Ζερμινάλ, ο [προεκλογικός] μήνας της σποράς

Δε δυσκολεύομαι να αποφασίσω ότι προτιμούσα τις διασκεδαστικές, εννοιολογικές και λεκτικές, μπαρούφες του Goofy A. Papandreou, από τον εκνευριστικό και ανόητο στόμφο του συμμαθητή με τη συχωρεμένη τη γιαγιά τη λογοτέχνισσα. Υπάρχουν διάφορα αφελή τεστ βασισμένα στην αριθμολογία που σου δίνουν έναν από καμιά  δεκαριά διαφορετικούς προσδιορισμούς, ανάλογα με το ονοματεπώνυμό σου. Έκανα ένα τέτοιο τεστ για λογαριασμό του αρχηγού της Νέας Παπαδημοκρατίας που προαλείφεται για τη θέση του πρωθυπουργού της χώρας. Το ρεζουμέ ήταν ότι πρόκειται για έναν άτολμο τοκιστή σουλατσαδόρο με το σύμπτωμα του Ιεχωβά, που όμως προορίζεται να κάνει ό,τι θα του ζητάει ο επίτροπος με το κομοδινί μαλί, ο κ. Ράιχ-εν-μπαχ.

Όπως προείπα, θεωρώ αυτά τα τεστ αφελή, αλλά πάντως ελπίζω ότι τα ποσοστά που θα του δώσουμε αυτού του αστείου ανθρωπάκου, θα είναι αρκετά μικρό, ώστε να αποφύγομε την πρωθυπουργία του. Μια πρωθυπουργία που με τα μάτια της φαντασίας μου, βλέπω πόσο ολέθρια θα είναι για τον κοινωνικό μας ιστό.

Ούτε για αστείο δε λογαριάζω τον άλλο, τον χοντρό συνταγματολόγο που παραβιάζει καθημερινά το σύνταγμα, τους φαιδρούς διαχειριστές του οργανισμού έκδοσης διδακτικών βιβλίων, τους αδιάβαστους τραμπούκους και τ’ άλλα παιδιά της σοσια-ληστρικής παρέας.

Παρόλο που δε θεωρώ άξιους τους λεβέντες της ροζ αριστεράς να κυβερνήσουν, φοβάμαι ότι πρέπει να γίνει η υπέρβαση. Διότι αν δεν ψηφίσουμε μαζικά τον Αλέξιο, τον άνθρωπο του Θεού, για να βγει πρώτο το κόμμα του, θα μας σβερκωθεί ο συμμαθητής απαξάπαντος, για να εφαρμοστούν όλα αυτά τα κατάπτυστα που έχει ήδη υπογράψει.

Ο Αλέξιος, ο άνθρωπος του Θεού,  μπορεί, πράγματι, να επικαλεσθεί τις αρχές του διεθνούς δικαίου ώστε να κηρυχθεί η χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για μια τριετία. Μια τριετία φτάνει. Εδώ, τρία χρόνια θέλουνε αν μπολιαστούνε οι πορτοκαλιές ν’ αρχίσουνε  να παράγουνε λεμόνια.

Ίσως ακόμα ο Αλέξιος, ο άνθρωπος του Θεού, να καταφέρει να ανατρέξει στις θεωρίες του Αλεξάντρ Ναούμ Σακ και να προκαλέσει τη θεσμοθέτηση μιας επιτροπής λογιστικού έλεγχου του δημόσιου χρέους μας. Ο ίδιος, εξάλλου, ήταν μάλλον ανήλικος όταν πουλούσαμε με οικουμενική ομοφωνία τις ελληνικές τηλεπικοινωνίες. Ειρήσθω εν παρόδω, τραβήξτε τα φώτα από τον Άκη τον σοσια-ληστή, γιατί αυτός βούτηξε λίγα εκατομμύρια κι εδώ μας λείπουνε πολλά δισεκατομμύρια.

