«Ευτυχώς» η πάλη ενάντια στην κρατική τρομοκρατία είναι πλέον σε «άξια» χέρια

Του Μ. Καπετανάκη *

Παρακαλώ ηρεμήστε και ανακουφισμένα ας επιστρέψουμε όλοι στα σπίτια μας και (όσοι βέβαια ακόμη έχουμε) στις δουλειές μας. Ας ησυχάσουμε λοιπόν όλοι εμείς οι με ασυγκράτητο θυμό διαμαρτυρόμενοι ενάντια στην πραξικοπηματική απόφαση της κυβέρνησης να αντιγράψει  τη χούντα μέχρι κεραίας. Απαγορεύοντας δηλαδή τις δημόσιες συναθροίσεις άνω των τριών ατόμων στις 17 Νοέμβρη, όπως ακριβώς έπραξαν και οι δικτάτορες την ίδια μέρα πριν 47 όμως χρόνια.

Το μαζικό κίνημα με τους μπροστάρηδες του επιτέλους αντιπαράταξε απέναντι στον αυταρχισμό όλα του τα στρατηγικά όπλα, το βαρύ πυροβολικό του. Τιμώντας με την ευκαιρία τις σφόδρα αντισυστημικές και αντισυμφιλιωτικές νοηματοδοτήσεις της εξέγερσης.

Έτσι λοιπόν με πρωτοβουλία του καπετάν-Γιάνη (εκείνου του «απατημένου» κυβερνητικού εταίρου με το ένα νι) και με την ένθερμη αποδοχή από τον γραμματέα του κόμματος που καταδίκασε κάποτε τους «300 πράκτορες του Ρουφογάλη σαν πρωταίτιους των γεγονότων στις 17-11-73» καθώς και τον επικεφαλής της για πρώτη φορά «αριστερής» (και κατ` άλλους λάτρεις του κυβερνητισμού αποτυχημένη μεταβατική προς τον σοσιαλισμό απόπειρα) διαχείρισης του εξαρτημένου ελληνικού καπιταλισμού συνέταξαν ένα κοινό κείμενο καταγγελίας.

Συγκεκριμένα με αιχμηρό περιεχόμενο αποδοκιμάζεται η πρωθυπουργική εντολή και απαιτείται με αυστηρό ύφος η άμεση αναδίπλωση και σεβασμός των συνταγματικών  αρχών.

Προφανώς ο εν λόγω λίβελος διατυπώθηκε από ένα «επαναστατικό» επιτελείο, όσων νομικών  διαπρέψαν στην  ασυμβίβαστη αντιπαράθεση με την ντόπια αντίδραση και την αστική νομιμότητα της.

Μάλιστα ήταν τόσο σαρωτικός ο συγκρουσιακός ενθουσιασμός της αντάρτικης τριανδρίας, ώστε με αυταπάρνηση μπήκαν στο στόμα του λύκου και το ενεχυρίασαν με απίστευτη και ανάλογη του Βελουχιώτη τόλμη στα μέγαρα Μαξίμου και  Προεδρικού, στην ιερή μητρόπολη της Βουλής, όπως και στο ΣΤΕ.

Κάποια είδηση που κυκλοφόρησε εντελώς ανεπίσημα  και μάλλον κρίνεται σαν αβάσιμη και υποβολιμαία,  υποστήριζε ότι το «μανιφέστο» επιδόθηκε και στην αμερικάνικη πρεσβεία  συμπεριλαμβάνοντας  επίσης αίτηση εκδημοκρατισμού του κυβερνητικού σχήματος. Τυχόν  κενά και παραλείψεις του εγχειρήματος θα ειπωθούν και τακτοποιηθούν εντός Βουλής με εξίσου ανατρεπτικής διάθεσης επερωτήσεις.

Αρωγός της προσπάθειας υπήρξε σύσσωμη  η Ένωση δικαστών και εισαγγελέων (κατάπρωτη μάλιστα υπέγραψε την επιστολή, αυτή που εισηγήθηκε την αθώωση των Χρυσαυγιτών) των Λαϊκών Δικαστηρίων κατακεραυνώνοντας τον απολυταρχικό εκτροχιασμό.

