Mε καταγγελίες για υπερ-κοστολογήσεις η εκδήλωση της «Ανταρσία στα Χανιά»: «Δήμος για τα επιχειρηματικά συμφέροντα ή για τις κοινωνικές ανάγκες;»

Κείμενο: Ειρηναίος Μαράκης
Φωτογραφίες: Β.Χ

Πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 9/10 η κεντρική εκδήλωση της δημοτικής κίνησης «Ανταρσία στα Χανιά» με θέμα: «Δήμος για τα επιχειρηματικά συμφέροντα ή για τις κοινωνικές ανάγκες;» στο καφέ Πλάτανος στην πλατεία της Σπλάντζιας με ομιλητές τους Σεραφείμ Ρίζο, δημοτικό σύμβουλο με την Ανταρσία και Φώτη Μπιχάκη, μέλος της κίνησης στη Δημοτική Επιτροπή Παιδείας ενώ χαιρέτησαν οι Μανώλης Βαρουξάκης, περιφερειακός σύμβουλος με την Ανυπόταχτη Κρήτη, ο Γιώργος Πιτσιτάκης, από την Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Νέας Χώρας, ο Φώτης Ποντικάκης, από τη Συνέλευση Υπεράσπισης Ελεύθερων, Δημόσιων Χώρων και Μνημείων και ο Σάμυ Αλεξανδρίδης, από τη συνδικαλιστική κίνηση Ροσινάντε.

Ο Σεραφείμ Ρίζος στην εισήγηση του τόνισε ότι «έχουμε μία πολιτική όπου οι Δήμοι πρωταγωνιστούν στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων των οποίων βιώνουμε καθημερινά από τις κεντρικές πολιτικές επιλογές τόσο των δανειστών, όσο και των ελληνικών κυβερνήσεων. Με αυτή την έννοια και όχι μόνο στις ιδιωτικοποιήσεις, στο σύνολο, η μάχη για να σώσουμε τους δήμους μας, η μάχη για να σώσουμε τις υπηρεσίες, είναι συνολικότερο κομμάτι της μάχης ενάντια στα μνημόνια, ενάντια στις πολιτικές της ΕΕ και του ΔΝΤ.

Τα Χανιά ως δήμος και πόλη είναι μακριά από αυτή την εικόνα των μεγάλων επιθέσεων; Αν ρίξουμε μια ματιά σε ότι συμβαίνει το τελευταίο διάστημα κάθε άλλο παρά μακριά είναι. Ισχύει το αντίθετο όπου έχουν υπάρξει περιπτώσεις όπου αυτά που γίνονται στο δήμο Χανίων είναι πολύ κεντρικά με αυτά που γίνονται πανελλαδικά: η ιδιωτικοποίηση του αεροδρομίου μαζί με τα υπόλοιπα 14 αεροδρόμια, η προσπάθεια να εκχωρηθούνε 8 σχολεία και το κεντρικό πάρκο της πόλης σε εργολάβους για 27 χρόνια μέσω των συμβάσεων ΣΔΙΤ, ότι ζούμε σε μία πόλη η οποία έχει πληθώρα κλινών και πληθώρα δωματίων αλλά ακριβώς επειδή έχουν εκχωρηθεί σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες οι εκπαιδευτικοί, οι νοσηλευτές, οι γιατροί, οι πρόσφυγες, οι πολίτες να μη βρίσκουν σπίτι να μείνουν ή το ζήτημα της κατοικίας να έχει μετατραπεί σ’ ένα πανάκριβο προνόμιο.

Το δεύτερο κομμάτι στο οποίο βρισκόμαστε εκτός των πολιτικών των ιδιωτικοποιήσεων είναι οι περικοπές. Αυτή τη στιγμή από την περίοδο που ψηφίστηκε ο Καλλικράτης μέχρι τώρα τα χρήματα που φτάνουνε στους δήμους μέσω των κεντρικών αυτοτελών πόρων έχουν μειωθεί κατά 60%. Αυτό έχει σημάνει τεράστιες συνέπειες στη λειτουργία των δήμων , καταρχήν σε σχέση με το προσωπικό – αυτή τη στιγμή ο δήμος δεν έχει τη δυνατότητα να στείλει την αντικαταστάτρια μιας καθαρίστριας η οποία νοσηλεύεται στο νοσοκομείο , έτσι οι δήμοι και ο δήμος Χανίων μέσα σε αυτούς είναι αναγκασμένοι να στηρίζονται στην φθηνή, ευέλικτη, ανασφάλιστη, μαύρη εργασία των οχταμηνιτών και των συμβασιούχων αντίστοιχα με τραγικές συνέπειες» ενώ τόνισε πως «όταν βάζουμε από την δική μας την πλευρά λέμε ότι χρειάζεται μια συνολικότερη απάντηση είναι εκεί που επανέρχονται τα ζητήματα ενός προγράμματος το οποίο θέταμε και προεκλογικά . Η κόντρα ενάντια στα μνημόνια , η διαγραφή του χρέους και η εθνικοποίηση των τραπεζών, δεν είναι κάτι αφηρημένο αλλά έρχεται να συνδεθεί με την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, έτσι όπως έρχεται να εφαρμοστεί μέσα στους δήμους, στις υπηρεσίες στις οποίες έχει τεράστια ανάγκη ο κόσμος, ιδιαίτερα μέσα σε αυτή την περίοδο».

