Επιστολή: Η μάστιγα των ναρκωτικών

Κύριε Διευθυντά,

Δεν πιστεύω να υπάρχει άνθρωπος πάνω στη γη που να διαφωνεί πως η εξάπλωση των ναρκωτικών ουσιών, αλλά και η χρήση τους έχουν πάρει ανησυχητικές διαστάσεις περισσότερο σήμερα από ποτέ άλλοτε. Πολλοί όμως πιστεύουν ότι αν αφήσουμε ελεύθερη την διακίνηση τους θα μειώσουμε την χρήση τους σε μεγάλο βαθμό και στην χώρα μας. Αυτή η μέθοδος βρίσκει πολλούς υποστηρικτές και την υποστηρίζουν με σθένος γιατί σε άλλες χώρες – έτσι λένε – που διακινούνται ελεύθερα όλες οι ναρκωτικές ουσίες,ων ουκ έστιν αριθμός, έχει φέρει πολύ καλά αποτελέσματα με προοπτική στο εγγύς μέλλον να μειωθεί στο ελάχιστο η χρήση τους. Βέβαια οι χρήστες τους δεν είναι κάτι το καινούργιο, από καταβολής κόσμου υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν μέχρι της συντέλειας του κόσμου. Όμως εγώ έχω τελείως διαφορετική γνώμη και θα δικαιολογήσω την αντίθεση μου όσον αφορά την ελεύθερη διακίνησή τους και την ελεύθερη χρήση τους.

Πρώτα – πρώτα γιατί δεν διδάσκεται πουθενά, κάτι που θα έπειθε ειδικά τους νέους μας ώστε να μη γίνουν μελλοντικοί χρήστες, πόση δύναμη διαθέτουν αυτές οι ουσίες και πόσο είναι βλαβερές πάνω απ’ όλα και στο νευρικό τους σύστημα και στο σώμα τους γενικότερα. Πιστεύω ότι από μικρή ηλικία πρέπει να μαθαίνουν τα παιδιά τι είναι οι ναρκωτικές ουσίες και γιατί πρέπει να τις αποφεύγουν και πως να φυλάγονται από εκείνους που τις διακινούν. Οι συμβουλές του πατέρα και της μητέρας πιστεύω ότι δεν αρκούν και το ποθητό αποτέλεσμα δεν έρχεται μήτε μόνο του αλλά μήτε χωρίς προεργασία.

Για να θερίσεις καρπό από ένα χωράφι πρέπει πρώτα να οργώσεις πολύ καλά, στην συνέχεια να το ισιώσεις, να το σβαρνίσεις ώστε να σπάσουν και οι εναπομείναντες μπλάνες έτσι τους λέμε στην Ρούμελη τους όγκους των χωμάτων που απομένουν από το ίσιωμα. Στη συνέχεια πρέπει να το ποτίσεις, αν είναι ξερό, να το ψεκάσεις ώστε να ξεραθούν τα ζιζάνια και να μην ευδοκιμήσει η ήρα και ο δαυλίτης.Αν δεν κάνεις τις πιο πάνω προετοιμασίες καρπό δεν πρόκειται να γευτείς και θα πάνε στο βρόντο οι κόποι σου.Άμαρίξεις το σπόρο σε χέρσο χωράφι γιομάτο αγριόχορτα και ασπαλάθους, το μόνο που θα πετύχεις θα είναι ο καρπός να γίνει τροφή των σκουληκιών και των διάφορων εντόμων και των μυρμηγκιών που θα τα σύρουν στην φωλιά τους.

Βέβαια δεν είμαι εγώ ο καταλληλότερος που θα υποδείξω ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος ώστε να πετύχουμε τα προσδοκόμενα αποτελέσματα, γιατί ιδέα δεν έχω από την επίδραση των ναρκωτικών ουσιών στον οργανισμό του ανθρώπου. Αυτή είναι δουλειά ειδικών επιστημόνων που έχουν σπουδάσει πάνω σε αυτό το θέμα. Ας κάνουμε από τώρα την αρχή, αν δεν έχει γίνει, κι ας τους δώσουμε τόπο και χρόνο μέσω των Μ.Μ.Ε. να ξετυλίξουν τις γνώσεις τους και να τις μεταλαμπαδεύσουν σε όλους εμάς υπεύθυνα και με τις γνώσεις που διαθέτουν. Και ένας να γλυτώσουν από τα δεινά των ναρκωτικών, ειδικότερα νέος άνθρωπος γιατί εκεί στοχεύουν οι αδίστακτοι διακινητές, θα είναι όφελος.

Στο χωριό μου λέμε ‘’η μύγα στο αδύνατο κρέας πηγαίνει δηλαδή στο μαλακό’’. Εγώ θα πω μόνο αυτό που γνωρίζω. Το έμαθα σε κάποιο σεμινάριο που παρακολούθησα για την σωματική υγεία όταν ήμουν νέος ακόμα. Έμαθα ότι ο διακινητής των όποιων ναρκωτικών ουσιών, ων ουκ έστιν αριθμός, ποτέ δεν κάνει χρήση ο ίδιος γιατί γνωρίζει τι σημαίνει ναρκωτικές ουσίες. Τώρα θα μου πείτε, πως μου ήρθε αυτή η αναλαμπή να γράψω για τα ναρκωτικά στο σημερινό μου άρθρο. Θα σας  το γράψω στη συνέχεια με κάθε λεπτομέρεια.

