Είναι ο Σόιμπλε ένας «ανόητα αφελής»;

Μερικές φορές η ισχύς και η εξουσία καλύπτει τις αδυναμίες, ακόμα και τη γύμνια των ανθρώπων.  Μία τέτοια περίπτωση φαίνεται ότι είναι και ο Υπουργός Οικονομίας της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.

Ο χαρακτηρισμός «ανόητα αφελής» χρησιμοποιήθηκε από τον κ. Σόιμπλε για τον Έλληνα υπουργό Οικονομικών κ. Βαρουφάκη, όμως οι ενέργειες του φαίνεται ότι ταιριάζουν περισσότερο στον χαρακτηρισμό. Από την αρχή των διαπραγματεύσεων φανερώνουν μία «αφέλεια», εφόσον είμαστε καλόπιστοι, ή μία επικίνδυνη «ανοησία», αν είμαστε κακόπιστοι.

Ο αλαζονικός κ. Σόιμπλε τρέφεται από μία αφελής ψευδαίσθηση. Ότι η ελληνική κυβέρνηση είτε θα εξαναγκαστεί να υποχωρήσει και να εφαρμόσει το πρόγραμμα λιτότητας που θέλει η Γερμανία, είτε θα καταρρεύσει με κρότο με τη Σαμαρική Νέα Δημοκρατία να επιστρέφει θριαμβεύτρια πίσω στην εξουσία. Και στις δύο περιπτώσεις, θεωρεί ότι είναι αναπόφευκτη η εφαρμογή του μνημονίου. Όμως, αυτό είναι μία καθαρή ανοησία.

Τις ίδιες αφελείς ψευδαισθήσεις με τον Σόιμπλε φαίνεται να μοιράζονται η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά και το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, που και οι δύο ελπίζουν σε «δικαίωση». Η «δικαίωσή» τους είναι η «αναπόφευκτη» συνέχεια των καταστρεπτικών πολιτικών του μνημονίου και η νίκη των γερμανικών θέσεων.

Η αλήθεια είναι ότι όπως είπε ο Τσίπρας, το μνημόνιο πέθανε την επόμενη ημέρα της εκλογικής νίκης του ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πολίτες αυτής της χώρας δεν υπερψήφισαν απλά ένα κόμμα. Δεν ήταν απλά μία ακόμα εκλογική μάχη στην οποία έγινε η έκπληξη και κέρδισε το κόμμα της Αριστεράς. Οι πολίτες καταψήφισαν τις πολιτικές λιτότητας που συνδέθηκαν με το μνημόνιο και τους πολιτικούς εκπροσώπους αυτών των πολιτικών και την ίδια στιγμή υπερψήφισαν το ΣΥΡΙΖΑ ως το πιο ικανό κόμμα για να βάλει τέλος σε αυτή τη βάρβαρη πραγματικότητα.

Αυτό που δε φαίνεται να μπορεί να αντιληφθεί ο κ. Σόιμπλε, δε θέλει να αντιληφθεί ή απλά δε θέλει να δημοσιοποιήσει ότι έχει αντιληφθεί είναι ότι δεν υπάρχει επιστροφή.

Εφόσον εξαναγκάσουν την κυβέρνηση σε άτακτη υποχώρηση, το μνημονιακό πρόγραμμα δε θα μπορέσει να εφαρμοστεί γιατί απλούστατα η κυβέρνηση θα πέσει την επόμενη ημέρα.

Όμως, εφόσον εξωθήσουν την δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση της Ελλάδας σε κατάρρευση, σε μία επικείμενη εκλογική μάχη δε θα κερδίσει η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά που έχει ταυτιστεί με τους εκβιασμούς της Γερμανίας και τη συνέχιση των πολιτικών λιτότητας αλλά θα επανεκλεγεί θριαμβευτικά ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα.

Εφόσον προτού φθάσουμε σε εκλογές, μέσω εκβιασμών έχουν οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε μία αλλοίωση των θέσεών του τέτοια που να μην μπορεί να εκφράσει την αντιμνημονιακή κατεύθυνση του λαού, τότε σε μία εκλογική μάχη, οι ψηφοφόροι δε θα επιστρέψουν στη Νέα Δημοκρατία ή το ΠΑΣΟΚ αλλά θα κατευθυνθούν προς άλλες πολιτικές δυνάμεις με σαφές αντιμνημονιακό πρόσημο.

Σε οποιαδήποτε περίπτωση το μνημόνιο και οι πολιτικές που το συνοδεύουν είναι απονομιμοποιημένες. Είναι απονομιμοποιημένες οι ιδιωτικοποιήσεις, οι περικοπές σε μισθούς, οι απολύσεις στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα. Και τίποτα που δεν έχει νομιμοποίηση δε μπορεί να σταθεί για πολύ καιρό.

Απλά, κανένα μέτρο δε μπορεί να εφαρμοστεί δίχως την επίτευξη κάποιου αμοιβαία επωφελούς συμβιβασμού μεταξύ Ελλάδας, Ευρώπης και κυρίως Γερμανίας. Και είναι προς το συμφέρον της Γερμανίας να μη γίνουν εκλογές στην Ελλάδα.

Όμως ο κ. Σόιμπλε δε θέλει να το καταλάβει. Συνεχίζει ως ένας «ανόητα αφελής» να ελπίζει στην κατάρρευση της «ενοχλητικής» κυβέρνησης της Αριστεράς.

Προσπαθεί να δημιουργήσει συνθήκες ασφυξίας για την ελληνική οικονομία.

Και όσο η κατεύθυνσή του είναι αυτή, τόσο συσπειρώνει τον λαό γύρω από την κυβέρνηση που δέχεται τον εκβιασμό. Γιατί εν τέλει, η κυβέρνηση ταυτίζεται με τη θέληση των πολιτών και η κάθε επίθεση που δέχεται είναι επίθεση στην ίδια τη χώρα και τους πολίτες αυτής της χώρας.

Ο κ. Σόιμπλε δεν είναι αφελής, ούτε ανόητος. Θα ήταν καθαρή ανοησία να πιστεύουμε κάτι τέτοιο.

Και εφόσον αυτός και η κυβέρνηση της Γερμανίας έχουν καταλάβει τι συμβαίνει, μία μόνο πιθανή και λογική εξήγηση υπάρχει: έχουν αποδεχτεί την αλλαγή και προσπαθούν να διασφαλίσουν στο μέγιστο βαθμό τα γερμανικά συμφέροντα στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται. Συγχρόνως, χρησιμοποιούν τις σκληρές εκφράσεις και τους απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για εσωτερική κατανάλωση.

Εκτός και αν η Γερμανία έχει χάσει τη λογική της.

Γ.Α.

"google ad"