Εφορία: Ένα κρατικό μονοπώλιο με Γερμανική σφραγίδα που καταδυναστεύει τους πολίτες

Η ελληνική εφορία είναι ένα κρατικό μονοπώλιο που λειτουργεί υπό καθεστώς απόλυτης προστασίας ενώ πράττει στη σχέση του με τον πολίτη με κριτήρια ιδιωτικής εταιρείας που σκοπό έχει το υπερκέρδος.

Ο Έλληνας πολίτης, στη σχέση του με την εφορία, δεν έχει κάποια επιλογή. Δε μπορεί να επιλέξει μία άλλη “εφορία” αν αυτή με την οποία συνεργάζεται δεν τον ικανοποιεί. Είναι εγκλωβισμένος σε μία σχέση απόλυτης εξάρτησης στην οποία έχει ελάχιστες δυνατότητες να αντισταθεί.

Δεν έχει δυνατότητα να αντισταθεί γιατί η εφορία στην Ελλάδα λειτουργεί υπό ειδικό καθεστώς που δεν υπάρχει πουθενά αλλού στην Ευρώπη, ένα καθεστώς που δημιουργήθηκε την περίοδο των μνημονίων, τα οποία μνημόνια έχουν συνυπογράψει (δυστυχώς) όλες οι μεγάλες πολιτικές δυνάμεις της χώρας. Κι αυτό δίνει ασυλία στην ανωμαλία που έχει επικρατήσει στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα, τη χώρα των πιο σκληρά εργαζόμενων στην Ευρώπη, αυτοί οι εργαζόμενοι φορολογούνται σκληρά, παραπάνω από χώρες στις οποίες οι φόροι που πληρώνουν οι πολίτες αποτυπώνονται σε ένα λειτουργικό κράτος πρόνοιας και σε υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Αλλά στην Ελλάδα τίποτα από αυτά δεν ισχύει.

Τα υπέρογκα ποσά που καλούνται να πληρώνουν κυρίως οι πιο αδύναμα οικονομικά πολίτες δεν βελτιώνουν τις ζωές τους. Καταλήγουν σε λίγα χέρια, ή στα χέρια των δανειστών.

Ο πρωθυπουργός της χώρας Κυριάκος Μητσοτάκης σχεδόν με περηφάνεια ανακοίνωνε ότι το υστέρημα των πιο φτωχών Ελλήνων – 5 δις ευρώ – θα πάνε στους δανειστές για να αποπληρωθούν (πρόωρα) δόσεις των ληστρικών δανείων της εποχής των μνημονίων. Για να ικανοποιήσουμε τις αγορές…

Ο Σταϊνμάιερ, ο πρόεδρος της Γερμανίας, πριν έλθει στη Κάντανο για να ζητήσει συγχώρεση από χαροκαμμένες υπερήλικες γιαγιάδες που έζησαν το ολοκαύτωμα του τόπου τους, είχε αρπάξει 2,2 δις από τον Έλληνα πρωθυπουργό, για αποπληρωμή δόσεων δανείων που υπογράφηκαν με γερμανικές τράπεζες και όχι με το γερμανικό κράτος για να διασφαλίστούν τα συμφέροντα της Γερμανίας – όχι των Ελλήνων. Για να διασφαλιστεί ότι δε θα υπάρξει ποτέ συμψηφισμός με την γερμανικές επανορθώσεις για το κακό που έσπειραν οι Γερμανοί την ναζιστική περίοδο, επανορθώσεις που αρνούνται εδώ και δεκαετίες να καταβάλλουν.

