Από τις έντεκα (11) Βασικές Αρχές Μεταχείρισης των Κρατουμένων που προβλέπει ο ΟΗΕ η παρούσα Ελληνική κυβέρνηση έχει καταστρατηγήσει τις οκτώ (8) στην περίπτωση του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα.
Οι Βασικές Αρχές Μεταχείρισης των Κρατουμένων που έχουν υιοθετηθεί και ανακηρυχθεί από τη γενική συνέλευση του ΟΗΕ, με το ψήφισμα 45/111 της 14ης Δεκεμβρίου 1990, και που πολλοί από μας θυμόμαστε ως «Αρχές Νέλσον Μαντέλα», αποτελούν μια σειρά προβλέψεων που προστατεύουν μία από τις πιο αδύνατες ομάδες πολιτών. Η αντιπαραβολή των αρχών αυτών με τη στάση της παρούσας ελληνικής κυβέρνησης έναντι του κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα, καταδεικνύει σαφώς ότι οκτώ εξ αυτών έχουν παραβιαστεί.
Με μπολντ η βασική αρχή, σε δική μου απόδοση από τα αγγλικά, με απλά γράμματα η παραβίαση:
1. Όλοι οι κρατούμενοι οφείλουν να αντιμετωπίζονται με σεβασμό, βάσει της εγγενούς τους αξιοπρέπειας και αξίας ως ανθρώπων.
Ο Δημήτρης Κουφοντίνας αντιμετωπίζεται ως μη μετέχων της ανθρώπινης αξίας, διασύρεται, ακόμη και από το βήμα της Βουλής, και διαπομπεύεται χυδαία από υπουργούς και κυβερνητικούς παράγοντες. Από που να αρχίσει και που να τελειώσει κανείς, τόσες φορές και με τόσους τρόπους που έχει γίνει.
2. Δεν μπορεί να υπάρξει καμμία διάκριση βάσει φυλής, φύλου, χρώματος, γλώσσας, θρησκείας, πολιτικών ή άλλων απόψεων, εθνικής ή κοινωνικής προέλευσης, περιουσίας, τόπου γέννησης ή άλλου στάτους.
Οι πολιτικές απόψεις του Δημήτρη Κουφοντίνα είναι ο λόγος όλων των εις βάρος του διακρίσεων.
[…]
5. Εκτός των περιορισμών στους οποίους υποχρεώνει η κράτηση, οφείλουν να ισχύουν για όλους τους κρατούμενους τα ανθρώπινα δικαιώματα και οι θεμελιώδεις ελευθερίες που καταγράφονται στην Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και, εφόσον του συγκεκριμένο κράτος είναι μέλος, η Διεθνής Συμφωνία για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Πολιτισμικά δικαιώματα, το Διεθνές Σύμφωνο για τα Αστικά και Πολιτικά Δικαιώματα και το Προαιρετικό Πρωτόκολλο, όπως και όλα τα υπόλοιπα δικαιώματα που προκύπτουν από τις λοιπές συνθήκες και συμφωνίες του ΟΗΕ.
Στην περίπτωση του Δημήτρη Κουφοντίνα, όπως και των λοιπών κρατουμένων για αυτό που, με βάση μεταγενέστερους της δίκης τους νόμους χαρακτηρίζεται ως «καταδίκη για τρομοκρατία», ψηφίζονται φωτογραφικοί νόμοι που τους διαχωρίζουν και τους στερούν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα όπως η Ελευθερία της έκφρασης, η Ισότητα έναντι του Νόμου, το δικαίωμα επιμόρφωσης και συμμετοχής στον πολιτισμό, ενώ ακόμη και τα μέλη της οικογένειας τους στοχοποιούνται με άθλιο συκοφαντικό τρόπο (βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, ΟΗΕ: «Κανείς δεν επιτρέπεται να υποστεί αυθαίρετες επεμβάσεις στην ιδιωτική του ζωή, την οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία του, ούτε προσβολές της τιμής και της υπόληψής του. Καθένας έχει το δικαίωµα να προστατευτεί από τον νόμο έναντι επεμβάσεων και προσβολών αυτού του είδους»).
