Επιστολή: Ο Γιάννης σκιάζει το θεριό και το θεριό το Γιάννη

Κύριε διευθυντά,

Από την αποφράδα μέρα που η Αμερική χρησιμοποίησε  για την καταστολή της Ιαπωνίας την ατομική βόμβα ισοπεδώνοντας το Ναγκασάκι και την Χιροσίμα, αφήνοντας πίσω της χιλιάδες νεκρούς, μολύνοντας συγχρόνως την ατμόσφαιρα με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα, την τερατογέννηση των νεογνών, την αύξηση των ανιάτων ασθενειών κ.τ.λ. οι ηγέτες των μεγάλων δυνάμεων που έχουν στην διάθεσή τους πυρηνικά όπλα φοβερίζουν ο ένας τον άλλο ότι ενδέχεται να τα χρησιμοποιήσουν, όχι για να καταστρέψουν την ανθρωπότητα αλλά για την άμυνα της χώρας τους. Πολύ συχνότερα, οι απειλές εξαπολύονται όταν οι ίδιοι ανάβουν την φωτιά του πολέμου σε κράτη που θεωρούν ότι είναι του χεριού τους και που δεν διαθέτουν πυρηνικά, πουλώντας τους όπλα και λογής – λογής φονικά σύνεργα που άφθονα διαθέτουν.

Τα αποτελέσματα των εμπόλεμων κρατών τα γνωρίζουμε πολύ καλά ποια ήταν και ποια συνεχίζουν να είναι. Εκατομμύρια νεκροί ένθεν και ένθεν και εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες, ακρωτηριασμένοι και ορφανά παιδιά, απίστευτες καταστροφές σε όλη την επικράτεια των κρατών κ.τ.λ. Εκτός των παραπάνω καταστροφών, πουλώντας στις εμπόλεμες χώρες όπλα, εκτός από το να κερδίζουν τεράστια χρηματικά ποσά, οι ‘’σύμμαχοι’’ πωλητές τους, τους χρεώνουν τις πατρίδες τους με δισεκατομμύρια που για να ξεχρεωθούν οι χώρες τους θα πληρώνουν και τα τρισέγγονά τους.

Τώρα, για την πρόσφατη καταστροφή της Τουρκίας από το δυνατό ταρακούνημα του εγκέλαδου από τα έγκατα της γης, για την ανακούφιση των σεισμοπλήκτων η πλουσιότερη χώρα του πλανήτη μας τους έδωσε ή θα τους δώσει εκατό εκατομμύρια ευρώ. Πόσα όμως θα εισπράξει από την ίδια χώρα πουλώντας της μόνο δύο αεροπλάνα F-16; Τέλος πάντων.

Εκείνο όμως που με προβληματίζει και που δεν μπορώ να το καταλάβω είναι γιατί απειλούν κι αποζητούν με καταστροφή τις χώρες που προσπαθούν να αποχτήσουν κι εκείνες πυρηνικά όπλα. Τι είναι αυτό που τους κάνει και χάνουν τον ύπνο τους στη σκέψη ότι κάποτε θα τ’ αποχτήσουν;

Κατάφεραν με διάφορους τρόπου και χώρισαν την ανθρωπότητα σε δύο στρατόπεδα κι αλληλοτρώγονταιμεταξύ τους, που αυτοί όμως παραμένουν μακριά από το πεδίο των μαχών και εκ του ασφαλούς και όταν φθάσουν στο σημείο μηδέν τότε εμφανίζονται ως σωτήρες για να τους βγάλουν από τη δύσκολη θέση που έχουν βρεθεί, με το αζημίωτο βέβαια.

Κάποτε μου είπε ένας ασπρομάλλης γέρος, λίγο μετά τον εμφύλιο σπαραγμό στην χώρα μας, που το αίμα των νεκρών άχνιζε ακόμα:

«Εσύ παιδί μου Δημήτρη είσαι πολύ μικρός ακόμα για να κατανοήσεις αυτό που θα σου πω. Όταν όμως μεγαλώσεις θα τα θυμηθείς τα λόγια μου. Μην τα ξεχάσεις όμως ποτέ»κι αναστενάζοντας, χαϊδεύοντας μου τα μαλλιά συμπλήρωσε:

«Να τα λες παιδί μου και στους νεότερους ώσπου να γεράσεις. Όταν συγκρούονται τα συμφέροντα των δυνατών τη ζημιά την πληρώνουν πάντοτε οι αδύναμοι».

Θυμάμαι, όταν ξέσπασε ο πόλεμος μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας, ο Πούτιν είπε ‘’αν χρειαστεί, για την αξιοπρέπεια της χώρας μου και την εδαφική της ακεραιότητα, δεν θα διστάσω να χρησιμοποιήσω πυρηνικά όπλα’’.

Θα πάρει έλεγαν πολλοί, δεν γνωρίζω αν το είπε και ο ίδιος, το κουτί με τα κουμπιά των πυραύλων με τις πυρηνικές κεφαλές και θα πετάξει με ένα αεροπλάνο ειδικά κατασκευασμένο γι’ αυτή τη στιγμή και από τα αιθέρια θα καταστρέψει όλη την ανθρωπότητα. Μάλλον αστειεύονταν ο κύριος Πούτιν γιατί όπως αυτός διαθέτει πυρηνικά όπλα διαθέτουν κι άλλοι πολλοί στον πλανήτη μας και ποιος θα μείνει ζωντανός αν χρησιμοποιήσουν τα πυρηνικά τους όπλα να τον υποδεχτεί στο αεροδρόμιο, αν έχει απομείνει κάποιο απ’ αυτά, να τον υποδεχτεί και να τον δαφνοστεφανώσει ως νικητή. Μήτε κουνούπι δεν θα έχει απομείνει ζωντανό να τον τσιμπήσει για να τον συνεφέρεικαι να δει την πραγματικότητα. ‘Η μήπως έχουν κατασκευάσει κάποιο πύραυλο όλοι τους αυτοί που μας φοβερίζουν για τον πυρηνικό όλεθρο και θα τον καβαλικέψουνμε προορισμό κάποιο άλλο πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος για να συνεχίσουν από την αρχή το καταστροφικό τους έργο. Γιατί για καλό δεν πιστεύω ότι θα πάνε.

Θα μου πείτε, τόσους και τόσους τρελούς έχει αναθρέψει ο πολύπαθος πλανήτης μας, όπως τον Χίτλερ.Ναι, δεν αντιλέγω, αλλά τότε δεν είχαν κατασκευαστεί ακόμα οι πυρηνικές βόμβες κι ονειρεύονταν ότι θα κυριεύσουν όλους τους λαούς της γης με τα όπλα που διέθεταν. Όταν τις κατασκεύασαν όμως και τις χρησιμοποίησαν, ορισμένοι αιθεροβάμονες παραδόθηκαν άνευ όρων.

Τέλος, εγώ πιστεύω ότι τρομοκρατούν την ανθρωπότητα και με τα πυρηνικά τους καταστρέφουν ανελέητα τον υπέροχο πλανήτη μας, μαγαρίζουν τις θάλασσές μας, μολύνουν την ατμόσφαιρα κι όλα αυτά τα θυσιάζουν στο βωμό των υλικών αγαθών. Επιβάλλεται όμως κάπου – κάπου να μας θυμίζουν, δεν ξέρω ποιοι, ότι σε όλους μας δύο μέτρα γης μας ανήκει και τίποτα περισσότερο.

Δημήτρης Κ. Τυραϊδής,

συγγραφέας – ποιητής

μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,

μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων

και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων