Εγκαίνια έκθεσης “4465, 1527, 426… ενάντια στη λήθη…”

Παρουσία πλήθους κόσμου εγκαινιάστηκε χθες, Τρίτη 16 Μαΐου 2017, η έκθεση «Εν τω Μηνί Αθύρ» του εικαστικού καλλιτέχνη και ζωγράφου κ. Δημήτρη Αστερίου, η οποία διοργανώθηκε από την Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, σε συνεργασία με το Δήμο Χανίων και το Δημοτικό Λιμενικό Ταμείο Χανίων, στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων για τα 76 χρόνια της Μάχης της Κρήτης, τις οποίες συντονίζει η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων.

Τα εγκαίνια πραγματοποίησε ο Αντιπεριφερειάρχης Χανίων, κ. Απόστολος Βουλγαράκης, ως κύριος διοργανωτής της έκθεσης, ο οποίος στον χαιρετισμό του συνεχάρη κι ευχαρίστησε τον καλλιτέχνη για το σπουδαίο κι επιβλητικό του έργο, που εντυπωσίασε όλους τους παραβρισκόμενους. Χαιρετισμό απεύθυνε και ο Δήμαρχος Χανίων, κ. Τάσος Βάμβουκας, ο οποίος ευχαρίστησε επίσης τον καλλιτέχνη. Παρόντες ήταν και ο Θεματικός Αντιπεριφερειάρχης Κρήτης στον τομέα Ανάπτυξης, κ. Δημήτρης Μιχελογιάννης,  και ο Πρόεδρος του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Χανίων και Αντιδήμαρχος Χανίων, κ. Μιχάλης Βλαχάκης, καθώς και αντιπροσωπείες των Ενόπλων Δυνάμεων.

Τα εγκαίνια ολοκληρώθηκαν με ένα συγκινητικό δρώμενο της χορευτικής ομάδας «Επιλήνιος», με τη συμμετοχή μελών του Συλλόγου Ποντίων «Παναγιά Σουμελά», το οποίο διοργάνωσε η κ. Κατερίνα Αστερίου, Πρόεδρος του Πολιτιστικού Κέντρου «Επιλήνιος» που εδρεύει στο Utrecht της Ολλανδίας.  Το Πολιτιστικό Κέντρο «Επιλήνιος» δραστηριοποιείται σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη, στον τομέα του πολιτισμού, της λαογραφίας, της διδασκαλίας παραδοσιακών χωρών, της έρευνας και της καταγραφής της λαϊκής παράδοσης, και τη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και ιστορίας.

4465, 1527, 426… ενάντια στη λήθη…

«Εν τω Mηνί Aθύρ…»

Ο στόχος της προτεινόμενης εγκατάστασης στον συγκεκριμένο χώρο είναι να αποδώσει φόρο τιμής στους νέους ανθρώπους, που πήραν μέρος στη «Μάχη της Κρήτης» το 1941, και έχασαν τις ζωές τους.

Σαράντα επιτύμβιες στήλες παρατάσσονται γεωμετρικά στο χώρο, ως αναφορά στα δύο στρατιωτικά νεκροταφεία, το Συμμαχικό Νεκροταφείο στο Βλητέ Σούδας, και το Γερμανικό στρατιωτικό νεκροταφείο στο Μάλεμε.

Σαράντα σήματα-μνήματα, ως συμβολική υπόμνηση των άγουρων ζωών που χάθηκαν, είτε επιστρατευμένοι – πολλοί χωρίς καν να ρωτηθούν – στις δυνάμεις του «Άξονα», είτε ξεσηκωμένοι από το άδικο της επίθεσης και την αγάπη για τον τόπο τους και την λευτεριά – Κρήτες και σύμμαχοι – και που σήμερα «αναπαύονται» μαζί, ειρηνευμένοι, στην στοργική αγκαλιά της Κρητικής Γης.

Η κάθε στήλη φέρει πάνω της ένα νεκρικό πορτρέτο εφήβου, επιλογή που μας παραπέμπει στον τρόπο που οι συνεχιστές της ύστερης ελληνιστικής παράδοσης της Αλεξανδρινής Σχολής ενταφίαζαν τους δικούς τους νεκρούς, φιλοτεχνώντας την προσωπογραφία τους (Φαγιούμ). Και στη βάση κάθε επιτύμβιας στήλης ένα καντήλι αναμμένο, σύμβολο μνήμης αλλά και ελπίδας.

Την κεντρική εγκατάσταση περιβάλλουν τοποθετημένα στους τοίχους, μεγάλων διαστάσεων πανό που φέρουν τα νούμερα των νεκρών από τις αντιμαχόμενες πλευρές.

Σ’αυτόν τον χώρο της «Μη Λήθης» καλείται ο θεατής να περιηγηθεί, να αναμετρηθεί με το άδικο της σπατάλης αυτής, να στοχαστεί.

