• Η συμφωνία δεν είναι οικονομικά βιώσιμη και πολύ δύσκολα θα τη διαχειριστεί μια οποιαδήποτε κυβέρνηση, πόσο μάλλον μια κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά.
• Όταν αυτά για τα οποία εμείς αποφασίσαμε στον ΣΥΡΙΖΑ και παλέψαμε σε όλα τα μέτωπα απ’ τον δρόμο ως τη Βουλή ανατρέπονται, οπωσδήποτε δημιουργούνται τριγμοί
Επανακαθορισμό της στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ στα σημερινά δεδομένα και ένα σχέδιο απεμπλοκής από το μνημόνιο και τις πολιτικές λιτότητας, ζητάει μέσω της σημερινής αποκλειστικής της συνέντευξης στην «Ε» η βουλευτής Λάρισας του κόμματος Ηρώ Διώτη.
Η κ. Διώτη εξηγεί τους λόγους που την ώθησαν να ψηφίσει «παρούσα» και στις δύο κρίσιμες ψηφοφορίες των περασμένων ημερών στη Βουλή, διαχωρίζει σαφώς τη στάση της από τους συντρόφους της της Αριστερής Πλατφόρμας και τονίζει ότι η συμφωνία της κυβέρνησης με τους δανειστές δεν είναι οικονομικά βιώσιμη και δεν θα τύχει καμίας κοινωνικής συναίνεσης.
Συνέντευξη στον Μενέλαο Κατσαμπέλα
Αναλυτικά, το κείμενο της συνέντευξης έχει ως εξής:
* Τις τελευταίες εβδομάδες υπάρχουν καταιγιστικές εξελίξεις σε κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό επίπεδο. Πώς εκτιμάτε καταρχήν όσα συνέβησαν μετά την αποχώρηση της κυβέρνησης από τις διαπραγματεύσεις, την εξαγγελία του δημοψηφίσματος, το κλείσιμο των τραπεζών, τα capital controls, το ΟΧΙ των Ελλήνων με 61,3 % κι εντέλει τη συμφωνία που τα δύο πρώτα τμήματά της πέρασαν από τη Βουλή με τις ψήφους Νέας Δημοκρατίας, Ποταμιού και ΠΑΣΟΚ;
– Όντως οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές. Κρατάω τη στάση του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα που αγνόησε την τρομοκρατία των κλειστών τραπεζών, των καναλιών και των ντόπιων και ξένων ελίτ και άφησε μια μεγάλη παρακαταθήκη για το μέλλον. Κρατάω την τεράστια προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης που αποκάλυψε εν τέλει τα όρια της ευρωζώνης, των σκληρών πολιτικών της, καθώς και τις ηγεσίες των χωρών μελών που το μόνο που επιθυμούσαν ήταν να αφανίσουν την ανάδυση διαφορετικών φωνών σε κυβερνητικό επίπεδο εντός της. Τέλος, κρατώ και τον ρόλο της εγχώριας αντιπολίτευσης που 6 μήνες τώρα, συνταυτιζόμενη πλήρως τελικά με τις επιταγές των εταίρων-δανειστών, υπονόμευε κάθε μάχη της κυβέρνησης να διεκδικήσει τα αυτονόητα για την κοινωνία,
* Το μεγάλο ζητούμενο είναι, αφού υποθέσουμε ότι η συμφωνία – μνημόνιο περάσει οριστικά από το Κοινοβούλιο, αν τελικά είναι δυνατό να υλοποιηθεί από οποιαδήποτε κυβέρνηση και τι θα σημάνει για τους πολίτες που βρίσκονται στη δίνη σκληρής λιτότητας και μνημονίων από το 2010;
– Η συμφωνία δεν είναι οικονομικά βιώσιμη και πολύ δύσκολα θα τη διαχειριστεί μια οποιαδήποτε κυβέρνηση, πόσο μάλλον μια κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά. Σε μια οικονομία και κοινωνία ισοπεδωμένη από τις πολιτικές λιτότητας, η απάντηση δεν είναι περισσότερη ύφεση και περισσότερα μέτρα για τον κόσμο που πλήττεται ή για τις παραγωγικές τάξεις των μικρομεσαίων ή των αγροτών. Άλλωστε ποια κοινωνική συναίνεση μπορεί να υπάρχει σε τέτοια μέτρα; Είναι εντελώς παράλογο όταν όλοι δέχονται ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και ότι αυτό το πρόγραμμα δεν βγαίνει, να υποστηρίζεται από διάφορες πλευρές ότι μπορεί να υλοποιηθεί.