Ήταν γύρω στις δέκα η ώρα το πρωί και διαβαίνοντας από μια κεντρική πλατεία της πολιτείας που ζω είδα ιδίοις όμμασι και δεν ήταν η πρώτη φορά που είδα κάτι παρόμοιο, αλλά η εν λόγω περίπτωση είχε κάποια ξεχωριστή εικόνα από τις άλλες που έχω δει στο ίδιο μέρος. Είδα έναν νεαρό που δεν πρέπει να ήταν πάνω από 25-30 ετών, ψηλός, λιγνό και όμορφος, σαν θλιμμένος άγγελος, αλλά κίτρινος σαν τα φύλλα της χαμομηλιάς, ρακένδυτος και αχτένιστος, να κάθεται προσοχή μπροστά από έναν άλλο «άνθρωπο» που η ματιά του σου πάγωνε το αίμα αν τύχαινε να διασταυρωθεί με τη δική σου. Ο δυστυχισμένος κείνος νέος έμοιαζε σαν τους καταδικασμένους σε θάνατο από τους Γερμανούς, όπως βλέπουμε σε διάφορες ταινίες στους κινηματογράφους, στην σκλαβωμένη τότε πατρίδα μας, στημένους στον τόπο της εκτέλεσής τους, σπιθίζοντας μέσα στα μάτια τους μια μικρή σπίθα ελπίδας πως ίσως την τελευταία στιγμή τους δώσουν χάρη και δεν θα τους σκοτώσουν.  Του νεαρού όμως έλαμψαν τα θολωμένα μάτια τους και αυτό το είδα γιατί επιβράδυνα το βήμα μου σκόπιμα να δω ποια θα ήταν η συνέχεια εκείνης της φρικτής εικόνας και αυτό έγινε όταν ο άλλος έβγαλε μέσα από την εσωτερική τσέπη του σακακιού του μια άσπρη μικρή σακουλίτσα, που υπέθεσα ότι ήταν κάποια ναρκωτική ουσία. Μόλις αντίκρυσε την σακουλίτσα γέλασε ο δύστυχος εκείνος νέος κι ας έπιανε το θάνατο στα σκελετωμένα χέρια του. Αμέσως, την άλλη στιγμή κατέβηκε τις σκάλες στις τουαλέτες της πλατείας. Δεν άντεξα και τον ακολούθησα και τότε είδα την εικόνα και μου κόπηκε η αναπνοή απ’ αυτό που είδα. Τον είδα καθισμένο κάτω στο μάρμαρο, μπροστά από μια τουαλέτα, να τρυπάει τις φλέβες του με μια σύριγγα, δίχως να επηρεαστεί καθόλου από την παρουσία μου. Αμέσως έφυγα μετανοιωμένος γιατί μπήκα στον πειρασμό και τον ακολούθησα και ψέλλισα ‘’Γιατί Θεέ μου… γιατί’’.

Τώρα θα μου πείτε και θα έχετε δίκιο. Σε τι διαφέρει η απαγόρευση των ναρκωτικών ουσιών στην χώρα μας από της ελεύθερη διακίνησή τους, όπως είναι σε άλλες χώρες; Σχεδόν σε τίποτα. Κάθε μέρα ακούμε στα Μ.Μ.Ε. κι όχι μόνο ότι εξαρθρώθηκε σπείρα που διακινούσε ναρκωτικές ουσίες. Τόνοι ηρωίνης κι όχι μόνο διακινούνται σε όλη την χώρα μας σχεδόν ελεύθερα. Ναι έχετε δίκιο. Σαν λερναίες ύδρες ξεπετάγονται οι σπείρες που δεν έχουν τελειωμό. Γιατί όμως να γίνεται αυτό; Οι αρχές βέβαια κάνουν ότι μπορούν και εύγε τους. Αλλά το θεάρεστο όμως αυτό έργο τους που επιτελούν δεν φαίνεται όπως έπρεπε να φαίνεται. Γιατί;

Κλείνοντας το σημερινό άρθρο μου προτείνω στους συμπολίτες μου, όσοι γονείς θέλουν να προβληματιστούν, πολύ περισσότερο απ’ ότι είναι προβληματισμένοι, μην τυχόν τα παιδιά τους πέσουν στα νύχια αυτών των όρνεων και τον κοράκων, τους διακινητές δηλαδή των ναρκωτικών, να περάσουν έχοντας μαζί τους το παιδί τους από την πλατεία που περνάω κάθε μέρα κι εγώ. Με τις εικόνες που θα δουν να ξετιλύγονται μπροστά τους ίσως τους βγει σε καλό ένα πέρασμα από την πλατεία της κολάσεως. Δεν είναι και πολύ δύσκολο…

Δημήτρης Κ. Τυραϊδής

συγγραφέας – ποιητής

μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,

μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων

και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων

"google ad"