Οι νεκροί, αθροίζονται;

Θα αναρωτηθεί κανείς: Γιατί όμως σήμερα ένα τέτοιο μνημόσυνο;

Η Ευρώπη αλλά και ο σύγχρονος δυτικός κόσμος, πέραν της επικίνδυνης καταστρατήγησης της έννοιας της Δημοκρατίας σε θεσμικό αλλά και λειτουργικό επίπεδο, της βαθιάς πολιτισμικής κρίσης και διαφθοράς, σημειώνει παντού ως αντίβαρο, μια εμφανή τάση ανόδου των διάφορων «εθνικισμών». Είτε λησμονώντας, είτε αγνοώντας συνειδητά τα διδάγματα της πρόσφατης Ιστορίας, συγχέει την ιδέα της εθνικής ταυτότητας – και την διατήρηση της ανωτερότητας της ταυτότητας αυτής – με την φιλοπατρία, την αγάπη για ειρήνη, τον πόθο για ελευθερία.

Θέλω λοιπόν ο επισκέπτης να συντονιστεί με τα νεκρικά πορτρέτα που εκτίθενται, να στοχαστεί πάνω τόσο στην αυτοθυσία των αμυνόμενων, μια θυσία «με νόημα». Μα να συνειδητοποιήσει και το α-νόητο της θυσίας, όταν αυτή εκπορεύεται από δογματικά καθεστώτα με τον γνωστό φανατισμό της μυωπίας και της άγνοιας.

Το τρένο της παγκοσμιοποίησης δεν γυρίζει πίσω.

Ας μην υποτιμούμε όμως την «επιστροφή» της Ιστορίας.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΣΤΕΡΙΟΥ

Ποιος είναι ο Δημήτρης Αστερίου 

O Δημήτρης Αστερίου γεννήθηκε στη Δράμα το 1973. Ζει και εργάζεται στα Χανιά. Ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο Τμήμα Νοσηλευτικής του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, και στη συνέχεια στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Ρεθύμνου, αλλά η αγάπη του για την ζωγραφική τον έστρεψε σε άλλες κατευθύνσεις

Στα πρώτα χρόνια της ζωγραφικής του ασχολήθηκε με όλα σχεδόν τα θέματα, κυρίως όμως με νατουραλιστικά και σουρεαλιστικά τοπία, αλλά και με την προσωπογραφία.

Χρησιμοποιεί τόσο λάδια, όσο και μικτά χρώματα, ενώ η θεματογραφία του αναφέρεται σε ονειρικά και φανταστικά σύνολα, στην κατεύθυνση του Σουρεαλισμού και της αυτόματης γραφής/ζωγραφικής.

Παράλληλα με τη ζωγραφική, ασχολείται με τις κατασκευές και τη γλυπτική. Χρησιμοποιεί εφήμερα υλικά, όπως σανίδια που βρίσκει στην αμμουδιά, απομεινάρια από σκουπίδια ή αντικείμενα καθημερινής χρήσης, για να τα ανασυνθέσει, να τους δώσει πνοή, να τα μετατρέψει σε έργα τέχνης.

Έχει λάβει μέρος σε αρκετές ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής, έχει εικονογραφήσει βιβλία, ενώ έχει επιμεληθεί και την κατασκευή σκηνικών θεάτρου.

Έργα του βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές, δημοτικές και σχολικές αίθουσες.

Έχει παραχωρήσει έργα του για τις ανάγκες της τηλεοπτικής σειράς του Θοδωρή Παπαδουλάκη, «Η λέξη που δεν λες» (2016).

Παράλληλα, έχει προσφέρει και συνεχίζει να προσφέρει, αρκετά από τα έργα του για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής (επιλεγμένες):

1. Δημοτική Πινακοθήκη Μυκόνου (1999)
2. Καφέ «Ηλιοτρόπιο», Χανιά Κρήτης (1999)
3. Γιαλί Τζαμισί, Χανιά Κρήτης (2000)
4. Αίθουσα τέχνης «Ξόμπλι», Βάμος Χανίων(2001)
5. Δημοτική Πινακοθήκη Ναυπλίου (2001)
6. Γιαλί Τζαμισί, Χανιά Κρήτης (2002)
7. Γιαλί Τζαμισί, Χανιά Κρήτης (2003)
8. Έκθεση Γλυπτικής Γιαλί Τζαμισί, Χανιά Κρήτη – υπό την αιγίδα της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Χανίων (2004)
9. Πινακοθήκη Ρεθύμνου, αίθουσα «Μουσούρη» (2005)
10. Πύλη Αγ. Γεωργίου, Ηράκλειο Κρήτης (2006)
11. Παλαιοπωλείο «Ρετρό», Αθήνα (2015)
12. «Exantas Artspace », Χανιά (2016)
13. «Σκάζη» Art café, Αθήνα (2016)
14. «Κοχλίας» Artspace, Βέροια (2016)
15. «Τίτα Μπρίκ»ι, Ηράκλειο Κρήτης (2016)
16. «Φουαρ», Αθήνα (2016)

 

"google ad"