Επιστολή – Απάντηση

«Παρ’ όλα όσα : Ψήφο στην Αριστερά»

Κύριε Μπιτσάκη,

Μελέτησα το άρθρο σας στον «Αγώνα» Χανίων της 31 Μαΐου κι έχω να κάνω ορισμένες παρατηρήσεις – ενστάσεις. Κατ’ αρχήν – όπως γράφετε – διερωτηθήκατε γιατί άραγε «Το ΚΚΕ συνεχίζει το μοναχικό του δρόμο;». Θα μπορούσε να συνυπάρξει, πέραν από τον πολιτικό τομέα, σε μια κυβερνητική σύμπραξη με τον «πολυφασικό ΣΥΡΙΖΑ», που ξεπέρασε την νεκρή πλέον ιδεολογία του ευρωκομμουνισμού, αλλά δεν έχει επεξεργαστεί μια συγκεκριμένη στρατηγική, απέναντι στην Ευρώπη του κεφαλαίου»; Πιστεύετε στ’ αλήθεια πως είναι δυνατόν να «συμπράξει» το ΚΚΕ, με αυτή την «αριστερή»  ΣΥΡΙΖΙΚΗ πανσπερμία; Που όπως γνωρίζετε και γνωρίζουμε, αυτό το σχήμα είχε δώσει «Γην και ύδωρ» σ’ αυτή την «ψευδοέννοια» της «Ευρώπης των Λαών»; Συγχωρήστε με αλλά δεν μπορώ να παρακολουθήσω τη συλλογιστική σας…Σαφώς ο Λένιν είπε «ενότητα μέσα στη διαφορά» όμως μην ξεχνάμε πως τα είπε σε μια μακρινή από σήμερα εποχή, όταν οι επιλογές της κάθε Αριστ. συνιστώσας δεν ήταν τόσον έντονα προσανατολισμένες σε κέντρα όπως π.χ. η Ευρώπη των Μονοπωλίων ! Εξάλλου ο τσαρισμός και τα σχετικά με αυτόν μορφώματα, δεν παρείχαν ευχέρεια επιλογών, όπως σήμερα, που η «Ευρώπη των Λαών» απεδείχθη συν το χρόνω πως μόνο τέτοια δεν ήταν, ούτε είναι ! Προς τι λοιπόν οι αναγωγές στα λόγια του μεγίστου εκείνου ανδρός ;

Είστε πανεπιστημιακός και οι θέσεις σας – κατά τα παρελθόντα έτη – με είχαν κάνει, χωρίς να υπερβάλω, θαυμαστή σας.

Δεν μπορώ να πω το ίδιο και σήμερα και συγχωρήστε με.

Επιμένω πως «ενότητα στη διαφορά» δεν υπάρχει πιθανότητα να πραγματωθεί σήμερα, υπό τας συνθήκας που εν τάχει ανέφερα ! Λέτε παρακάτω: «Το ΚΚΕ χωρίς στρατηγική, χωρίς πολιτική συμμαχιών, μόνο άσπιλο και αμόλυντο (πάλι καλά που το αναγνωρίζετε!)  ονειρεύεται ένα άλμα στο κενό…».

Πράγματι, εν μέρει…με βρίσκετε σύμφωνο: Άλμα στο καπιταλιστικό κενό, που χάσκει σαν καταπιώνας και καταβιβρώσκει χώρες, λαούς, οικονομίες, ειρηνικές συνυπάρξεις. Όλα φυσικά που είναι αποτέλεσμα ή αιτίες της επιθανάτιας  δυσοσμίας του !

Σας θυμίζω εδώ, επί τη ευκαιρία τα λόγια του Λένιν, όταν κινδύνευε η επανάσταση : «Δεν ταιριάζει στους Κομμουνιστές να πανικοβάλλονται και να χάνουν το θάρρος τους ! Τα πράγματα θ’ αλλάξουν χίλιες φορές στη Δύση». Στην σημερινή λοιπόν συγκυρία, που η «Ευρώπη των Λαών» βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ταιριάζει στο ΚΚΕ να συμπράξει (εν ονόματι μιας ψευδεπίγραφης ενότητος) με τον ΣΥΡΙΖΑ και την «Αριστερά» εν γένει, που οι ανωτέρω σχηματισμοί δίνουν «το φιλί της ζωής» σ’ αυτή την Ευρώπη, που στην ουσία είναι των Μονοπωλίων; Έλεος πια! Δεν σας καταλογίζω σαν απωθημένο, την ικανοποίηση γι’ αυτό που έπαθε το Γαλλικό Κ.Κ. όταν συνέπραξε σε κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου της Γαλλίας, δηλ. του Φρανσουά Μιτεράν! Όσο γι’ αυτά που λέτε:

«Στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, της τεχνολογίας και της οικονομίας, είναι η οικονομία μας βιώσιμη έξω από την Ε.Ε.;». Αντιστρέφω το ερώτημά σας: είναι η οικονομία μας βιώσιμη μέσα στην Ε.Ε.; Ας δούμε τι ανατροπές προκάλεσε και προκαλεί το …εντός της Ε.Ε.: Αφέθηκαν οι οικονομικοί (μας) επιτελείς στα ευρωκονδύλια και στην οικονομική διαμεσολάβηση …χάριν ημών (της οικονομίας μας δηλ.) προς τρίτους. Όσο για την αγροτική μας οικονομία, κυρίως τους δυναμικούς της τομείς: λάδι – εσπεριδοειδή τι να πω; Πιστεύω να τα γνωρίζετε! Αν πούμε για τον ενεργειακό μας πλούτο, κι αυτά τα γνωρίζετε…

Οι συμβουλές μας στους κοινοτικούς προϋπολογισμούς, συν το κατοχικό Γερμανικό χρέος, θα μας είχαν κάνει οικονομικά αυτάρκεις, αλλά  ένεκεν της Γερμανίας, τηρήσαμε αιδήμονα σιωπή…

Μιλάτε σοβαρά μεσιέ προφεσέρ πως είναι «ξεπερασμένη η μορφή του έθνους – κράτους»; Πέραν των αναγκών προστασίας, εξειδικευμένων μορφών  παραγωγής βιοτεχνικών και βιομηχανικών προϊόντων, δεν λογαριάζονται οι πολιτισμικές – πολιτιστικές μας συνιστώσες, η κουλτούρα μας, η γλώσσα μας, οι παραδόσεις μας, η ιστορία μας, η θρησκεία μας, που όλα μαζί συνιστούν τον Έλληνα ; Με ξαφνιάζετε…Αν μέσα σ’ αυτή την χοάνη των λαών της Ευρώπης τα απωλέσωμεν, έστω εν μέρει, πως θα καταντήσουμε; Ναι, δεν υπερβάλλω : Θα καταντήσουμε ! Συγχωρήστε μου να διερωτηθώ : «Νέοι άνδρες, νέα ήθη»; Τι να πω…

Με τιμή

Αντώνης Χαρχαλάκης

Συγγραφεύς – Ερευνητής – Ποιητής

"google ad"