Πάντως δεν μπορεί να συνεχιστεί ο παρασιτισμός που ανδρώθηκε τρεφόμενος με δημόσιο χρέος. Εντάξει, χρειάζεται κρατική πρόνοια για τους αδύναμους και τους κηφήνες, αλλά αυτοί δεν πρέπει να κρύβονται μέσα στο δημόσιο ταμείο. Όποιος είναι κατάλληλος για να πάει να σκάψει τα χωράφια, θα πρέπει να σταματήσει να κρύβεται πίσω από δημόσια έγγραφα που δεν ξέρει τι να τα κάνει. Το ίδιο κι ο τυφλός που βλέπει σαν αετός. Και να αναγκαστούνε όλοι αυτοί, αν δεν έχουνε κανέναν άλλο να τους ταϊζει, να πάνε να σκάψουνε τα χωράφια που μένουν ακαλλιέργητα…. Λεφτά για τσάπες και φτυάρια υπάρχουν. Δυστυχώς, δε γίνεται αλλιώς, γιατί οι συνθήκες είναι δύσκολες.

Ούτε βέβαια μπορεί να συνεχιστεί το γλεντοκόπι της φοροδιαφυγής και της φοροκλοπής που λείπει από την άλλη μεριά της ζυγαριάς. Εδώ είναι οι τράπεζες, εδώ είναι και τα αρχεία της κίνησης των περισσότερων κεφαλαίων. Ας αφήσουμε τα παραμύθια της Χαλιμά της Ελβετίδας…

Ένα σχέδιο για πρωτογενές πλεόνασμα χρειαζόμαστε, λοιπόν, χωρίς φοροεπιδρομές στις φτωχές γειτονιές. Κι επιβάλλεται να περιοριστεί ο παρασιτισμός. Τόσο απλά. Είναι τόσο χάλια η κατάσταση, που εύκολα μπορεί να αρχίσει να αναστρέφεται. Το ίδιο εύκολα μπορεί να πάει και στο χειρότερο, αν συνεχιστεί το σημερινό βιολί.

Εδώ σε θέλω κάβουρα, να περπατάς στα κάρβουνα. Συμφωνήστε σε ένα τέτοιο σχέδιο και παίξτε έξυπνα με τον εκλογικό νόμο. Αυτό που πρότεινε ο Αλέξιος, ο άνθρωπος του Θεού, κι όλοι τον κράξατε, να γίνουν δηλαδή συνεργασίες στις μονοεδρικές είναι μια καλή πρόταση. Διότι βρε παιδιά, τουλάχιστον εκεί στις μονοεδρικές, πρέπει να αφήσετε τη μωρολογία και να βρείτε, η κάθε κοινωνία από μόνη της, έναν άνθρωπο άξιο να σας εκπροσωπεί. Ας είναι σε όποιο κόμμα θέλει αυτός ο άνθρωπος, αρκεί να ασπάζεται μερικές βασικές αρχές κοινής λογικής και να έχει την ικανότητα της διαπραγμάτευσης με τους αναλυταράδες της Τρόικας. Χαρακτηριστικά, ακριβώς, όπως η κοινή λογική και η διαπραγματευτική ικανότητα, είναι που λείπουν από τους περισσότερους των τριακοσίων μοιραίων της Ελληνικής Τηλεδημοκρατίας.

Εμένα πάντως, να μου κοπεί το χέρι, τον Αλέξιο, τον άνθρωπο του Θεού, δεν θα τον ψηφίσω. Εξάλλου ποτέ στη ζωή μου δεν έχω ψηφίσει κόμμα εξουσίας… Τι θα ψηφίσω, ακόμα δεν ξέρω, αλλά θα πάω να ψηφίσω, γιατί είναι αλήθεια ότι η αποχή, όπως και το άκυρο και το λευκό θα βοηθήσουν, κατά που λένε κι οι δημο(σ)κόποι, το συμμαθητή με τη γιαγιά τη λογοτέχνισσα ή –τα ίδια και χειρότερα- τον συνταγματολόγο με την ψυχογενή βουλιμία…

http://my-pillow-book.blogspot.com

"google ad"