Του Γιώργου Μουργή
«Το παράδειγμα ενός «αφεντικό του εαυτού μου», που έχει ξεκοκαλίσει την ”18η Μπρυμαίρ”».
Ας υποθέσουμε ότι δημιουργούμε μία επιχείρηση πέντε «αφεντικά του εαυτού μας»- τόσοι χρειάζονται τουλάχιστον για μια Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση (ΚοινΣ,Επ) * σύμφωνα το νόμο – και ας ακολουθήσουμε έναν συλλογισμό πρόχειρο αλλά αληθινό, με μια το ίδιο απλή οικονομική περιγραφή μόνο των εσόδων꞉
Ο Κατρούγκαλος υπολογίζει το μέσο μισθό σήμερα στη χώρα στα 700 ευρώ, με βάση τα στοιχεία που παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Για να συνεχίσουμε το παράδειγμα, λέω ότι μια χαρά είναι το ποσό αυτό μήπως και συνεννοηθούμε.
Χωρίς, βέβαια, να καλέσουμε κανέναν τέτοιον σαν τον υπουργό να μας πει, πώς θα ζούσε αυτός ή κάποιος συνάδελφος του από το πολιτικό σύστημα της χώρας με τα αντίστοιχα χρήματα.
Υπολογίζουμε λοιπόν, πέντε συνέταιροι επί 700 ευρώ μηνιαίως, έχουμε 3.500 ευρώ. Πολλαπλασιάζω με τους 12 μήνες του έτους, έχοντας αποτέλεσμα 42.000 ευρώ, τα οποία, αφού αποτελούν την αμοιβή των πέντε συνεταίρων, θα είναι και τα καθαρά κέρδη της επιχείρησης.
Με τους σημερινούς φορολογικούς συντελεστές, για να κερδίζει έκαστος από τα «αφεντικά του εαυτού μας», το απίστευτο ποσό των 700 ευρώ, ώστε να φτάσουμε στο μαγικό – καθαρό 42.000 ευρώ, τα κέρδη προ φόρων πρέπει να ξεπεράσουν τουλάχιστον τις 150.000 ευρώ.
Αυτό σημαίνει κάτι περισσότερο από 1,5 εκατομμύριο ευρώ συνολικό τζίρο, όταν η κερδοφορία μιας υγιούς επιχείρησης κυμαίνεται από το 8% έως το 10% επί του τζίρου της.
Τουτέστιν μεθερμηνευόμενον, όποιος αντέχει ας έρθει να κάνουμε έναν συνεταιρισμό, να «χεστούμε στα ευρά», χωρίς κατά ανάγκη αυτός ο συνεταιρισμός να ανήκει στην νομική μορφή της «Κοιν,Σ.Επ.», η οποία διέπεται από ένα κατά τι ευνοϊκότερο, ασφαλιστικό και φορολογικό, πλαίσιο.
Τέλος, είμαι σίγουρος ότι, αν ζητήσω από την κυρία Χαρά να αποφορολογήσει την αξία του ΦΠΑ, για το πορτοφόλι της, αξίας 100 ευρώ, ώστε να μου πει την αγοραία καθαρή αξία του, θα με κοιτάει σαν «σπάνιο πουλί..».
Καλό είναι όποιος δεν αντιλαμβάνεται τον καπιταλισμό, μέσα από τις αληθινές πράξεις της αληθινής οικονομίας, να βγάζει το σκασμό.
Ειδικά όταν πρόκειται για «υπουργάρες», μιας και τα αυτιά μας έχουν ακούσει πολύ χειρότερα από αυτά της κυρίας Χαράς, ως μιας απλής και άδολης βουλευτίνας που κοσμεί το κοινοβούλιο,.
Διαφορετικά, όποια κριτική ασκείται, όχι μόνο δεν είναι δημαγωγική, αλλά ουσιαστική, μήπως και κάποτε βγουν στην αληθινή αγορά εργασίας, οι «κυρίες Χαρές» και αντιληφθούν τι σημαίνει μεροκάματο…
Αλλιώς, δημαγωγούν μέσα στην ασχετοσύνη της σαχλαμάρας τους, συντελώντας στη δημιουργία ενός επικίνδυνα ανερμάτιστου «κοινωνικού αυτοματισμού».
