Ένα χρόνο τώρα η εκπαιδευτική κοινότητα προσπαθεί να αντεπεξέλθει σε μια πρωτόγνωρη και ιδιαίτερη δύσκολη κατάσταση, αυτή της πανδημίας του κορονοϊού!
Όλο αυτό το διάστημα της πανδημίας οι εκπαιδευτικοί «ριχτήκαμε» στη μάχη για να κρατήσουμε τους μαθητές μας κοντά στην εκπαιδευτική διαδικασία, ανταποκριθήκαμε στην τηλεκπαίδευση αν και δεν ήμασταν εξοικειωμένοι σε αυτή τη μορφή επικοινωνίας με τους μαθητές μας. Κάναμε το καλύτερο δυνατό, (χωρίς ακόμα και τώρα να μας έχει γίνει κάποια επιμόρφωση-υποστήριξη) σε ένα περιβάλλον μάθησης που απέχει πολύ από αυτό της φυσικής μας τάξης και προφανώς και δεν συγκρίνεται σε καμία περίπτωση.
Από την αρχή της πανδημίας προτείναμε μέσω των σωματείων μας λύσεις για να παραμείνουν τα σχολεία μας ανοικτά και παρόλο που δεν εισακουστήκαμε, ακολουθήσαμε όλες τις αποφάσεις και εγκυκλίους του Υπουργείου Παιδείας και των ειδικών λοιμωξιολόγων,αν και αντιφατικές ως προς τους τρόπους μετάδοσης και τις οδηγίες που έδιναν για άλλους χώρους (μέγιστο αριθμό ατόμων ανάλογα με τα τετραγωνικά, ελάχιστες αποστάσεις κ.ά.).
Φτάσαμε τέλος Μαρτίου και μετά από ένα χρόνο που προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε την πανδημία σε συλλογικό, οικογενειακό αλλά και ατομικό επίπεδο με τεράστιες επιπτώσεις (στην υγεία, στην ψυχολογία στην οικονομία, στις συγγενικές και κοινωνικές μας σχέσεις και πολλά άλλα) έχει επέλθει για όλους μας μια τεράστια κόπωση.
Και ενώ η πανδημία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη με τραγικά υψηλά νούμερα σε νεκρούς και διασωληνωμένους (λόγω και των μεταλλάξεων που από ό,τι λένε και οι ειδικοί έχουν κάνει τον ιό πιο επιθετικό για όλες πλέον τις ηλικιακές ομάδες), διαβάζουμε προς έκπληξή μας το Υπουργείο να προτείνει να ανοίξουν τα σχολεία στις 12 Απριλίου!
Το νέο μέτρο πρόληψης των υποχρεωτικών selftest δεν μπορεί να εξασφαλίσει την ασφάλειά μας. Ποιος μπορεί να μας διαβεβαιώσει ότι αν και προμηθεύονται οι περισσότεροι τα τεστ (λόγω υποχρεωτικότητας) ότι πράγματι θα τα πραγματοποιούν και μάλιστα ότι θα γίνονται σωστά.
Επίσης η πρόσφατη εγκύκλιος για εμβολιασμούς εκπαιδευτικών με αδιάθετα εμβόλια θα καλύψει ένα πολύ μικρό ποσοστό εκπαιδευτικών και θα είναι μια χρονοβόρα διαδικασία, όσο θα εξακολουθούμε να είμαστε εκτεθειμένοι στο σύνολό μας στον ιό.
Το σχολείο είναι ένας χώρος δυναμικός και όχι στατικός. Οι μαθητές και λόγω κόπωσης αλλά και λόγω της εφηβικής τους ηλικίας δεν ανταποκρίνονται με επιμέλεια στις οδηγίες μας και αυτό μας οδηγεί σε συγκρούσεις που είναι ιδιαίτερα ψυχοφθόρες για όλους μας (καθηγητές-μαθητές) αλλά και κατά το ελάχιστο αποτελεσματικές.
Για όλα τα παραπάνω προκειμένου να επιστρέψουμε στο σχολείο μας
Ζητάμε:
• Να ξεκινήσουν άμεσα οι εμβολιασμοί των εκπαιδευτικών κατά προτεραιότητα και όχι με ημίμετρα
• Να ανοίξουν τα σχολεία με δια ζώσης διδασκαλία μετά τον εμβολιασμό μας
• Να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά αίθουσα
• Να παρθούν ειδικά μέτρα προστασίας στους εκπαιδευτικούς που κάνουν εργαστηριακά μαθήματα στα οποία οι αποστάσεις είναι μηδενικές (ακόμα και στα πανεπιστήμια τα εργαστήρια δεν γίνονται ή γίνονται διαδικτυακά)
Αν παρόλα αυτά τα σχολεία ανοίξουν απαιτούμε:
1. Τα πρακτικά από την συνεδρίαση των λοιμωξιολόγων που να δικαιολογείται επιστημονικά η συγκεκριμένη απόφαση τους (προκειμένου να ασκήσουμε κάθε νόμιμο δικαίωμά μας για “έκθεση ζωής σε κίνδυνο”)
2. Ζητάμε από την ΟΛΜΕ να κηρύξει απεργιακές κινητοποιήσεις μεγάλης διάρκειας.
Περιμένουμε τις γραπτές απαντήσεις στα δίκαια αιτήματά μας!
Οι ζωές όλων αξίζουν! Θα αγωνιστούμε για ό,τι πιο πολύτιμο, την υγεία μας, την ίδια τη ζωή μας.
Εκπαιδευτικοί
2ου ΕΠΑΛ Χανίων