Εκπλήρωσαν την επιθυμία του Δημήτρη και έριξαν τις στάχτες του στις Πάχνες, στα Λευκά Όρη

Του Γιάννη Αγγελάκη

Οι φίλοι του Δημήτρη Μαρμάνη ξαναβρεθήκαν για να εκπληρώσουν την επιθυμία του. Την Κυριακή 26 Ιουλίου άφησαν τμήμα από τις στάχτες του στην κορυφή των Λευκών Ορέων, στις Πάχνες.

Ο Δημήτρης Μαρμάνης σπούδασε στα Χανιά. Εδώ πέρασε κάποια από τα πιο όμορφα χρόνια της ζωής του. Έκανε δυνατές φιλίες και εξελίχθηκε ως επιστήμονας και ως προσωπικότητα. Από τα Χανιά έφυγε για τη Γερμανία όπου βρισκόταν τα τελευταία χρόνια εργαζόμενος ως ερευνητής με ειδίκευση στις τεχνολογίες Machine Learning στο Γερμανικό Κέντρο Αεροδιαστήματος.

Το μέλλον έμοιαζε λαμπρό για τον Δημήτρη, όμως πολλές φορές όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο θεός γελάει.

Ο Δημήτρης αρρώστησε βαριά, σε ηλικία μόλις 31 ετών.

Για δύο χρόνια έδωσε τη μάχη με τον καρκίνο. Ανέβαινε τον δικό του Γολγοθά με αισιοδοξία και με τους αγαπημένους του ανθρώπους δίπλα του. Άλλες φορές καταβαλόταν μα πιο πολύ αντιμετώπιζε την αρρώστια με αισιοδοξία και στωικότητα. Τότε, σε αυτές τις περιόδους αισιοδοξίας, όταν το θηριό έμοιαζε ότι θα νικηθεί έκανε σχέδια για να επισκεφθεί τα αγαπημένα του Χανιά και να βρεθεί ξανά με τους αγαπημένους του φίλους. Σκεφτόταν τους προορισμούς που ήθελε να ξαναπερπατήσει μαζί τους. Τα βουνά που ήθελε να ανέβει. Και σαν η σκέψη αυτή να του έδινε δύναμη για να συνεχίσει.

Ο Δημήτρης, δεν τα κατάφερε. Πέθανε τον Σεπτέμβρη του 2018.

Πριν πεθάνει όμως, ζήτησε από τους φίλους του να εκπληρώσουν μία τελευταία του επιθυμία. Τους ζήτησε να τον αποχαιρετήσουν με δύο ταξίδια. Δύο οι προορισμοί που ο Δημήτρης ήθελε να ρίξουν τμήμα από τις στάχτες του, στη Λισσό της Σούγιας και στην κορυφή των Λευκών Ορέων, στις Πάχνες.

Εκεί που όταν φτάνεις στον προορισμό και αντικρύζεις τη θέα γεμίζεις από χαρά και δέος.

Το πρώτο ταξίδι έγινε στις 12 του Μάη του 2019 στη Σούγια.

Ήρθαν από το Βέλγιο, τη Γερμανία, τις ΗΠΑ, τη Βουλγαρία, την Ιταλία αλλά και από την Ελλάδα. Εκεί ήταν και ο αδελφός του ο Σπύρος. Πεζοπόρησαν μέχρι τη Λισσό και αφήσαν στον αέρα τμήμα από τις στάχτες του, για να σκορπιστεί στην θάλασσα της νότιας Κρήτης.

Πριν λίγες ημέρες, σχεδόν δύο χρόνια από τον θάνατό του, έγινε και το δεύτερο ταξίδι, στα Λευκά Όρη.

Οι φίλοι ξανά μαζεύτηκαν. 12 συνοδοιπόροι που ξεκινήσαν από διαφορετικές γωνιές του κόσμου και της Ελλάδας για να κάνουν αυτό το ταξίδι με χαρά γιατί ξανασμίξανε για να εκπληρώσουν την επιθυμία του Δημήτρη.

Το βράδυ τραγούδησαν και ήπιαν – όπως θα έκαναν αν ήταν μαζί τους και ο Δημήτρης – και το πρωί ξεκίνησαν το ταξίδι για την κορυφή.

Το ταξίδι ήταν ανηφορικό και το τοπίο άγριο και όμορφο και στο τέλος, καθώς έφθασαν στην κορυφή, το βλέμμα άπλωσε και μπροστά στα μάτια των ταξιδιωτών φανερώθηκε η θέα από τη Γαύδο ως τα Αφράτα.

Τη χαρά και το δέος ακολούθησε η σιωπή. Ένας φίλος, έβαλε ένα κομμάτι που αγαπούσε από τον Στέλιο Πετράκη.

Οι στάχτες του αφέθηκαν στον αέρα.

Ο Δημήτρης ήταν ένας καλός επιστήμονας, ένας καλός φίλος, ένας καλός συνταξιδιώτης.

Δεν του δόθηκε η δυνατότητα να επιλέξει πότε θα αφήσει αυτό τον κόσμο, όμως αποφάσισε να τον αποχαιρετήσει όπως αυτός επιθυμούσε.

Έκανε το τελευταίο ταξίδι με τους δικούς του όρους.

Ταξιδεύοντας μαζί με τους καλούς του φίλους στον τόπο που αγάπησε, αφήνωντας ένα κομμάτι του εαυτού του για πάντα εκεί.

Αντίο Δημήτρη.

"google ad"