Εικόνα άγριας δύσης

Γράφει η Ιωάννα Μελάκη

Δημοσιογράφος Κοιν.Ρεπορτάζ

Η ΄Ενωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, οφείλει να καταγγείλει και να μεταφέρει δημόσια, το κλίμα ανομίας, ανασφάλειας, φόβου, αλλά και την πραγματικότητα της φτώχειας που επικρατεί στην Ανατολική Κρήτη μιαπραγματικότητα φανερή ιδίως στους αγρότες και στους εργάτες. Καλούμε τις Υπηρεσίες αλλά και τις κοινωνικές δομές να απλώσουν το χέρι συμπαράστασης και ανθρωπιάς.
Πρόκειται για ανθρώπους γεμάτους δυστυχία, που κάποιοι χτίζουν πάνω στον φόβο και κάποιοι καθημερινά τον καλλιεργούν και τον αυξάνουν, μετατρέποντας τους ανθρώπους σε φοβισμένα ανθρωπάκια..Η ΄Ενωση μας έχει την πόρτα της ανοιχτή για κάθε πονεμένο, για κάθε δυστυχισμένο, κι έχει “βουλιάξει” από τα δάκρυα αυτών των ανθρώπων, που τρέχουν να βρουν την ελπίδα, ένα λόγο στήριξης, μια κοινωνική συμβουλή.
Οι εικόνες είναι απερίγραπτες, ο βοριάς των απαιτήσεων πολιτείας και Τραπεζικών εταιρειών πέφτει ανελέητος, στα κτυπημένα από τα κάθε λογής και φύσεως προβλήματα σώματα.
Μιλάμε για φτωχούς ανθρώπους, ανθρώπους με τετραμελή οικογένειες, με εισοδήματα κάτω από τα όρια της φτώχειας, που ζουν στην ανέχεια, βιώνουν τη δυστυχία.
Απ’ αυτή την εικόνα έχει εισέλθει βίαια και η αυξημένη εγκληματικότητα πάσης φύσεως, και ο φόβος κυματίζει όχι στην σκέψη και ως εικόνα , αλλά καθημερινά και παντού. Στο δρόμο, στο σπίτι, στο χωράφι.. οι καταγγελίες πολλές, η αδιαφορία μεγάλη , οι πολίτες ανασφαλείς.
Η ΄Ενωση Προστασίας Καταναλωτών Κρήτης, δεν αισθάνεται ευχάριστα ως κοινωνική δομή, αλλά και σαν δομή στήριξης υπερχρεωμένων νοικοκυριών, όταν συναντά ανθρώπους με ελάχιστες γνώσεις για το πώς θα ανταπεξέλθουν στα αυξημένα προβλήματα της καθημερινότητας, με ανθρώπους που υπηρετούν τη γη για την καλλιέργεια αγροτικών προϊόντων, οι οποίοι χάνονται στο αυξημένο κόστος παραγωγής, στη μη ανταποδοτικότητα τιμής πώλησης ,στη μη ασφάλεια των εργαλείων λιπασμάτων αλλά και προϊόντων της σοδειάς τους.Εδώ μιλάμε για ανθρώπους ξεχασμένους από τον Θεό και την μοίρα τους. Η μοναδική τους τροφή το κλάμα, η θλίψη, το φορτίο της ενοχής, της υπερχρέωσης που κάποιοι τους φόρτωσαν, που αντί για σπίτια (στεγαστικά δάνεια) τους φόρτωσαν με θερμοκήπια  να μπολιάζουν την γη με λιπάσματα, με φυτοφάρμακα ,να τα ανακατεύουν με τα σημερινά δάκρυα και στο τέλος ένα μοναδικό (τίποτα) διότι το μόνο που έχουν αυτοί οι άνθρωποι είναι χαρτιά, χαρτιά, χαρτιά, περιουσία τίποτα…..μονάχα υπογραφές και χρέη.
Πραγματικά μια εικόνα άγρια Δύσης…