ΕΡΤ: ΜΑΤ εναντίον αξιοπρέπειας

Ήταν αναπόφευκτο. Επί 150 μέρες, οι “τεμπέληδες” και “ανάξιοι” υπάλληλοι της “διεφθαρμένης ΕΡΤ”, με την συμπαράσταση των πολιτών να μειώνεται με το καλοκαίρι και την πάροδο του χρόνου, χωρίς τους “παχυλούς” τους μισθούς των 1200 ευρώ, απλήρωτοι για μήνες, συνέχιζαν να κάνουν κάτι που δεν έχει προηγούμενο στα παγκόσμια ραδιοτηλεοπτικά χρονικά: να εκπέμπουν πρόγραμμα στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, πιο άρτιο και και πιο ποιοτικό από το κακέκτυπο της ΕΡΤ που ονομαζόταν ΔΤ αλλά και από τα ιδιωτικά ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις.
Όχι μόνο δεν έφτανε αυτό, αλλά απειλούσαν ότι θα συνέχιζαν να εκπέμπουν και δήλωναν έτοιμοι να αναλάβουν αυτοί, μια δράκα άξεστων και αλογόκριτων δημοσίων υπαλλήλων που δεν υπακούουν πια σε εντολές, να καλύψουν ραδιοτηλεοπτικά την ελληνική προεδρία στην ΕΕ, το πρώτο εξάμηνο του 2014. Πως μπορούσε αλλιώς η συντεταγμένη πολιτεία,η δικαιοσύνη των ήξεις-αφηξεις και η κυβέρνηση των πράξεων νομοθετικού περιεχομένου, να αντιμετωπίσει αυτή την ασύμμετρη απειλή, εκτός από το να στείλει τα ΜΑΤ;
Η περίπτωση της ΕΡΤ είναι μια μικρογραφία αυτών που συμβαίνουν σε όλη την χώρα, του εκρηκτικού μίγματος μιας κυβέρνησης ανίκανων και μιας τρόικας ιδεολογικά φανατισμένης. Ανήμπορο να προχωρήσει σε πραγματικές μεταρρυθμίσεις που και η ΕΡΤ πραγματικά χρειαζόταν, το πρώτο συνθετικό του μείγματος έδειξε τον Ιούνιο το πραγματικό του πρόσωπο: μια ακροδεξιά ομάδα που κυβερνά στο Μαξίμου, τόσο άσχετη που δεν μπορεί να προβλέψει ότι όταν ρίχνεις μαύρο στις οθόνες θα έχεις αντιδράσεις. Μια ομάδα ανθρώπων που δεν έχουν δουλέψει ποτέ στη ζωή τους, για να ξέρουν ότι στην Ελλάδα θέλεις 6 μήνες για να ανοίξεις και 12 μήνες για να κλείσεις μια ατομική επιχείρηση. Όχι μια εταιρεία με 2500 υπαλλήλους, τεράστια ακίνητη και κινητή περιουσία, μηχανήματα, αρχεία, λογιστήρια, διεθνείς συμβάσεις, υποχρεώσεις. Πως να τα σκεφτείς όλα αυτά, όταν δεν ξέρεις τι είναι τιμολόγιo;
Το δεύτερο συνθετικό του εκρηκτικού μείγματος είναι οι εκπρόσωποι των δανειστών, που απαιτούν σώνει και καλά τα κεφάλια χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, απλώς επειδή μισούν οτιδήποτε δημόσιο. Έστω και αν με τις συνταξιοδοτήσεις και το πάγωμα των προσλήψεων ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων στην Ελλάδα έχει βρεθεί κάτω από το ευρωπαϊκό μέσο όρο. Η καταστροφή που συνεχώς προκαλεί το μείγμα είναι συνεχής: από αθέτηση διεθνών υποχρεώσεων, εσόδων από την εισφορά και τις διαφημίσεις το δημόσιο έχασε δεκάδες εκατομμύρια στους πέντε μήνες από το κλείσιμο της ΕΡΤ, όταν μόνο το πρώτο εξάμηνο η εταιρεία είχε κέρδος πάνω από 50 εκατ.
Το ίδιο συμβαίνει στους δήμους που χάνουν τις κλήσεις της δημοτικής αστυνομίας που καταργήθηκε, στις εφορίες που λόγω έλλειψης προσωπικού και διάλυσης δεν μπορούν να ελέγξουν την φοροδιαφυγή, στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια που δεν μπορούν να λειτουργήσουν. Σε όλη την χώρα, με την ζημιά που προκαλεί αντί για την μεταρρύθμιση η καταστροφή όλου του δημόσιου τομέα, χώρια οι δεκάδες χιλιάδων των ανέργων και των απολυμένων, στους οποίους προστέθηκαν οι 2000 της ΕΡΤ, με τις επιπτώσεις που έχει η ανεργία στην οικονομία, στα ασφαλιστικά ταμεία και την κοινωνική συνοχή.
Το λουκέτο στην αρχή και τα ΜΑΤ στο τέλος της ΕΡΤ δείχνουν για μια ακόμη φορά ότι η χώρα που υφίσταται μια τέτοια θεραπεία-σοκ δεν μπορεί να κυβερνηθεί με κανονικό τρόπο: είναι αναπόφευκτη η μόνιμη παραβίαση των κοινοβουλευτικών κανόνων, οι επιστρατεύσεις, οι αντισυνταγματικές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου,η πολιτική ανωμαλία, το συνεχές φλερτ με την αντιδημοκρατική εκτροπή και τέλος ο διεθνής διασυρμός.
Όμως αυτές οι 150 μέρες προσφέρουν και ένα άλλο δίδαγμα. Παρ΄ ότι με την πλάτη στον τοίχο, οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ συνέχισαν να κάνουν την δουλειά τους και δεν έχασαν την αξιοπρέπεια τους. Για την ακρίβεια, κέρδισαν κατά κράτος τη μάχη της αξιοπρέπειας.Τα πειραματόζωα αντιστέκονται ακόμη.