Εμπάργκο στο εμπόριο πατριωτισμού (Γιατί δεν θα πάω στο συλλαλητήριο) – Τι λέει η Πηνελόπη Δέλτα

Του Κώστα Ντάσκα

Όποιος δεν έχει πρόβλημα να συγχρωτίζεται με νεοναζί, δηλαδή με τους πολιτικούς απογόνους αυτών που αιματοκύλησαν όσο κανείς άλλος την Ελλάδα, δεν μπορεί να διεκδικεί για τον εαυτό του το προνόμιο του γνήσιου πατριώτη. Όποιος κάνει ότι δε βλέπει πως στο περιθώριο του συλλαλητηρίου έλαβαν χώρα δολοφονικές επιθέσεις εναντίον όποιου δεν άρεσε στους εθνικιστές διοργανωτές του, εθελοτυφλεί, όπως έχει δικαίωμα να κάνει. Ας μην προσπαθεί όμως να μας πείσει να μην ανησυχούμε. Ας μην προσπαθεί να μας πείσει ότι στο συλλαλητήριο εκφράστηκε οργή για το μνημόνιο.


​
Η κατακλείδα του συλλαλητηρίου με τους στρατηγούς να δίνουν το σύνθημα «ζήτω οι ειδικές δυνάμεις», οι προσβλητικοί χαρακτηρισμοί από μικροφώνου για το γειτονικό λαό ως «γυφτοσκοπιανοί» και η διαστρέβλωση του μηνύματος συμφιλίωσης του χριστιανισμού από έξαλλους αρχιερείς σε μίσος για τους γείτονες, δεν αφήνουν περιθώρια παρερμηνείας.

Έχει σημασία να θυμηθούμε τα λόγια του Σολωμού που έλεγε ότι πρέπει να θεωρούμε «εθνικόν το αληθές». Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι τα συλλαλητήρια αυτά  μυρίζουν φασισμό. Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι τα αντίστοιχα του 1992 ήταν που τροφοδότησαν ακροδεξιές οργανώσεις όπως τη Χρυσή Αυγή (και όχι οι Αγανακτισμένοι, όπως διατείνεται η προπαγάνδα των ΜΜΕ).

Αν σέβεσαι πραγματικά το λαό και δεν τον αντιμετωπίζεις ως ηλίθιο που μπορείς να τον φέρεις στα νερά σου κολακεύοντάς τον, τότε κριτικάρεις ακόμα και επιλογές που τυγχάνουν αποδοχής ακόμα και από μεγάλα κομμάτια του. Το συλλαλητήριο, με τα συνθήματα, τη μορφή και το πολιτικό του περιεχόμενο ήταν μια τέτοια περίπτωση. Ήταν η λάθος απάντηση, στο λάθος ερώτημα, από τους λάθος ανθρώπους.

Οι πολιτικές δυνάμεις που διοργάνωσαν το συλλαλητήριο θέλουν να μας πείσουν ότι η εδαφική ακεραιότητά μας κινδυνεύει από μία χώρα με 4 μαχητικά αεροπλάνα. Και μάλιστα επειδή θα χρησιμοποιήσει ως πρόσχημα για την εισβολή και κατοχή της ελληνικής Μακεδονίας το όνομα. Λες και η τελευταία εισβολή για παράδειγμα των Αμερικάνων στο Ιράκ βασίστηκε στο ότι υπάρχει κάποια πολιτεία των ΗΠΑ με το όνομα Βαγδάτη.

Πού ήταν όλοι αυτοί όταν η ανεξαρτησία της χώρας κυριολεκτικά χανόταν με την υπογραφή των μνημονίων για να σωθούν οι γαλλογερμανικές τράπεζες, ενώ ο λαός πνιγόταν στα χημικά; Πού ήταν όλοι αυτοί όταν οι κάτοικοι της Χαλκιδικής πολεμούσαν κυριολεκτικά για τον τόπο τους που ξεπουλιόταν για τα κέρδη μιας καναδέζικης εταιρείας;

Πώς να μας πείσουν να μην τους θεωρούμε απατεώνες όταν από τη μία μας λένε για «τον Εθνάρχη που δάκρυσε» για το όνομα, τη στιγμή που ο ίδιος είχε αναγνωρίσει τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας» ως κομμάτι της ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας;

​
Πώς να μας πείσουν ότι υπερασπίζονται την ιστορική αλήθεια όταν στα κατεξοχήν πατριωτικά (όπως ορίζουν και αυτοί τον πατριωτισμό) βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα αναφέρεται το εξής και το αποσιωπούν:

​
Το ανησυχητικό όμως τελικά είναι ότι δεν θέλουν να μας πείσουν. Απλώς θέλουν να πείσουν αρκετούς από εμάς ώστε να καταφέρουν να εγκαθιδρύσουν καθεστώς που θα τους επιτρέπει να μη χρειάζεται πια να πείσουν κανέναν. Να αποφασίζουν και να διατάζουν.

Η Ελλάδα έχει χάσει την ανεξαρτησία της και διευθύνεται από την τρόικα με την υποστήριξη του κυρίαρχου ελληνικού πολιτικού συστήματος. Η λογική του «αποφασίζουμε και διατάζουμε» υπάρχει ήδη στα ανακοινωθέντα της τρόικας. Η λύση δεν είναι να αντικατασταθούν οι τροϊκανοί από στρατηγούς, που όταν μάλιστα τέθηκε το ερώτημα «ναι» ή «όχι» στην υποταγή συντάχτηκαν πλήρως με το κατεστημένο. Η λύση είναι να αποκτήσει η δημοκρατία περιεχόμενο και εξουσία απέναντι στα οικονομικά συμφέροντα, και θα προέλθει από κοινό αγώνα στην πατρίδα μας αλλά και στις άλλες πατρίδες της Ευρώπης, εντός και εκτός Ε.Ε.

*Ο Κώστας Ντάσκας είναι μέλος του DiEM25

thepressproject.gr