* Μεγάλη συζήτηση γίνεται ασφαλώς για τον αριθμό των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ που είτε αρνήθηκαν την υπερψήφιση των δύο πρώτων νομοσχεδίων που αφορούν στα προαπαιτούμενα είτε ψήφισαν «παρών», όπως εσείς, με αποτέλεσμα να αμφισβητείται αφενός η δεδηλωμένη της κυβέρνησης και αφετέρου η εσωτερική συνοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά, τα στελέχη της «Αριστερής Πλατφόρμας» εννοούν όσα λένε περί συνέχισης στήριξης της κυβέρνησης ή μια νέα διάσπαση του χώρου είναι η λογική εξέλιξη της σημερινής ισορροπίας;
– Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει συλλογικές αποφάσεις, πρόγραμμα για τη διακυβέρνηση και κόκκινες γραμμές όπως εκφράστηκαν στις αποφάσεις των συλλογικών του διαδικασιών. Η ίδια του η ύπαρξη είναι στηριγμένη στην αντίθεσή του στις αφηγήσεις του νεοφιλελευθερισμού ότι δεν υπάρχει εναλλακτική. Προφανώς και δεν είναι έτσι. Μονόδρομοι δεν υπάρχουν, ποτέ και πουθενά. Το όλο θέμα είναι ποιους συμφέρει η όποια λύση. Όταν όμως αυτά για τα οποία εμείς αποφασίσαμε στο ΣΥΡΙΖΑ και παλέψαμε σε όλα τα μέτωπα απ’ τον δρόμο ως τη Βουλή ανατρέπονται, οπωσδήποτε δημιουργούνται τριγμοί. Παρ’ όλα αυτά, αν η πολιτική σου βούληση, όπως εκφράστηκε και με την ομιλία του πρωθυπουργού, ακόμα και σε αυτή τη συγκυρία, είναι να συγκρουστείς με εγχώρια συμφέροντα και κατεστημένα δεν μπορεί παρά να είσαι ενωμένος και να μη διαλυθείς, όπως πολλοί αντίπαλοί μας επιθυμούν. Για τους συντρόφους και τις συντρόφισσές μου που πρόσκεινται στην Αριστερή Πλατφόρμα δεν μπορώ να ξέρω τίποτε περισσότερο απ’ αυτά που δηλώνουν, τα οποία είναι δημόσια εκφρασμένα.
* Δεν χωρά αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε μια οριακή καμπή της πορείας του. Καλείται ουσιαστικά να κυβερνήσει χωρίς τη λαϊκή συμπαράσταση, ενάντια σε κοινωνικούς αγώνες που προβλέπονται δυναμικοί το επόμενο διάστημα, ενάντια με άλλα λόγια σε αυτό που αποτελούσε μέχρι πρόσφατα το συγκριτικό του πλεονέκτημα και τον κινητήριο μοχλό του προς την κυβέρνηση. Θεωρείτε ότι ισχύουν οι πολιτικές αναλύσεις που «δείχνουν» στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς την κεντροαριστερά ή τη σοσιαλδημοκρατία;
– Αυτά μπορούν μόνο να εξεταστούν σε συλλογικές διαδικασίες. Οτιδήποτε άλλο είναι κάτι που δεν είναι στο πλαίσιο που έχει η ριζοσπαστική αριστερά μέχρι στιγμής. Πιστεύω πως ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να στηρίξει τα λαϊκά στρώματα, αλλιώς δεν έχει νόημα η ύπαρξή του. Σε κάθε περίπτωση πάντως, για να υπάρχει στροφή προς την κεντροαριστερά και τη σοσιαλδημοκρατία πρέπει πρώτα-πρώτα αυτή να υπάρχει. Σήμερα στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη δεν υπάρχει τέτοιος χώρος. Έχει απορροφηθεί και ταυτιστεί πλήρως, παρ’ όλες τις κάποιες διαφοροποιήσεις, από τον νεοφιλελευθερισμό και τις μνημονιακές πολιτικές.
* Ας αναφερθούμε τώρα αποκλειστικά στη δική σας απόφαση να πείτε δύο φορές «παρών» στη Βουλή. Πολλοί εδώ στη Λάρισα αιφνιδιάστηκαν και αντέδρασαν αρνητικά στο πρόσωπό σας. Πώς καταλήξατε σε αυτή την απόφαση και ποια θα είναι η στάση σας από εδώ και πέρα, σε κοινοβουλευτικό αλλά και σε κομματικό επίπεδο;
– Το παρών ερμηνεύτηκε από πολλούς ως μεσοβέζικη στάση ή ως σαν να μην αποδέχομαι τον εκβιασμό της 12ης Ιούλη στον πρωθυπουργό και τον υπουργό Οικονομικών. Δεν είναι έτσι. Έχει κατά τη γνώμη μου πολύ μεγάλη σημασία να μην αποδεχτούμε την κυρίαρχη αφήγηση όπως είπα και πριν, του ότι δεν υπάρχουν εναλλακτικοί δρόμοι ή τις «εύκολες απαντήσεις», όπως εκφράστηκαν από πλευρές του ΣΥΡΙΖΑ για την επόμενη μέρα. Αυτό μόνο με επανακαθορισμό της στρατηγικής μας σε αυτά τα δεδομένα μπορεί να γίνει όπως και με το να υπάρξει ένα σχέδιο απεμπλοκής από το μνημόνιο και τις πολιτικές λιτότητας.
Εκτιμώ, ότι στο υπάρχον πλαίσιο πολύ δύσκολα θα σου επιτραπεί να κάνεις έστω και στοιχειώδη πράγματα για να ανακουφίσεις τον κόσμο που πλήττεται ή να χτυπήσεις τον μεγάλο πλούτο και τη διαπλοκή. Συνεπώς, μέσα από συλλογικές διαδικασίες οφείλει να συμβάλει ο καθένας και η καθεμία από μας, ώστε να επεξεργαστούμε ένα τέτοιο σχέδιο. Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις και οι συσχετισμοί προφανώς δεν ευνοούν ακόμη. Όμως τα πράγματα δεν είναι στατικά, έχουν δυναμική και εμείς οφείλουμε να ανοίξουμε τέτοιους δρόμους.