδυνο αυτό. Το έχουν ξανακάνει, βέβαια στο παρελθόν, να προκαλέσουν καταστροφές οι Γερμανοί πριν αυτοκαταστραφούν, αλλά πάντως οι πιθανότητες να ξανακάνουν τα ίδια ξανά, είναι στις μέρες μας ελάχιστες.

Αντίθετα, οι πιθανότητες να ευοδωθεί ο στόχος της ελληνικής πλευράς, δηλαδή να αποκατασταθεί η νομιμότητα στην Ευρώπη και να διαφυλαχτεί το ευρωπαϊκό κεκτημένο, είναι πολύ-πολύ  καλύτερες από 1 προς 37, κατά που συμβαίνει στη ρουλέτα! Αλλά, να το τονίσουμε, ότι οι πιθανότητες είναι συντριπτικά καλύτερες, καθώς οι ευρωγραφειοκράτες αντιλαμβάνονται πολύ καλά, ότι το οικοδόμημα των Βρυξελλών, κινδυνεύει σε μια τέτοια περίπτωση, με κατάρρευση!

Αλλά τώρα, που αρχίζει ο ψυχολογικός πόλεμος, πρέπει κι εμείς να βοηθήσουμε την ελληνική κυβέρνηση σε τούτο το ιδιότυπο “μπρα ντε φερ“.

Βγήκε ήδη ένας από τους συμβουλάτορες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), που δεν ξέρω από πού κρατά η σκούφια του, και είπε ότι «Το ευρωπαϊκό πρόγραμμα για την Ελλάδα, λήγει στις 28 Φεβρουαρίου, και χωρίς παράταση η Αθήνα δεν θα δύναται να αντιμετωπίσει τις χρηματοδοτικές της ανάγκες, κόβοντας παράλληλα τις ελληνικές τράπεζες από τη ρευστότητα της ΕΚΤ», όπως μας ενημερώνει το πρακτορείο Reuters.

Προσωπικά δεν αμφιβάλλω καθόλου, ότι οι γραφειοκράτες της Κομισιόν, θα βρουν έως τις 27 Φεβρουαρίου τη φόρμουλα, προκειμένου η Ελλάδα, να συνεχίσει να βρίσκεται, νομοτεχνικά τουλάχιστον, εντός του -όποιου- προγράμματος. Καθόλου δε θέλουν κι αυτοί, να χάσουν τις βολικές τους καρέκλες.

Αρκεί έως τότε, όλοι εμείς οι Έλληνες, να δείξουμε την απαραίτητη ψυχραιμία και να στηρίξουμε έμπρακτα την ελληνική κυβέρνηση, που έξι μέρες τώρα δεν έχει πάψει να μας εκπλήσσει ευχάριστα.

Αρκεί να σταθούμε δίπλα στην ελληνική κυβέρνηση, χωρίς bank-runs και άλλες ποταμίσιες μικροψυχίες…

Επιτέλους, το χρειαζόμαστε αυτό το χαμόγελο, στην πολιτική ζωή του τόπου μας, που τόσο σπάνιο είχε γίνει και τόσο μας είχε λείψει. Μόνο που για να το διατηρήσουμε αυτό το χαμόγελο, οφείλομε κι εμείς από τη μεριά μας να αποδείξομε έμπρακτα την υποστήριξή μας…

Αρκετά με τη γκρίνια.  Αρκετά με την μεμψιμοιρία… Πόσα χρόνια περιμέναμε να βρεθεί μια κυβέρνηση που να μπορεί να πει “όχι” στον παραλογισμό του προγράμματος “διάσωσης” και να πράξει ως όφειλε κατά της επέλασης των βαρβάρων του νεοφιλελευθερισμού που σφυροκοπούν την κοινωνία μας?

Ούτε μια εβδομάδα, καλά-καλά με ετούτην την κυβέρνηση κι εγώ συνεχίζω να χαμογελώ, ως να ήμουν ηλίθιος. Θα μου μείνει κουσούρι στο τέλος…

"google ad"