Από την πλευρά του ο Φώτης Μπιχάκης σημείωσε ότι «οι μονόδρομοι τους οποίους περιγράφει η κυρίαρχη πολιτική αφήγηση, είναι ο μονόδρομος της νεοφιλελεύθερης πολιτικής, είναι πολιτική επιλογή και απέναντι σε αυτή την πολιτική επιλογή , η οποία υπηρετεί ξεδιάντροπα χωρίς κανένα φραγμό και χωρίς κανένα όριο τις ανάγκες του κεφαλαίου με αφορμή την κρίση και λέων με αφορμή γιατί αυτή η κυρίαρχη αφήγηση υπάρχει και πριν απ’ το ξέσπασμα το 2007 της τελευταίας κρίσης του καπιταλισμού κι απέναντι σε αυτή την αφήγηση αυτό που έχουμε, κατά τη γνώμη μου, υποχρέωση να κάνουμε είναι να προτάξουμε τις δικές μας ανάγκες, τις κοινωνικές ανάγκες μας ως εργαζόμενοι και δημότες».

Στη συνέχεια ανέλυσε διεξοδικότερα τις συμπράξεις ΣΔΙΤ ενώ συγκεκριμένα για τις συμβάσεις ΣΔΙΤ που αφορούν τα 8 νέα σχολεία και το Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας ανέφερε πως «ο δήμος Χανίων στην απόφαση του πριν από ένα μήνα περίπου με βάση την τεχνοοικονομική μελέτη της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου, η οποία υπάρχει μέσα στην απόφαση που εισηγήθηκε μέσα στο δημοτικό συμβούλιο και την οποία υπερψήφισαν τέσσερις παρατάξεις – μην το ξεχνάμε αυτό, μόνο τρεις δημοτικοί σύμβουλοι καταψήφισαν την απόφαση για την ένταξη 8 σχολείων και του Πάρκου Ειρήνης και Φιλίας στα ΣΔΙΤ – προϋπολόγισε λοιπόν το κόστος του έργου σε 31 εκατομμύρια ευρώ . Πηγαίνει στην διυπουργική επιτροπή ΣΔΙΤ την εισήγηση, εγκρίνεται και στη συνέχεια αφού εγκρίθηκε , η Γενική Γραμματεία ΣΔΙΤ υποδεικνύει στον δήμο Χανίων ποια ιδιωτική εταιρεία θα κάνει νέα τεχνοοικονομική μελέτη γιατί αυτή είναι… παλιά, είναι ενός μήνα, δεν είναι επίκαιρη.

Η εταιρεία αυτή ονομάζεται Deloitte, υποδείχθηκε και είναι η αποκλειστικά συμβαλλόμενη με τη Γενική Γραμματεία ΣΔΙΤ, χωρίς κανένα διαγωνισμό, με απευθείας ανάθεση και μέσα σε ένα μήνα είπε πως το κόστος του έργου είναι 40 εκατομμύρια ευρώ… Είπε τίποτα κανείς για υπερκοστολόγηση; 31 ψήφισε το δημοτικό συμβούλιο και μέσα σε τριάντα μέρες έγινε 40, 29% υπερτιμολόγηση αν υπολογίσουμε ότι θα βάλει το μέγιστο ο ιδιώτης, το 20%, θα χρηματοδοτήσει όλο το έργο το δημόσιο και θα του μείνουν και χρήματα στην τσέπη για τα πρώτα έξοδα, να κινείται…

Όταν ρωτήθηκε σχετικά ο αρμόδιος αντιδήμαρχος μετά τη συνέντευξη τύπου που δώσαμε, τεχνηέντως ενώ ο ίδια είχε κάνει την ενημέρωση στη Δημοτική Επιτροπή Παιδείας , δεν αναφέρθηκε στο ποιος έκανε τη νέα τεχνοοικονομική μελέτη που ανέβασε το κόστος που ήταν με απευθείας ανάθεση αλλά αναφέρθηκε στο ποιός θα πάρει το έργο μετά». Σημείωσε επίσης πως το έργο «Εκτός ότι χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου από το κράτος, εντάσσεται και στο πρόγραμμα δημόσιων επενδύσεων η αποπληρωμή του. Εγγυημένη και η αποπληρωμή, δηλαδή οι δόσεις στον ιδιώτη, για φύλαξη, συντήρηση και καθαριότητα . Προσέξετε, δεν είναι ούτε για τους λογαριασμούς ρεύματος, ούτε για τους λογαριασμούς νερού, ούτε για τα λειτουργικά έξοδα. Άρα έχουμε να προσθέσουμε αυτά τα συνήθη έξοδα που έχουν τα σχολεία μέχρι σήμερα , από 40 μέχρι 160.000 ευρώ στη λειτουργία των σχολείων ως ενοίκιο στον ιδιώτη που του έχτισε το κράτος με τα δικά μας χρήματα τα σχολεία ή που του ανακατασκεύασε το Πάρκο.

Και επειδή ο διάολος είναι στις λεπτομέρειες, στην Αθήνα που έχει παραδοθεί το ανάλογο έργο το καλοκαίρι του 2017 ένα από τα πράγματα που είναι υποχρεωμένος ο ιδιώτης είναι η φύλαξη. Αλλά το ρεύμα δεν το πληρώνει ο ίδιος , γιατί το πληρώνει ο δήμος. Αντί λοιπόν να προσλάβει φύλακες, πια είναι η καλύτερη λύση; Έχει αναμμένα τα φώτα 24 ώρες το 24ωρο! Τι πιο οικολογικό, οικονομικό και τι πιο ανέξοδο από το να πληρώσει ‘ένα φύλακα; Αυτές όμως είναι καταγγελίες, συμβαίνουν τώρα που μιλάμε και δεν είναι φαντασίωση…»

Με το τέλος των παρεμβάσεων ακολούθησε ρεμπέτικο γλέντι για την οικονομική ενίσχυση της κίνησης.

"google ad"