Ζητείται ελπίδα

Γράφει ο Μανόλης Ντουντουνάκης

 ΜΔΕ Ηλεκτρολόγος Μηχανικός ΕΜΠ
Υποψήφιος Διδάκτορας Πολ. Κρήτης
Εργαστηριακό Διδακτικό Προσωπικό Πολ. Κρήτης

 

Είναι γεγονός ότι όταν οι πολιτικές διαφορές κυβέρνησης και αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι δυσδιάκριτες – αφού όλες οι βασικές κατευθύνσεις της εφαρμοζόμενης πολιτικής ορίζονται από τους δανειστές – οι τόνοι της πολιτικής διαμάχης και οι φραστικές και λεκτικές οξύτητες να φθάνουν στο αποκορύφωμα τους. Από τη μια ο κυβερνητικός πόλος με ένα ηγέτη με χαρακτηριστικά τυχοδιωκτισμού και εξουσιολαγνιας που έχει καταγραφεί στη συνείδηση των Ελλήνων ως «κατά συνθήκη» ψεύτης, και από την άλλη ο πόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με ηγέτη ένα πρόσωπο με μέτριες ικανότητες και ταυτισμένο με την εφαρμογή σκληρών αντιλαϊκών, νεοφιλελευθέρων πολιτικών, εντελώς ακατάλληλο να επαναφέρει σύντομα τη ΝΔ στη κυβέρνηση.. Δυστυχώς, ο κυβερνητικός πόλος έχει ταυτιστεί, πια, με τη «νεοφιλελεύθερη»

οσιαλδημοκρατία και υπηρετεί με μεγάλη επιτυχία τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής ηγετικής ομάδας. Δεν μιλανε πια για «διαχείριση» της ήττας ούτε για αμφίπλευρη διεύρυνση. Προσεγγίζουν, πρώην ή νυν κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ και μετατρέπονται σε ένα κόμμα πιο δεξιό από το κόμμα του Ολαντ στη Γαλλία. Οι συνέπειες της άστοχης και μακρόσυρτης διαπραγμάτευσης – για λόγους καθαρά εσωτερικής πολιτικής κατανάλωσης – φαίνονται ιδιαίτερα έντονα φέτος σε τομείς όπως μείωση των εξαγωγών, μείωση των πωλήσεων στην εσωτερική αγορά, κλείσιμο ή/και μετεγκατάσταση στο εξωτερικό επιχειρήσεων κ.λπ. Η χώρα πια έχει μόνο τουρισμό και αποδιαρθρωμένο πρωτογενή τομέα. Τίποτα άλλο. Δεν παράγει τίποτα ούτε υπάρχουν περιθώρια, πια, για ουσιαστική παραγωγική ανασυγκρότηση, παρά τη μεγάλη εσωτερική υποτίμηση που μας επέβαλλαν οι δανειστές μας.

Το σήριαλ με τις τηλεοπτικές άδειες είναι δηλωτικό των πολιτικών τους προθέσεων και αξιών. Ο πόλεμος στη διαπλοκή και η ανάγκη καλύτερης ενημέρωσης θα γίνονται δήθεν με τους φερόμενους ως εκλεκτούς της Μπακογιάννη και του Πουτιν. Είναι απόλυτα σίγουρο, όπως άλλωστε συμβαίνει με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, τα «λύτρα» της αδειοδότησης δε θα καλυφτούν ποτέ από τα κέρδη των τηλεοπτικών σταθμών.

Ανάλογα συμβαίνουν με τον ΑΔΜΗΕ, το Ελληνικό, την «Ελληνικός Χρυσός», την προστασία του περιβάλλοντος, την ανάπτυξη, την παραγωγική ανασυγκρότηση και τόσα άλλα. Πλήρης «ψυχολογική σύγχυση» των κυβερνώντων, έλλειψη πολιτικής βούλησης και στόχευσης, πλήρης υποταγή στο μνημόνιο.

Προσωπικά, μια τουλάχιστον θεσμική αλλαγή απαιτούσα από τη σημερινή κυβέρνηση: την απόδοση πολιτικών και ποινικών ευθυνών για τη μετατροπή του χρέους της χώρας από χρέη σε γαλλογερμανικές τράπεζες υπό το ελληνικό δίκαιο, σε χρέος σε χώρες υπό το αγγλικό δίκαιο, που αρκετές από αυτές είναι ακόμα πιο φτωχές από τη χώρα μας. Ακόμα όμως και η πολυαναμενομενη ανάπτυξη μετά από τόσα χρόνια μνημονίου, όπως παραδέχτηκε και ο κ. Τσιπρας στη Θεσσαλονίκη, κινδυνεύει από τις άστοχες κυβερνητικές επιλογές όπως ο εκτός πραγματικότητας φορολογικός – ασφαλιστικός «Νόμος Κατρουγκαλου». Οδήγησαν δηλαδή τη χώρα σε μια υπέρμετρη και άδικη υπερφορολογηση που βάζει σε μεγάλη αμφισβήτηση την επερχόμενη ανάπτυξη. Ακόμα όμως και αν έρθει η ανάπτυξη η «Βουλγαροποιηση» – «Βαλκανιοποίηση» της χώρας, είναι πια τετελεσμένο γεγονός.

Χρήσιμη είναι και μια ματιά – σύγκριση με το τι συμβαίνει στη Μεγάλη Βρετανία με το «Brexit”. Δεν το αμφισβητεί κανένας και το εφαρμόζουν και το σέβονται πολιτικοί που είχαν αντίθετη άποψη. Δεν προσπάθησαν να το ερμηνεύσουν πολιτικά, όπως συνέβη στην Ελλάδα με τον κ. Τσιπρα. Άλλη πολιτική κουλτούρα, άλλη χώρα, άλλοι πολίτες, άλλοι πολιτικοί ….Μήπως τα ίδια δεν έκανε ο κ. Τσιπρας και στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ; Παράλληλα, είναι πια ξεκάθαρο σε όλους, από τις συζητήσεις για το δημόσιο χρέος και αλλού, ότι το μνημόνιο αυτό δεν είναι το τελευταίο και το ενδεχόμενο ενός υποχρεωτικού “grexit” παραμένει υπαρκτό.

Είναι σήμερα, αναγκαίο στην Ελλάδα να ακουστεί πιο δυνατά η φωνή όσων πιστεύουμε ότι τα πράγματα μπορούν «να πάνε αλλιώς», να αντισταθούμε στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων των δημοσίων υποδομών και του δημοσίου πλούτου γενικότερα, να υπερασπιστούμε τη δημόσια αξιοποίηση των ελεύθερων χώρων για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής, να προασπίσουμε το δικαίωμα στη λαϊκή κατοικία, συγκροτώντας ένα πλατύ λαϊκό μέτωπο. Παράλληλα, είναι αναγκαίο να ανοίξει εκ νέου, ανοιχτά και χωρίς ταμπού, η συζήτηση για την επιστροφή μας στο εθνικό νόμισμα και την έξοδο μας από την Ευρωπαϊκή Ένωση ως μονόδρομο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, την ανάπτυξη, την καταπολέμηση της ανεργίας και της μετανάστευσης. Απαιτείται βέβαια να αναζητηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις δικλείδες για πιθανή επιστροφή σε εθνικό νόμισμα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης. «Αναζητούνται ελπίδα, πολιτικές και πολιτικοί…».

"google ad"