Είναι ο καπιταλισμός… χρήσιμος;

Του Βαγγέλη Πάλλα, Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής Α.Ε.J./I.F.J. *

Οι μεγάλες αυταπάτες του κόσμου, χρειάζονται πολύ χρόνο για να καταρρεύσουν. Πολύ περισσότερο, απ’ όσο χρειάζεται για να παραιτηθεί μια “κακή αριστερή” κυβέρνηση. Και στη θέση της να ανέβει φαινομενικά και υποθετικά μια “καλή”. Αυτό που πρέπει να τονίσω ότι οι κυβερνήσεις ψηφίζονται δημοκρατικότατα βάσει ενός συγκεκριμένου νόμου, μέσα από ένα σύνταγμα για το οποίο ενδιαφέρονται πολύ περισσότερο οι πολιτικοί παρά οι πολίτες. Όταν παράλληλα με τις πολιτικές δυνάμεις συνυπάρχουν και τα συστημικά ΜΜΕ, υποβοηθώντας τους νικητές, “αναλύοντας” το “κακό” και το “καλό”.

Όταν μιλάμε για σοσιαλισμό, ως το ιδανικό κοινωνικό σύστημα που θα αντικαταστήσει το καπιταλιστικό μοντέλο, το σημαντικό είναι το ταξίδι στον στόχο, και όλη η διαδικασία εξεύρεσης μιας εξόδου, της κοινωνίας από τις ασυμβίβαστες σημερινές πραγματικότητες. Η πορεία προς τον σοσιαλισμό κατά την Rosa Luxemburg, είναι αυτή που απαιτούσε μια σαφή πλειοψηφία πολιτών.

Τα ραγισμένα πρόσωπα, είναι ένα ισχυρό αποτύπωμα στις ρυτίδες των ανθρώπων. Όταν τα λούζει το σπαρακτικό φως μιας αυγής, κι όταν τα τυλίγει το σκοτάδι στις υπόγειες στοές της ιστορίας. Ραγισμένα πρόσωπα, ρυτίδες, βασανιστικές σκέψεις, τρυπώνουν από όλες του μυαλού τις χαραμάδες. Το βαθύ βλέμμα στο παρελθόν, σκεπασμένο από λήθη (εμφύλιος, προδοσίες, εξορίες, μεταπολίτευση). Συναντά ένα βλέμμα στραμμένο στο μέλλον, σε ένα καλύτερο κόσμο, πιο δίκαιο, πιο ανθρώπινο…

Η τραγωδία που βιώνουν σήμερα οι λαοί όλου του κόσμου, είναι αποτέλεσμα μιας δομημένης και νόμιμης απάτης ενός συστήματος (καπιταλιστικό) που το διαχειρίζονται ελάχιστοι, και από την άλλη είναι αποτέλεσμα μιας διαρκούς αυταπάτης στην οποία αρέσκεται να βρίσκεται ο άνθρωπος. Εγκλωβισμένος χωρίς να μπορεί να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογεί.

Σήμερα οι πολίτες κουβαλούν, ύστερα από 20 χρόνια ανθρωπιστικής κρίσης τα απομεινάρια της. Εγκλωβισμένοι στην καταστροφική δυναστεία των αστικών κομμάτων (ΝΔ- ΠΑΣΟΚ), τόλμησαν το 2015 να αποτινάξουν την μακροχρόνια αλληλεξάρτηση τους, από τα παραπάνω αστικά κόμματα και τους βολεμένους ψηφοφόρων τους, στηρίζοντας μια ριζοσπαστική αριστερά μην έχοντας κάτι πιο ρεαλιστικό καλύτερα να κάνουν, η ιστορία μελλοντικά θα μας θυμίζει εάν ήταν σωστό πείραμα.

Αν θέλουμε να μιλάμε για αριστερά, πρέπει να μιλάμε και για κοινωνική επανάσταση. Για μια δημοκρατία που οι κύριοι υπεύθυνοι για την διολίσθηση και τον βιασμό της, ορκίζονται στο όνομα της και στη σωτηρία του λαού. Κάποιοι έχουν μπερδέψει τη συμμετοχή όλων στα πράγματα με την ασυδοσία, διαπλοκή και διαφθορά, που ωφελούν κάποιους να κάνουν πολιτική καριέρα.

Το μεγάλο λάθος είναι να εμπιστευθούμε αυτούς που χρόνια, αιματοκύλισαν τον κόσμο με τις απάνθρωπες ιδέες και πράξεις των που νομίζουν ότι έχουν το δικαίωμα να μιλάνε και να μας κουνάνε και το δάκτυλο. Πρέπει να γνωρίζουν ότι η θέση τους είναι στο νεκροταφείο της ιστορίας.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουν οι πολίτες, είναι ότι τα κλειδιά της παγκόσμιας οικονομίας, τα κατέχουν οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες και οι τράπεζες και το μόνο που τις ενδιαφέρουν είναι να σπρώξουν τις χώρες σε αδυναμία πληρωμών με στόχο τον δανεισμό και την εξάρτηση. Στην ουσία κάνουν αυτό που ξέρουν καλά να κάνουν εδώ και εκατοντάδες χρόνια. Εισχωρούν στις κοινωνίες μέσω δωσίλογων, διαφθαρμένων και διαπλεκόμενων αστών πολιτικών, ώστε να αποκτήσουν δικαίωμα που θα τους αποφέρει κέρδος. Κάποτε πήγαιναν με τους στρατούς τους και κατακτούσαν τα πάντα. Τώρα η εισβολή γίνεται με τις αγορές και τις τράπεζες, με στόχο την διάλυση κρατών και εθνών.

Το σύστημα που ευθύνεται για την καταστροφή των ανθρώπων λέγεται καπιταλισμός και δημιουργεί τρομερές ανισότητες σε παγκόσμια κλίμακα. Πίσω από αυτό το σύστημα υπάρχουν άνθρωποι με ονοματεπώνυμο που διαχειρίζονται τον πλούτο που παράγει ο άνθρωπος. Μαζί τους, τους στηρίζουν εκατομμύρια πιστών ιδεολογικά και κάποιοι άλλοι χρήσιμοι ηλίθιοι που συντηρούν το οικοδόμημα…

Χώρες και κυβερνήσεις είναι υποταγμένοι σε αυτούς. Η Ελλάδα μια χώρα διαχρονικά υποτελής στα ξένα συμφέροντα, δυστυχώς έχει πολίτες με ανεπαρκή πολιτική κουλτούρα, που έγιναν εύκολα χειραγωγήσιμοι από τους αστούς πολιτικούς.

Μέρα με την μέρα οι ανισότητες διευρύνονται και το σύστημα καραδοκεί για νέα χειραγώγηση.

Η επανάσταση τέλος δεν είναι προϊόν αντιφάσεων του καπιταλισμού. Πρέπει να είναι η υπέρβαση των ανθρώπων την κατάλληλη στιγμή.

"google ad"