Εκτός των δεδομένων και ευκόλως ερμηνεύσιμων, υπάρχουν και οι γκρίζες περιοχές, κι εκεί πολλά μπορεί να προσθέσει κανείς. Είναι ή όχι βασανιστήριο, αφαιρείς ή όχι το δικαίωμα στην υγεία σε έναν ισοβίτη, υποχρεώνοντας τον να μένει με δύο συγκρατούμενους καπνιστές, ενώ ο ίδιος δεν καπνίζει; Είναι ή όχι βασανιστήριο η αποστέρηση της δυνατότητας πολιτιστικών δραστηριοτήτων – συγγραφής, μετάφρασης, ανάγνωσης – που αυτονόητα αποδεικνύουν την βελτίωση του κρατουμένου ως ανθρώπου; (Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων: Κανείς δεν επιτρέπεται να υποβάλλεται σε βασανιστήρια ή σε σκληρή, απάνθρωπη ή ταπεινωτική µεταχείριση ή τιμωρία).
6. Όλοι οι κρατούμενοι πρέπει να έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν σε πολιτιστικές εκδηλώσεις και να λαμβάνουν μόρφωση/ επιμόρφωση , με στόχο την πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας.
Από το Δημήτρη Κουφοντίνα αποστέρησαν, στις φυλακές Δομοκού, την δυνατότητα οποιασδήποτε επιμόρφωσης και μόρφωσης, και άλλης αυτοβελτιωτικής ενασχόλησης.
[…]
8. Οφείλουν να δημιουργούνται οι συνθήκες που θα επιτρέπουν στους κρατουμένους να εργάζονται επ’ αμοιβή, κάτι το οποίο θα διευκολύνει την επανένταξή τους στην αγορά εργασίας της χώρας και θα τους επιτρέψει να συνεισφέρουν οικονομικά και προς δική τους οικονομική υποστήριξη και για εκείνη της οικογένειάς τους.
Αυτά τα κάνουν οι αγροτικές φυλακές, και αυτό το δικαίωμα έχει στερηθεί ειδικά και στοχευμένα από τους κρατούμενους που το κράτος θεωρεί ότι έχουν καταδικαστεί ως τρομοκράτες (Παρ’ ότι δεν έχουν καταδικαστεί ως τέτοιοι, αφού ο σχετικός νόμος πέρασε το 2004, όταν εκείνοι ήδη βρίσκονταν στις φυλακές).
9. Οι φυλακισμένοι πρέπει να έχουν πλήρη πρόσβαση στο υγειονομικό σύστημα της χώρας χωρίς καμμία διάκριση λόγω της νομικής τους κατάστασης.
Όταν οι γιατροί ζήτησαν την μεταφορά του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα σε μονάδα αυξημένης φροντίδας, τους το αρνήθηκαν χωρίς καμμία αιτιολόγηση. Ήθελαν να φτάσει να έχει ανάγκη ΜΕΘ.
10. Με την συνδρομή και βοήθεια της κοινότητας και των κοινωνικών θεσμών, και λαμβάνοντας υπόψιν δεόντως τα συμφέροντα των θυμάτων, πρέπει να δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες για την επανένταξη των κρατουμένων στην κοινωνία υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες.
Επανένταξη στην κοινωνία υπό τις καλύτερες δυνατές συνθήκες είναι ο τελικός στόχος. Και όλοι γνωρίζουμε πως αυτό θα το στερήσουν από το Δημήτρη Κουφοντίνα αυτοί που είναι έτοιμοι να του στερήσουν τη ζωή επειδή ζήτησε να εφαρμοστεί ένας νόμος που προφανώς αντίκειται στην διεθνή συνθήκη για τιςΒασικές Αρχές Μεταχείρισης των Κρατουμένων.
11. Οι αρχές αυτές οφείλουν να εφαρμόζονται χωρίς καμμία εξαίρεση.
Χωρίς Καμμία Εξαίρεση. Καμμία.