Η Εκκλησία της Κρήτης έχει ευθύνη για την απερίγραπτη κατάσταση με τη Μονή Γουβερνέτου – Σιωπεί επειδή συμφωνεί;

Ξανά στην επικαιρότητα η Μονή Γουβερνέτου για αρνητικούς λόγους.

Για τη Μονή Γουβερνέτου έχουμε γράψει πολλά κείμενα τα τελευταία χρόνια, από τότε που πλαισιώθηκε από μοναχούς της Μονής Βατοπεδίου και έγινε ξανά λειτουργική.

Βρισκόμενη σε μία από τις πιο όμορφες περιοχές του νομού, η Μονή γιγάντωσε την περιουσία της μέσα από τις δωρέες των ανθρώπων του Ακρωτηρίου που σε δύσκολους καιρούς για τη χώρα προχωρούσαν σε παραχώρηση των ακινήτων τους στο μοναστήρι.

Η Μονή συνδέθηκε με την ιστορία του Ακρωτηρίου των Επαναστάσεων. Και μέχρι πρόσφατα η συμβίωση της Μονής με την τοπική κοινωνία ήταν αρμονική. Ομως, ο αριθμός των μοναχών είχε μειωθεί και τα προβλήματα στη λειτουργία της είχαν γιγαντωθεί. Και μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα αποφασίστηκε να πλαισιωθεί με μοναχούς από τη Μονή Βατοπεδίου.

Η ιστορική Μονή που λειτουργεί από το 1537, ξαναζωντάνεψε. Έγιναν συντηρήσεις και η Μονή έγινε ξανά λειτουργική. Σουλουπώθηκαν τα οικονομικά και αντιμετωπίστηκαν πολλοί καταπατητές της περιουσίας της, κάποιες φορές και με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο.

Όμως μαζί με όλα αυτα τα θετικά, επήλθε και μία γενικότερη αλλαγή της φυσιογνωμίας της Μονής που πλέον μοιάζει πολλές φορές να είναι εχθρική προς τους πολίτες.

Πολλά τα περιστατικά τα οποία έχουν καταγραφεί και στην εφημερίδα μας τα τελευταία χρόνια. Πολλοί είναι αυτοί που θεωρούν ότι οι μοναχοί, ξένοι προς τα ήθη της Κρήτης, θέλουν να δημιουργήσουν ένα ιδιότυπο “άβατο” στο Ακρωτήρι. Και θέλουν να το πετύχουν αυτό με την επιβολή, θέτωντας απέναντί τους την τοπική κοινωνία.

Τελευταία ενέργεια που εκλήφθηκε ως εχθρική από την συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας η απόφαση για τοποθέτηση πύλης εισόδου στο Μοναστήρι.

Οι λόγοι μοιάζουν αστείοι.

Σύμφωνα με τη Μονή η απόφαση για την κατασκευή πύλης στον Κουμαρέ πάρθηκε “πολύ καιρό” πριν για την αποτροπή έκνονων ενεργειών όπως “λαθραίων ανασκαφών, λαθροθηρίας, διακίνησης και χρήσης ναρκωτικών ουσιών, τέλεσης σατανιστικών τελετών, αλλά και ύποπτων βραδινών και μεταμεσονύκτιων συναντήσεων”.

Στο ίδιο κείμενο σημειώνεται ότι πλέον οι πολίτες δεν έχουν πρόσβαση σε όλη την περιοχή επειδή οι μοναχοί θέλουν να διαφυλάξουν την υγεία τους.

Αναφέρεται ότι “έχουν παρατηρηθεί κατ’ επανάληψη φαινόμενα συνωστισμού κατά τις εξορμήσεις πολυάριθμων συμπολιτών μας σε όλη την περιοχή μας (από την αρχή των περιοριστικών μέτρων μέχρι και σήμερα) οι οποίοι δεν τηρούν τα προβλεπόμενα υγειονομικά μέτρα αποφυγής διασποράς του κορωνοϊού”.

Αυτές οι πρακτικές είναι πρωτοφανείς στην Κρήτη πόσο μάλλον από εκκλησιαστικές αρχές. Σκανδαλίζουν και φουντώνουν ένα βουβό κύμα οργής .

Άραγε, η Εκκλησία της Κρήτης δεν συνειδητοποιεί ότι η επιλογή της Μονής της διαρκούς σύγκρουσης με τους πολίτες  βλάπτει την ίδια την Εκκλησία;

Γιατί σιωπά; Τι περιμένει; Να δημιουργηθεί κίνημα πολιτών που θα διαδηλώνει έξω από τις κλειστές πύλες της Μονής;

Η σιωπή πολλές φορές είναι χρυσός. Όμως η επί χρόνια σιωπή της Εκκλησίας στο θέμα της Μονής Γουβερνέτου κάνει πολλούς πολίτες να σκέφτονται ότι η σιωπή είναι συνενοχή.

Άραγε συμφωνεί η Εκκλησία της Κρήτης με όσα συμβαινουν στο ιστορικό Ακρωτήρι;

 

"google ad"