ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΟΙ – Το αεροδρόμιο «και τα μάτια μας»

«Κάλλιο αργά παρά ποτέ» λέει ο λαός μας σε περιπτώσεις, που αργούμε να «πάρουμε μπροστά», να ενεργήσουμε για κάτι που μας αφορά άμεσα και που η καθυστέρηση στην αντίδραση μας, μπορεί να μας στοιχίσει ακριβά….

Φοβάμαι ότι έτσι που το πάμε και το καφτό αυτό θέμα θα έχει την τύχη της υπόθεσης του Εφετείου .

Το τόπος δια των φορέων του πρέπει σε τέτοιες περιπτώσεις, να είναι ενωμένος και να θέτει «κόκκινες γραμμές», τις οποίες θα υπερασπίζεται ανυποχώρητα.

Για να γίνει αυτό χρειάζεται μια «κεφαλή» που θα συντονίζει, θα βρίσκει τις «χρυσές τομές» για την ενότητα στη δράση, μέσα από συλλογικές αποφάσεις.

Μια «κεφαλή»… που θα μεθοδεύει ευρύτερες συμμαχίες για την διευκόλυνση του αγώνα για την επιτυχία του τελικού σκοπού.

Το ρόλο αυτό μπορεί να τον αναλάβει η Δημοτική Αρχή Χανίων, σε στενή συνεργασία με τις άλλες Δημοτικές αρχές του Νομού.

Η Δημοτική Αρχή Χανίων μπορεί και πρέπει να είναι ανοικτή και προσβάσιμη, να συζητά με τα τοπικά κινήματα κοινωνικής παρέμβασης και με όλους τους φορείς.

Δεν είναι μόνο το ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ είναι και:

–      Τα Μνημεία (Νεώρια, Μνημειακό Συγκρότημα Μάχης Κρήτης, Άγαλμα Ελευθερίας και άλλα)

–      Το στρατόπεδο Μαρκοπούλου

–      Οι αποθήκες καυσίμων στο πέρα Πλατάνι

–      Η ανεξέλεγκτη επέκταση των ξένων βάσεων και ένα σωρό άλλα ζητήματα που χρειάζονται ενότητα δράσης και στόχευση ενεργειών για την προώθησή τους, για την αντιμετώπιση τους

Η περίπτωση του αεροδρομίου ας μας γίνει μάθημα.

Έγκαιρα πρέπει να ενεργούμε και όχι να τρέχομε την τελευταία στιγμή ασθμαίνοντας και καταϊδρωμένοι …

Οι καιροί οι σημερινοί επιτάσσουν ακόμη περισσότερο, την συνένωση των δυνάμεων μας.

Νίκος Α.

"google ad"