Ελεύθερη σκέψη σε εποχή αστικής ελευθερίας

Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας, δημοσιογράφος ΑΠΕ-ΜΠΕ

Όποιος σήμερα θέλει να πολεμήσει την ψευτιά και την αμάθεια και να γράψει την αλήθεια έχει ξεπεράσει το λιγότερο πέντε δυσκολίες.

Πρέπει να έχει το θάρρος να γράψει την αλήθεια παρόλο που παντού την καταπνίγουν.

Την εξυπνάδα να την αναγνωρίσει, παρόλο που την  σκεπάζουν παντού. Την τέχνη που την κάνει ευκομεταχείριστη σαν όπλο.

Την κρίση να  διαλέγει εκείνους που στα  χέρια τους η αλήθεια θα αποκτήσει δύναμη. Την πονηριά να την διαδώσει ανάμεσά τους.

Αυτές οι δυσκολίες είναι μεγάλες για κείνους  που γράφουν κάτω απ’ το φασισμό. Υπάρχουν όμως  και απ’ αυτούς που τους κυνήγησαν ή που έφυγαν.

Ακόμη και για όσους  γράφουν στις χώρες της  αστικής ελευθερίας…

Μπέρτολ Μπρεχτ, Παρίσι 1935.

Τα σεντούκια των περισσότερων ανθρώπων είναι ένας αχταρμάς από  θραύσματα μνήμης, συντετριμμένα  όνειρα ματαιωμένα σχέδια και ένα μικρό ή αξιόλογο απόθεμα υλικών επιβίωσης σε ένα καθεστώς που  δεν εγγυάται πλέον σχεδόν για κανέναν, εκτός από τους πειρατές της Βαλκανικής  τους, αλλοδαπούς, θησαυροθήρες και την  εγχώρια τροϊκανή νομενκλατούρα…

Για τους ξεχωριστούς ανθρώπους…

Άνθρωποι διαφορετικοί, αποδιοπομπαίοι τράγοι, “θύματα” μιας κοινωνίας και μιας λανθασμένης συνείδησης συνόλου. Ναι, έχουμε ανάγκη να ανήκουμε, να νιώθουμε την αποδοχή. Αποδέχομαι όμως εγώ ο ίδιος τον εαυτό μου όταν απορρίπτω εκείνον που δε μου “μοιάζει”;

Γιατί είμαστε όλοι τόσο διαφορετικοί αλλά και τόσο ίδιοι!

Με αλλάζω για να κολλήσω στο σύνολο. Με αλλοιώνω καθημερινά για να μπορέσω να έχω μια ζωή “εύκολη” ανάμεσα στους άλλους. Και φτάνω να μην αναγνωρίζω πλέον τον εαυτό μου και να ζω μια ζωή αλλουνού. “Εύκολη” ζωή είναι η αληθινή ζωή. Η ζωή που βαδίζεις με τα δικά σου παπούτσια όσο άσχημα και αν είναι, όσο περίεργα και αν φαντάζουν στους άλλους.

Και έρχεται η στιγμή που ο διαφορετικός άνθρωπος “δημιουργεί” το διαφορετικό. Πόσο λάθος σκέφτονταν όλοι! Γιατί η στενή σκέψη δε χωρά τα «μεγάλα», τα αλλιώτικα! Και προσκυνώ τη διαφορετικότητα, προσκυνώ την ανθρώπινη υπόσταση που «υπομένει» τον εαυτό της και τον τοποθετεί στην άλλη άκρη απλά και μόνο για να παραμείνει ίδια και σωστή!

Οι άνθρωποι πρέπει πάντοτε να ακολουθούν τη συνείδησή τους. Τα ανθρώπινα δικαιώματα συνιστούν το θεμέλιο του πολιτισμού…

Χωρίς ελευθερία του λόγου δεν υπάρχει διάλογος. Χωρίς διάλογο δεν μπορεί να εξευρεθεί η αλήθεια και χωρίς την αλήθεια είναι αδύνατη η πρόοδος.

Μόνος στόχος πρέπει να είναι ο σεβασμός  των θεμελιωδών δικαιωμάτων του κάθε  ανθρώπου. Όπως του Κράτους δικαίου και του δικαιώματος για μια δίκαιη ζωή…

"google ad"