Η δια ψήφου εκλογή ως ψευδαίσθηση Δημοκρατίας

του Άκη Σιαμαντζιούρα, διδάκτορα Οικολογίας

Διανύσαμε τρία έτη από την εμφάνιση του κορωνοϊού (SARS-CoV-2)και της αναπνευστικής λοίμωξης (COVID-19) που προκαλεί. Τρία έτη που επιβεβαίωσανπερίτρανα,για ακόμη μία φορά, το αγεφύρωτο χάσμα που χωρίζει τους Βουλευτές από τοΈθνος, τη Βουλή από το Λαό. Τρία έτη μετά, και αναδύονται ολοένα και πιο επιτακτικά δύο αμείλικτα ερωτήματα: «Γιατί οι Έλληνες Βουλευτές δεν προασπίζουν τον Ελληνικό Λαό;» και «Πώς οι Έλληνες Πολίτες θα απεγκλωβιστούν από την αντιπροσωπευτική δημοκρατία;».

Η μη-αντιπροσωπευτική δημοκρατία

Το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ βουλευτών (αντιπροσώπων) και εκλογέων (αντιπροσωπευομένων) δεν έγκειται στο γεγονός ότι οι πρώτοι είναι επιρρεπείς στη διαφθορά και οι δεύτεροι ανώριμοι στην επιλογή. Δεν προκύπτει από την εφαρμογή της ενισχυμένης αναλογικής κι ούτε θα επιλυθεί με την εφαρμογή της απλής και άδολης αναλογικής. Δεν προκαλείται από το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα ή από το όριο του 3% για την είσοδο των κομμάτων στη Βουλή(αντιπροσωπευτικό σώμα)κι ούτε θα επιλυθεί με την κατάργησή τους. Όλα τα παραπάνω, αποτελούν απλώς τα συμπτώματα–κι όχι οι γενεσιουργές αιτίες– μιας δομικής παθογένειαςπου χαρακτηρίζει την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Έτσι, έχουμε σε λεκτικό επίπεδο ένα αντιπροσωπευτικό σώμα, το οποίο κάθε άλλο παρά αντιπροσωπευτικό είναισε σχέση με το εκλογικό σώμα. Για το λόγο ότι στη Βουλή, δεν υπήρξε κι ούτε θα υπάρξει ποτέ αντιπροσωπευτική αναλογία των δύο φύλων,των ηλικιακών ομάδων,των επαγγελματικών συντεχνιών. Αντιθέτως, η Βουλή θα ήταν αληθινά αντιπροσωπευτική του Λαού εάν οι βουλευτίνες ήταν ισάριθμες, αν όχι περισσότερες αριθμητικά, από τους βουλευτές. Εάν υπήρχε εκπροσώπηση όλων των ηλικιακών ομάδων του εκλογικού σώματος. Εάν υπήρχε εκπροσώπηση όλων των επαγγελματικών συντεχνιών, καθώς και των ανέργων κι όσων δεν μπορούν να εργαστούν.Ουσιαστικά, η δια ψήφου εκλογή αντιπροσώπων στη Βουλή είναι η κρίσιμη παράμετρος, η γενεσιουργός αιτία, που δημιουργεί τερατόμορφους βουλευτές με προεκλογικά αστραφτερά χαμόγελα και μετεκλογικά ακονισμένους κυνόδοντες.

Μια σατανική συγκυρία στη Βουλή

Ο ιός SARS-CoV-2 πρωτοεμφανίστηκε στην Ελλάδα στις 26 Φλεβάρη 2020. Παράλληλα, σε πλανητικό επίπεδο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε ως πανδημία τη λοίμωξη COVID-19, την Τετάρτη 11 Μαρτίου 2020. Κατά σατανική συγκυρία, την ίδια ακριβώς ημέρα, η Βουλή των Ελλήνων με το Νόμο 4675/11-03-2020 νομιμοποίησε την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού[1]. Δεν βρέθηκε ούτε ένας βουλευτής στα έδρανα του Ελληνικού Κοινοβουλίου να καταψηφίσει την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού. Οι βουλευτές της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής και του ΜΕΡΑ25 ψήφησαν ΥΠΕΡ, ενώ οι βουλευτές του ΚΚΕ και της Ελληνικής Λύσης ψήφισαν ΠΑΡΟΝ.Ουσιαστικά, πριν τρία έτη, οι Έλληνες Βουλευτές απροκάλυπτα νομιμοποίησαν την υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού μία ημέρα πριν καταγραφεί το πρώτο θύμα από (ή με)COVID-19 στην Ελλάδα, στις 12 Μάρτη 2020.Πάντα, πρόθυμοι να διασφαλίσουν και να προστατεύσουν τα δικαιώματα του Λαού,προεκλογικά. Πάντα, πρόθυμοι να εφαρμόσουν και να υλοποιήσουν κάθε μορφή περιορισμού τους,μετεκλογικά. Το μόνο βέβαιο είναι ότι μετά από κάθε εκλογική αναμέτρηση θα προκύπτει μία Βουλή ολοένα και πιο εχθρική με το Λαό. Ένας Πρωθυπουργός ολοένα και πιο ανεκδιήγητος από τον προηγούμενο. Μια διακυβέρνηση ολοένα και πιο τυραννική από την προηγούμενη. Πλέον, μπορούμε με απόλυτη αυτοπεποίθηση να προβλέψουμε ότι η ερχόμενη Κυβέρνηση, που θα προκύψει από τη σύνθεση της νέας Βουλής, θα είναι νομοτελειακά χειρότερη της προηγούμενης.