Μελανό σημείο της όλης επιχείρησης είναι η μη συμφωνία και συμμετοχή του ΚΙΝΑΛ στο αντιστασιακό μέτωπο, παρότι σαν μέλος του «αριστεροδημοκρατικού» τόξου ασκήθηκε αφόρητη πίεση (κατά το «Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΠΑΣΟΚ»). Αν και  προτάθηκε οι διαβουλεύσεις να διεξαχθούν στον χώρο της Βάρκιζας.

Προς το παρόν δεν υπάρχουν πληροφορίες για το μέγεθος του πανικού που κυρίευσε τις γραμμές του αντίπαλου μετά τον αιφνιδιαστικό αυτό ελιγμό της «μπολσεβίκικης» επιτροπής, αλλά ο τρόμος του είναι ιδιαίτερα έκδηλος.

Κάποιων βέβαια τρίζουν τα κόκαλα με αυτές τις εξελίξεις

 Και για να μην πισωγυρίσουμε σε Εαμοελασίτικες εποχές, ας περιοριστεί η αναφορά στους νεκρούς ήρωες του Πολυτεχνείου. Μιας και ουδέποτε θα δέχονταν τιμητές της θυσίας και  υπερασπιστές των ιδανικών τους να ήταν τα αστικά δικαστήρια, άθλιοι πολιτικοί (Τσίπρας, Βαρουφάκης) που με τόσο πάθος και αποτελεσματικότητα υπηρέτησαν και ανύψωσαν κιόλας  στα ουράνια κυρίως την αμερικανοκρατία.  Όσων  επέβαλλαν σκληρότερα (από εκείνα τα οποία υποσχέθηκαν πως θα ανατρέψουν) μνημόνια βουλιάζοντας σε ανείπωτη εξαθλίωση και δυστυχία τον ελληνικό λαό. Από αυτούς οι οποίοι τόσες επετείους της 17 Νοέμβρη επί των ημερών τους έπνιξαν στα χημικά και τσάκισαν με την άγρια καταστολή των ΜΑΤ.

Μια ακόμη μαύρη σελίδα αποπροσανατολισμού και υποταγής γράφτηκε από τον ρεφορμισμό. Μία απειροστή απόδειξη δόθηκε από τους μόνιμα αρνητές μιας κοινοδρασιακής συμπόρευσης με εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις της αριστεράς για το σε ποιους μηχανισμούς, θεσμούς και δυνάμεις  εναποθέτουν εν τέλει τη δικαίωση της λαϊκής υπόθεσης και σε αυτό το στιγμιότυπο της. Προβαίνοντας ενδεχομένως σε δοκιμές οικοδόμησης εν ευθέτω χρόνω «λαϊκών» συμμαχιών, με τη ταυτόχρονη κατάθεση για απειροστή πάλι φορά ευσήμων υπακοής στους κυρίαρχους.

Η νεολαία και οι εργαζόμενοι  αύριο θα δίνουν τη μάχη τους κατά της ουσιαστικής απαγόρευσης στη διεκδίκηση του δικαιώματος όχι μόνο στη διαδήλωση αλλά πρώτιστα στη ζωή. Εισπράττοντας  τσουχτερά πρόστιμα, ασφυκτιώντας από τα δακρυγόνα, βογκώντας από τα ρόπαλα και συρόμενοι στα κρατητήρια.

Κατέχουν  επίσης πως όλοι αυτοί οι όψιμοι και υποκριτικά υποστηρικτές των αγωνιστικών κινητοποιήσεων τους θα είναι σταθερά στο πλευρό τους.

Για να τους καρφώνουν όμως  πισώπλατα το μαχαίρι…

Αύριο η αντιπαράθεση με την κρατική τρομοκρατία θα δοθεί εκεί που πρέπει. Στους δρόμους….

 

* Μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης

"google ad"