«Ελευθεροτυπία» ξανά!

Του Ειρηναίου Μαράκη
Οι απεργοί εργαζόμενοι της «Ελευθεροτυπίας» είναι εδώ! Η εφημερίδα των εργαζομένων είναι εδώ! Ζωντανή, μέσα στον παλμό της επικαιρότητας και πάνω από όλα ελεύθερη να καλύψει ζητήματα που ο καθεστωτικός τύπος είτε αποσιωπά, είτε συσκοτίζει με τα καθοδηγούμενα ρεπορτάζ του. Με το απρόσμενο ρεκόρ των 36.000 φύλλων στο 3ο απεργιακό τεύχος της στις 16 Ιουνίου η «Ελευθεροτυπία» επιστρέφει δυναμικά στις επάλξεις της αληθινής ενημέρωσης.
Η τραγική αλήθεια είναι ότι η απουσία της καλής εφημερίδας, που ακόμα και κάτω από την στενή εποπτεία της προηγούμενης ιδιοκτησίας διατηρούσε στοιχεία του ελεύθερου χαρακτήρα της, ήταν κάτι παραπάνω από αισθητή μέσα στο ζοφερό τοπίο της αστικής προπαγάνδας και της μοιρολατρίας που καλλιεργείται από κάθε λογής φερέφωνα της άρχουσας τάξης ότι τίποτα δεν γίνεται σε αυτό τον τόπο, ότι τίποτα δεν αλλάζει. Κι όμως το ίδιο το παράδειγμα της αυτοέκδοσης της «Ελευθεροτυπίας» από τους εργαζόμενους της αποδεικνύει του λόγου τους το αναληθές. Πρώτα απ’ όλα, ας μην ξεχνάμε ότι εδώ και 6 μήνες βρίσκεται σε εξέλιξη μια απεργία διαρκείας των εργαζομένων που μαζί με την «Ελληνική Χαλυβουργία» αποτελούν ένα από τα καλύτερα παραδείγματα ότι η εργατική τάξη μπορεί να πιέζει τους αστούς και τους θεσμούς τους από θέση ισχύος κόντρα σε κάθε είδους προπαγάνδα και να κερδίζει υπέρ της ότι της είχαν στερήσει με τη βία οι διάφοροι μεγαλόσχημοι: από το δικαίωμα της απεργίας εως το δικαίωμα της χωρίς όρους διεκδίκησης για πραγματικές πολιτικές και κοινωνικές ελευθερίες. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι αυτός ο μεγαλειώδης αγώνας που έχει κερδίσει το ενδιαφέρον μας, δεν δίνεται μόνο για να διατηρήσει το φύλλο την αυτονομία του και να πληρωθούν τα δεδουλευμένα μηνών σε όλους τους εργαζόμενους – ενεργούς ή αποχωρήσαντες της «Ελευθεροτυπίας» – αλλά είναι ένας αγώνας «ενάντια στην συνολική υποταγή του Τύπου στα χέρια των οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων που διακαώς επιθυμούν την χειραγώγηση των πολιτών και του κριτικού πνεύματος που διαθέτουν απέναντι στα κακώς κείμενα της κοινωνίας», όπως σημειώναμε σε παλαιότερο άρθρο μας. (1)
Κλείνοντας την παρεμβασή μας θα θέλαμε να επισημάνουμε ότι η έκδοση του απεργιακού φύλλου των εργαζομένων αποτελεί και μια δυναμική πολιτική πρόταση πάνω στον τρόπο που μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την κρίση του καπιταλισμού που φορτώνουν στην πλάτη της εργατικής τάξης οι κάθε λογής Τεγόπουλοι. Κι αυτή η πολιτική πρόταση έχει όνομα, ταυτότητα και καθημερινά κερδίζει έδαφος στις συνειδήσεις των εργαζομένων. Είναι ο εργατικός έλεγχος, όπου η εργατική τάξη μπορεί να παράγει προς όφελος του συνόλου χωρίς την υψηλή εποπτεία ενός ιδιοκτήτη που στο τέλος καρπώνεται και την υπεραξία της εργασίας της. Αν μάλιστα εφαρμοστεί στο σύνολο της παραγωγής και παράλληλα με μια γενναία και οπωσδήποτε αναγκαία διαγραφή του χρέους των «από πάνω» και την στοιχειοθέτηση στιβαρών πολιτικών αιτημάτων από το σύνολο της τάξης για αντικαπιταλιστική έξοδο από την ΕΕ και την ΟΝΕ, το ΝΑΤΟ και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που συμμετέχει η Ελλάδα τότε μπορούμε να πούμε ότι θα μπουν οι πραγματικές βάσεις για την ολοκληρωτική απελευθερωσή από τον ζυγό του Κεφαλαίου. Η «Ελευθεροτυπία» και η «Ελληνική Χαλυβουργία» βρίσκονται στην πρωτοπορία αυτού του αγώνα και χρέος μας είναι να γενικεύσουμε αυτά τα παραδείγματα, να ενισχύσουμε το απεργιακό μέτωπο χτίζοντας σε κάθε χώρο απεργιακές επιτροπές που να βάζουν το σύνολο της πολιτικής πρότασης που έχει ανάγκη ο τόπος.
Καθήκον μας να ενισχύσουμε τους απεργούς αγοράζοντας το απεργιακό φύλλο και να το διαδώσουμε στους εργατικούς χώρους, στις λαικές συνελεύσεις, στις γειτονιές, στα εργατικά και αντιφασιστικά συλλαλητήρια, ξεκινώντας την κουβέντα για την δική μας προοπτική!
(1) Η Εφημερίδα των Εργαζομένων, 18/2/2012, Αγώνας της Κρήτης