Η Άμεση Δημοκρατία είναι εφικτή

Σύμφωνα με το Ζαν-Ζακ Ρουσσώ, «οι βουλευτές του λαού δεν είναι, λοιπόν, ούτε μπορούν να είναι αντιπρόσωποί του˙ δεν είναι παρά οι επίτροποί του και δεν μπορούν να αποφασίσουν τίποτε οριστικά. Κάθε νόμος τον οποίο δεν έχει επικυρώσει ο λαός ως πρόσωπο είναι άκυρος, δεν είναι νόμος»[2].Το ζητούμενο, λοιπόν, είναι ο τρόπος και η μέθοδος εκλογής των Βουλευτών που θα αντιπροσωπεύουν το Έθνος. ΗΆμεση Δημοκρατίαπροϋποθέτει: α) τη δια κλήρου ανάδειξη Βουλευτών, β) την περιοδική ανανέωση ανά έτος της Βουλής και γ) τη μη επανεκλογή των Βουλευτών για δεύτερη θητεία. Με τη δια κλήρου ανάδειξη των Βουλευτών, η σύνθεση της Βουλής γίνεται με τυχαίο τρόπο από το εκλογικό σώμα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι στα έδρανα του Κοινοβουλίου θα καθίσουν περισσότερες βουλευτίνες, θα εκπροσωπηθούν η ηλικιακή ομάδα των 17άριδων, των φοιτητών, των ανέργων, των ΑΜΕΑ, των μεταναστών, των μουσουλμάνων κ.ο.κ. Ουσιαστικά, θα υπάρχει μια αληθινή εκπροσώπηση του Λαού, από την οποίαδεν θα αποκλείεται καμία κοινωνική, πολιτική ή θρησκευτική ομάδα. Επιπλέον, με την ετήσια ανανέωση της Βουλής, σπάνε τα δεσμά της κομματοκρατίας και του δικομματισμού, εξασφαλίζοντας τη διαρκή ανανέωση των Βουλευτών ανάλογα με τις τρέχουσες εξελίξεις. Τέλος, με τη μη δυνατότητα επανεκλογής των Βουλευτών, καταργείταιτο φαινόμενο των κατ’ επάγγελμα βουλευτών, της οικογενειοκρατίας και αποτρέπεται η δημιουργία κλίματος λαϊκισμού που κυριαρχεί σεκάθε προεκλογική περίοδο.

Ακόμη κι αν Άγγελοι συγκροτούσαν τη δεξαμενή των υποψήφιων βουλευτών, το μόνο βέβαιο είναι ότι δαίμονες θα εκλέγονταν δια ψήφου και θα συγκροτούσαν την εκάστοτε Βουλή. Γι’ αυτό, στις εκλογές της 21^ης Μάη 2023, απλά, «μένουμε σπίτι». Επιβάλλουμε εκούσιο ημερήσιο lockdown. Νομιμοποιούμε την υποχρεωτικότητα της Αποχής. Δεν ψηφίζουμε.

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

[1] «Σε περιπτώσεις εμφάνισης κινδύνου διάδοσης μεταδοτικού νοσήματος, που ενδέχεται να έχει σοβαρές επιπτώσεις στη δημόσια υγεία, μπορεί να επιβάλλεται, με απόφαση του Υπουργού Υγείας, μετά από γνώμη της ΕΕΔΥ, υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού με σκοπό την αποτροπή της διάδοσης της νόσου» (κεφάλαιο Β΄, άρθρο 4, παράγραφος 3, στοιχείο Α΄, σημείο iii, περίπτωση β | σελ. 985) στο Φύλλο Εφημερίδας της Κυβέρνησης, αρ. 54/Α/11-03-2020, με τίτλο: «Πρόληψη, προστασία και προαγωγή της υγείας, ανάπτυξη των υπηρεσιών δημόσιας υγείας και άλλες διατάξεις».

[2]Rousseau, Jean-Jacques, Το κοινωνικό συμβόλαιο ή Αρχές πολιτικού δικαίου (επιμ. Βασιλική Γρηγοροπούλου, μτφρ. Βασιλική Γρηγοροπούλου, Αλβέρτος Σταϊνχάουερ), σελ. 160, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2004.

"google ad"