Η άλλη πλευρά του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού

Επιμελείται και σχολιάζει ο Μανούσος  Γ .  Δασκαλάκης

Η κατασταπατάληση των πόρων της φύσης,η καταστροφή του περιβάλλοντος η μόλυνση της ατμόσφαιρας, η εξάντληση των πηγών ενέργειας, η αυριανή έλλειψη νερού, το λιώσιμο των πάγων του βορείου πόλου, η άναρχη ανάπτυξη οι διαφορές μεταξύ ανεπτυγμένων και φτωχών χωρών, η δημιουργία από το ξέφρενο σύστημα ενός ανθρώπου, που ζει και υπάρχει  για να καταναλώνει, ο καζινοκαπιταλισμός που βγάζει κέρδη  τζογάροντας στα διεθνή χρηματιστήρια, συνιστούν ένα σουρεαλιστικό  όσο και άκρως επικίνδυνο τοπίο ,για το μέλλον της ανθρωπότητας.

Μοναδική ελπίδα ο αναστοχασμός του ανθρώπου, η επιστροφή στον ένδον άνθρωπο, για το ποιος είναι ,από που έρχεται  γιατί υπάρχει στον κόσμο και που πάει. Μοναδική ελπίδα η επιστροφή από το εγώ στο εμείς ,και οι νέες συλλογικότητες για μια νέα αριστερά που θα απελευθερώνει τον άνθρωπο από τα δεσμά των εξουσιών, και από τις  εξουσιαστικές όσο  βίαιες και  σκοτεινές πλευρές του ανθρώπινου εγώ.  Ο συγγραφέας  του βιβλίου  ¨”Η ανόσια τριάδα” εκδόσεις Λιβάνη  {ΔΝΤ Παγκόσμια τράπεζα και ΠΟΕ}, καθηγητής Richard Peet, λέει μεταξύ άλλων σε συνέντευξη του ,στο Ε” της “Κυριακάτικης ελευθεροτυπίας”. “Τα πράγματα έχουν αλλάξει τρομερά τα τελευταία τριάντα χρόνια. Το σύμπλεγμα επιχείρηση κράτος-ΜΜΕ που καθοδηγείται από το χρηματοοικονομικό κεφάλαιο και δρα με βάση την αναζήτηση υπερκερδών,και εικονικών εισοδημάτων, μπορεί να αντιμετωπιστεί με κάποιο βαθμό επιτυχίας, μόνο από τα κοινωνικά κινήματα που αναδύονται από ένα ενημερωμένο , αγανακτησμένο και ορθολογικό λαό. Όμως πρέπει να υπάρξει ένα ενεργό κριτικό και ορθολογικό “εμείς” για “μας” για να σώσουμε  τον κόσμο από  “αυτούς”.

Ωστόσο η άλλη πλευρά του χρηματοοικονομικού καπιταλισμού είναι η καταναλωτικη υπερβολή, εφικτή λόγω των φθηνών προίόντων που πλημμυρίζουν την κοινωνία, μέσα από την διεθνοποιημένη παραγωγή. Η υπερκατανάλωση μετατρέπεται σε μία φυσική κατάσταση, -το μείγμα της εικόνας και των  φαινομενικά απεριορίστων καταναλωτικών επιλογών είναι ακαταμάχητο. Ο πολιτισμός της υπερκατανάλωσης έχει σκοπό να παράγει λαϊκη ηλιθιότητα{το “μου αρέσει” αντί για το “σκέφτομαι”} και ένα βαθιά εγωιστικό ατομικισμό, που αποκρύπτει την μαζική αλλοτρίωση από τους άλλους ανθρώπους, από το περιβάλλον , από την ύπαρξη πέρα από το στιγμιαίο.Τα μαζικά κοινωνικά κινήματα στα κέντρα της μεγάλης κατανάλωσης, πρέπει να έρθουν αντιμέτωπα με αυτόν τον πολιτισμό της εγωιστικής ,ατομιστικής καταναλωτικής τρέλλας. Για μένα είναι εκπληκτικό ,το ότι έχουμε ακόμη κάποια χαμηλόφωνη αντίσταση που περιστασιακά εκρήγνυται.”