Η προστασία της μικρής και μεσαίας επιχείρησης είναι ένα μοντέλο το οποίο χαλάει τα οικονομικά συμφέροντα και νεοφιλελεύθερα σχέδια των ολιγαρχών. Αυτών δηλαδή που ορέγονται να μετατρέψουν την αγορά για χάρη των οικονομικών κολοσσών, δήθεν επενδυτών του καπιταλιστικού κεφαλαίου, σε μια ατελείωτη εργασιακή γαλέρα, εξαφανίζοντας ταυτόχρονα μικρές και μεσαίες, επιχειρήσεις, μικρά, μεσαία και μεγάλα συνεταιριστικά σχήματα, μαζί με όλους τους εργαζόμενους.
Η κυρία Χαρά ταυτίζεται πλήρως με αυτά τα νεοφιλελεύθερα μοντέλα, όπως και τα κυβερνητικά στελέχη της σημερινής κυβέρνησης.
Τα τρίμηνα, τα πεντάμηνα και τα οχτάμηνα μέσω των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων του ΟΑΕΔ, είναι η «ασπιρίνη» στον καρκίνο της ανεργίας, της μαύρης εργασίας και της συνολικής απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων. Τα «σωτήρια» ΕΣΠΑ ως καραμέλα στο όνομα της ανάπτυξης.
Το γεγονός ότι κανείς δεν μιλάει πλέον για εργασία, παρά μόνο για απασχόληση, αποτελεί την επιτομή αυτής της απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων και της καταβαράθρωσης των εργασιακών κεκτημένων.
Επιμύθιο:
Όση «Μπρυμαίρ» κι αν βάζουμε, όσο «Γκότα», όσο «Κριτική Πολιτική Οικονομία», η πραγματική ζωή στον ύστερο καπιταλισμό και τα μνημόνια, τα οποία εφαρμόζει κατά γράμμα η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενοι νεοφιλελεύθεροι πολιτικάντηδες, είναι σκληρή, πικρή, αδυσώπητη, βάναυση, για τους «αφεντικό του εαυτού μου» και για τους εργαζομένους. Για όσους έχουν απομείνει δηλαδή…
Αρκετά πια με αυτήν την «ελιτίστικη» αναφορικότητα των αδαών, την αφ’ υψηλού παρακολούθηση και σχολιασμό της βίαιης προλεταριοποίησης που επιβάλλεται ελέω μνημονίων.
Εξάλλου, δεν μπορεί να γίνουμε όλοι ούτε «μπάτσοι» με σιγουράκι τα 700 ευρώ, όπως παρατηρήθηκε από την δημοφιλία της σχολής, ούτε θεωρητικοί του Μαρξισμού, με «παρκαρισμένα» ευρώ στη BlackRock.
Βγάλτε μια βόλτα την κυρία Χαρά και τους υπόλοιπους στο πεζοδρόμιο να πάρουν αέρα, για να συνομιλήσουν με κάποιον «αφεντικό του εαυτού του», στην πραγματική αγορά, με τους εργαζόμενους ή ακόμα καλύτερα με τους άνεργους και τις άνεργες που ζητούν εργασία από το «αφεντικό του εαυτού του».
Υγ. 1ο Ο Π. Σκούτας, διευθυντής του πολιτικού γραφείου του υπουργού – αρχικαναλάρχη, πανηγύριζε πριν από μέρες στο facebook για τα αυξημένα έσοδα του ΙΚΑ – ΕΤΑΜ.
Ας μιλήσει στην κυρία Χαρά και ας της εξηγήσει από πού εισπράττει ο οργανισμός, ώστε να μπορεί να καλύπτει συντάξεις και νοσοκομειακή περίθαλψη των ασφαλισμένων, μπας και λύσει την παρεξήγηση στο μυαλό της, αν και το θεωρώ απίθανο.
Υγ. 2ο Πέρσι τέτοιες μέρες, ο εστέτ υπουργός, ο οποίος μας έβαλε να ψάχνουμε αν είχε δηλώσει έγκαιρα ένα εκατομμύριο ευρώ στο πόθεν έσχες του, σε συνέντευξη Τύπου, κάνοντας απολογισμό του έργου του, εξέφραζε την άποψη, ότι «είναι ζήτημα χρόνου, η άρση των catital control» .
