Ελεύθερη οικονομία και …όποιον πάρει ο χάρος

Του Ανδρέα Σπανουδάκη

Έτσι λειτουργεί η κατά περίπτωση «ελεύθερη»  οικονομία‼  (το κράτος  να ΜΗΝ κατέχει μεγάλο εύρος αρμοδιοτήτων και εξουσιών) ο Μητσοτάκης με μία συμφωνία – μαμούθ δίνει ζεστό χρήμα 750 εκατομμύρια € στην ιταλική ΤΡΑΙΝΟΣΕ για να εκτελεί τα άγονα σιδηροδρομικά δρομολόγια για 15 χρόνια. Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ είχε αποκτηθεί έναντι ποσού 45 εκ€. Τον Ιανουάριο του 2017, το Ελεγκτικό Συνέδριο ενέκρινε την ιδιωτικοποίηση και παραχώρησή της στον όμιλο της FS Italiane έναντι συνολικού τιμήματος 45.000.000€, η οποία ολοκληρώθηκε τον Οκτώβριο 2017.

Είναι λοιπόν ξεκάθαρο ότι η «αγάπη και ο σεβασμός» της κυβέρνησης του Μητσοτάκη στην νεοφιλελεύθερη οικονομία, ( παρεμπιμπτόντως ο νεοφιλελεθευρισμός δεν είναι πολιτικο’ι’δεολογικό σύστημα) διακρίνεται από την θεσμοθετημένη και αμετακίνητη θέση  που έχει τον απόλυτο, τον κυρίαρχο, το αδιαμφισβήτητο  «προβάδισμα» της εξυπηρέτησης, ακόμα και με ζημιά του δημοσίου συμφέροντος, των οικονομικών συμφερόντων.

Δυο νούμερα μας δίνουν την κακοήθεια ( δίκην τραγέλαφου) και την φαυλεπίφλαβης κατάστασης που έχει προκληθεί γιατί στα πλαίσια της «εξυγίανσης» μιας κρατικής επιχείρησης ξεπουλήθηκε ο ΟΣΕ στους Ιταλούς με το ποσόν των 45 εκατ. ευρώ και το κράτος θα χρηματοδοτεί την ΤΡΑΙΝΟΣΕ (τους Ιταλούς) με 50 εκατ. ευρώ το χρόνο. Δηλαδή η κατ’ έτος χρηματοδότηση που θα δίνει το ελληνικό δημόσιο θα ξεπερνά το συνολικό τίμημα της εξαγοράς του ΟΣΕ στην ιταλική ΤΡΑΙΝΟΤ.

Πάμε τώρα στο θέμα της ακρίβειας του ηλεκτρικού ρεύματος που είναι ζωτικής ανάγκης η άμεση παρέμβαση – με την δέουσα σοβαρότητα (που θα τη βρεί είναι θέμα) – της κυβέρνησης η οποία «περί άλλα τυρβάζει» και έτσι δίνει  χώρο και χρόνο στους παρόχους  να ΚΕΡΔΟΣΚΟΠΟΥΝ με την ανοχή της και γιατί όχι και με την έγκρισή της αφού δεν αντιμετωπίζει το θέμα νομοθετικά με την  καθιέρωση πλαφόν στην τιμή ρεύματος αλλά ΔΑΠΑΝΑ πολύτιμους κρατικούς οικονομικούς  πόρους για την στήριξη των καταλωτών που κατά το ελάχιστο  δεν λύνει το πρόβλημα!!

Τα τιμολόγια ηλεκτρικού ρεύματος συνδέονται  με την εξέλιξη της αγοράς του Χρηματιστηρίου Ενέργειας,  αντικαθιστώντας τον αντίστοιχο μηχανισμό που ίσχυε και βασίζονται, πλέον,  στη ρήτρα CO2 δηλαδή στη διακύμανση των τιμών με βάση τα δικαιώματα εκπομπής διοξειδίου του άνθρακα.

Στις ρυθμιζόμενες χρεώσεις της ρήτρας αναπροσαρμογής συμπεριλαμβάνεται, μεταξύ των άλλων και το ειδικό τέλος της μείωσης εκπομπών αέριων ρύπων. Αυτό που δεν αναφέρουν με σαφήνεια οι πάροχοι και το κράτος είναι ότι το κόστος της μετάβασης στην πράσινη ενέργεια το επιβαρύνεται ο καταναλωτής .  Υπολογίζεται ότι αυτό το κόστος της μετάβασης, σε παγκόσμια κλίμακα, θα στοιχίσει πολύ περισσότερα από το παγκόσμιο ΑΕΠ.  

Οι καταναλωτές, είναι σε βαθιά απελπισία λόγω των αστρονομικών λογαριασμών που είναι “ευθυγραμμισμένοι” με τις κερδοσκοπικές ορέξεις των παρόχων και της ιδιωτικοποίησης του κοινωνικού αγαθού.

"google ad"