Υπό αυτό το πρίσμα λειτουργεί κι ο φορολογικός μηχανισμός στη χώρα μας. Και είναι αδυσώπητος. Όχι ενάντια στους οικονομικά ισχυρούς αλλά κυρίως ενάντια στους οικονομικά αδύναμους που όταν βρίσκονται σε θέση αδυναμίας όχι μόνο δε δείχνει κατανόηση αλλά τους κτυπά με βαρβαρότητα επιβάλλοντας εξοντωτικά πρόστιμα που τους οδηγούν στην καταστροφή. Επιβάλλουν πρόστιμα και νέα πρόστιμα λες και η επιβολή όλο και πιο εξοντωτικών προστιμων με κάποιο μαγικό τρόπο θα δημιουργήσει χρήματα σε αυτούς που δεν τα έχουν για να αποπληρωθούν τα χρέη που δημιουργήθηκαν από την υπέρογκη φορολόγηση.

Τα υπερκέρδη των τραπεζών παραμένουν αφορολόγητα αλλά την ίδια στιγμή οδηγούνται στη χρεωκοπία οι πολύ μικρές επιχειρήσεις – η ραχοκοκαλλιά της χώρας μας που παράγει τη μεγάλη πλειοψηφία των θέσεων εργασίας. Οδηγούνται στον αφανισμό εξαιτίας του κλείσιμου της στρόφιγγας της χρηματοδότησης αλλά και της εξοντωτικής υπερφορολόγησης. Η εφορία είναι ο μηχανισμός που διασφαλίζει ότι η εξόντωσή τους θα είναι επιτυχής.

Και ο φορολογικός μηχανισμός όλο και ενισχύεται. Ανακαλύπτονται νέα εργαλεία για να πατάξουν τη “φοροδιαφυγή” που πάντα στοχεύουν τους πιο αδύναμους. Πάντα όμως… Λες και η συντριπτική πλειοψηφία των χρεών δεν έρχονται από 100 οικογένειες στη χώρα.

Κι ακόμα κι όταν ο νόμος τελικά δικαιώνει κάποιον, ο φορολογικός μηχανισμός – όντας ανεξάρτητος – επιλέγει να μην εφαρμόσει τον νόμο ως οφείλει. Λειτουργεί όπως μία κερδοσκοπική εταιρεία κάνοντας ότι περνά από το χέρι της για να διασφαλίσει ότι ο νόμος δε θα εφαρμοστεί. Αποφάσεις του ΣτΕ δεν εφαρμόζονται από την εφορία που επιλέγει να στείλει τους πολίτες στα δικαστήρια γνωρίζοντας ότι τα υπέρογκα κόστη που αυτά συνεπάγονται θα αποτρέψουν πολλούς πολίτες από το να κυνηγήσουν το δίκαιο τους, δηλαδή την εφαρμογή του νόμου.

Σε αυτή τη χώρα ζούμε. Μία χώρα όπου η εφορία είναι ένας μηχανισμός καταδυνάστευσης πολιτών που ασφυκτιούν. Και μπορεί η “επιτυχία” στην λειτουργία του φορολογικού μηχανισμού να δίνει την εντύπωση ότι η χώρα “πάει καλά” οικονομικά όμως η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική.

Οι αριθμοί ευημερούν – το γνωρίζει ο κ. Μητσοτάκης – αλλά οι άνθρωποι, οι πιο αδύναμοι από τους συνάνθρωπούς μας, υποφέρουν και παλεύουν μέρα και νύχτα για να επιβιώσουν.

Τα ταμεία γεμίζουν για να μοιραστούν τα χρήματα σε αρπακτικά και δανειστές.

Ο φορολογικός μηχανισμός είναι αναγκαίος για την εύρυθμη λειτουργία οποιουδήποτε ανεξάρτητου κράτους, όχι όμως όταν η φορολόγηση είναι άδικη και ο μηχανισμός λειτουργεί πέραν του κρατικού ελέγχου και επιβάλλει την εξόντωση.

Έστω και τώρα, οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης ας αναγνωρίσουν το πρόβλημα και ας πράξουν τα δέοντα.

Ας πράξουν αυτά που πρέπει για την προάσπιση του Έλληνα πολίτη.

 

"google ad"