Τα ίδια ακούγαμε και από την άλλη υπουργάρα, μη κοινοβουλευτικό μέλος της κυβέρνησης: «Θα ήταν ασφαλές να πούμε ότι όλοι οι περιορισμοί στις τραπεζικές συναλλαγές θα αρθούν στο τέλος του πρώτου εξαμήνου του 2016» τόνιζε!..
Εξηγήστε στην κυρία Χαρά τι σημαίνουν όλα αυτά για την στεγνή από ρευστότητα αγορά.
Όσον αφορά τον μποέμ τύπο με το «σας δίνω τα κλειδιά, από τα ακίνητα που έχω», να ευχηθούμε ότι με το «ζήτημα χρόνου» δεν εννοούσε… του «αγίου πούτσου» ανήμερα.
Υγ. 3ο Αν τα σαλονάτα, παρασιτικά, κρατικοδίαιτα απολειφάδια της πολιτικής, νέα και παλιά, κλείσουν τα παραμάγαζά τους, αναζητώντας δουλειά στην αγορά, από μια απλή αγγελία, όπως χιλιάδες άνεργοι και άνεργες καθημερινά, ούτε σαν αυγοθήκες μιας χρήσης δεν θα προσλαμβάνονταν.
Υγ. 4ο Και κάτι ανατριχιαστικό…
Από την έναρξη της εφαρμογής των μνημονίων μέχρι σήμερα, έχουν πολλαπλασιαστεί οι διακοπές άσκησης επαγγέλματος που φτάνουν στον ΟΑΕΕ με δηλωμένη αιτία τον θάνατο, σύμφωνα με τα στοιχεία του οργανισμού, τα οποία παρεμπιπτόντως δεν δημοσιεύονται.
Το τραγικό είναι ότι τα συγγενικά πρόσωπα των εκλιπόντων ελεύθερων επαγγελματιών, που καταθέτουν τα σχετικά έγγραφα, στην πλειονότητα τους, αποκρύπτουν την αιτία θανάτου, όταν πρόκειται για αυτοκτονία.
Σε συνεννόηση με γιατρούς και νοσοκομεία, πριν την έκδοση της ληξιαρχικής πράξης θανάτου, αποκρύπτεται η αληθινή αιτία, ώστε να μη φέρει ο εκλιπών και η οικογένειά του το «στίγμα της αυτοκτονίας».
Υπογραφή: Ένα «αφεντικό του εαυτού μου».
- Για να προλάβω τυχόν παρερμηνείες, αντιγράφω:
«Σημαντική ευεργετική φορολογική διάταξη, που όμως καταργήθηκε ήδη με το Ν.4110/2013 συνιστούσε η παράγραφος 3 του άρθρου 10 Ν.4019/2011, σύμφωνα με την οποία οι Κοιν.Σ.Επ. δεν υπόκειντο σε φορολογία εισοδήματος για το ποσοστό των κερδών τους το οποίο διατίθετο για το σχηματισμό αποθεματικού και τις δραστηριότητές της. Για δε το ποσοστό των κερδών που διανέμετο στους εργαζόμενους υπόκειτο σε παρακράτηση φόρου εισοδήματος, σύμφωνα με τον εκάστοτε ισχύοντα φορολογικό συντελεστή του πρώτου, μετά από το αφορολόγητο ποσό, κλιμακίου εισοδήματος του Ν.2238/1994 ως ίσχυε (10% κατά τη χρονική περίοδο της κατάργησης).
Με την παρακράτηση του φόρου αυτού εξαντλείτο η φορολογική υποχρέωση, όσον αφορά στα κέρδη των Κοιν.Σ.Επ. και των εργαζομένων των Κοιν.Σ.Επ. που ανήκαν στις Ευάλωτες Ομάδες Πληθυσμού.
Κατόπιν της παραπάνω κατάργησης, η φορολόγηση των συνολικών κερδών των Κοιν.Σ.Επ. δεν διαφέρει από αυτή των λοιπών συνεταιρισμών (αστικών, αγροτικών, προμηθευτικών) και ως προς τούτο δεν συντρέχουν πλέον στον ίδιο βαθμό τα φορολογικά κίνητρα για την προτίμηση αυτού του οχήματος έναντι κάποιων άλλων με παραπλήσια μορφή που στοχεύουν στην εξυπηρέτηση του ίδιου συλλογικού/κοινωνικού/φιλανθρωπικού σκοπού».