Οι αντιδράσεις μερίδας Ελλήνων Βουλευτών, φορέων και ενεργών πολιτών εναντίον της εν εξελίξει «καταστροφής» εν πλω των χημικών οπλών της Συρίας στην κλειστή θάλασσα της Μεσογείου συνεχίζονται με εντυπωσιακό τρόπο.
Εντυπωσιακή και κραυγαλέα είναι επίσης η σιωπή των κυβερνητών οι οποίοι ενώ επί παντός επιστητού είναι λαλίστατοι, στο πολύ σοβαρό αυτό θέμα σφυρίζουν αδιάφορα.
Όλη η μυστικοπάθεια, η άρνηση ύπαρξης ανεξάρτητων παρατηρητών, η ελλιπής ενημέρωση, η σιωπή και η μη αντίδραση κυβερνήσεων και μεγάλων ΜΜΕ προβληματίζει σοβαρά.
Εάν αυτό συνδυασθεί με το γεγονός ότι τα χημικά δεν καταστρέφονται σε εγκαταστάσεις σε χώρες που τα παράγουν ή τουλάχιστον δε εξουδετερώνονται (αραιώνονται) εν πλω σε μια μεγάλη θάλασσα π. χ. Ατλαντικό ωκεανό χιλιάδες μίλια μακριά από στεριά, εν αντιθέση με την Μεσόγειο, όπου η πιο μακρινή στεριά από οποιοδήποτε σημείο της δεν ξεπερνάει τα εξήντα μίλια, προβληματίζει.
Τι θα πουν άραγε οι κυβερνήσεις των χωρών της λεκάνης της Μεσογείου αν μελλοντικά το γεγονός αυτό, δημιουργήσει οικονομικό πόλεμο με διακύβευμα τα εκατοντάδες εκατομμύρια ή μήπως δισεκατομμύρια € τα οποία διακινούνται σε όλη την παράκτια ζώνη της Μεσογείου και έχουν σχέση με τον τουρισμό;
Θα είναι ή όχι η Μεσόγειος, συνεπώς και η Ελλάδα, εύκολο θύμα διάφορων δυσφημιστικών σχολίων ή και «φημών» με διακύβευμα, τα εκατομμύρια των τουριστών να κατευθυνθούν σε άλλες, ανταγωνιστικές τουριστικά, περιοχές; Ποιος θα εμποδίσει αυτές τις φήμες και τα σχόλια με την μορφή ερωτημάτων ή προβληματισμών, και βέβαια τι επιπτώσεις θα έχουν οι λαοί της Μεσογείου από την πιθανότητα, έστω και ελάχιστη, πραγματικού ατυχήματος σε μια κλειστή θάλασσα μοναδική για το «Μεσογειακό κλίμα της» και για την μοναδική βιοποικιλότητά της.
Ποιο δίκαιο θα ισχύσει στα διεθνή νερά;
Ποιος είναι ο υπεύθυνος σε περίπτωση ατυχήματος; η εταιρία που παρήγαγε τα χημικά; αυτός που τα πούλησε; αυτός που τα αγόρασε; αυτός που επιβάλλει να καταστραφούν; αυτός που επιβάλλει να καταστραφούν στην Μεσόγειο; η χώρα της οποίας την σημαία έχει το καράβι με τα χημικά; ο καπετάνιος του πλοίου; οι κατασκευαστές των μηχανών υδρόλυσης; ο χειριστής των μηχανών ή ο μούτσος του καραβιού;
Τα παραπάνω μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι «μικροί» ηγέτες ηγούνται. Επίσης δείχνουν ότι ο καθένας από εμάς ατομικά και όλοι ως σύνολο πρέπει να πάρουμε την τύχη και το μέλλον στα χέρια μας. Εμείς πρέπει τώρα να σταματήσουμε το πείραμα.
Εάν δεν το καταλάβουμε αυτό και μάλιστα πολύ σύντομα μέλλον, τουλάχιστον όπως το ονειρευόμαστε, δεν θα υπάρξει για εμάς και τα παιδιά μας.
Κουκουράκης Κων/νος
Π. Δήμαρχος Ιναχωρίου
Δημοτικός Σύμβουλος Κισσάμου
