Η εμπειρία μου στη Δανία (που δεν έχει πια περιορισμούς για τον Covid)

Του Άρη Δημοκίδη

Όταν κλείσαμε τα εισιτήρια για να πάμε στην Κοπεγχάγη, ήταν ακόμα αρχές καλοκαιριού. Τότε που πιστεύαμε πως χάρη στα εμβόλια και την αναμενόμενη καλοκαιρινή ύφεση του ιού θα είχαμε ένα «κανονικό» καλοκαίρι.

Μετά μας έσκασε η Δέλτα, μάθαμε πως παρά τα εμβόλια υπήρχε μια μικρή πιθανότητα να πάθουμε κάτι, τα κρούσματα στην Ελλάδα αυξάνονταν και τελικά είχαμε αγωνία μέχρι και την τελευταία ημέρα μήπως η Δανία μας βάλει στο κόκκινο και δεν μπορέσουμε να ταξιδέψουμε (ως εμβολιασμένοι θα μπορούσαμε να πάμε αλλά θα έπρεπε να μείνουμε 10 μέρες σε καραντίνα, άρα δώρο άδωρο).

Ως άνθρωπος που τηρεί τα μέτρα και προσέχει, έφτασα στην Κοπεγχάγη με βαριά καρδιά. Αυτό που όταν το κλείσαμε θεωρούσαμε ότι θα είναι ένα τελείως ξέγνοιαστο ταξίδι, που θα πηγαίναμε παντού χωρίς φόβο, έμοιαζε πλέον με λίγο λιγότερη διασκεδαστική εμπειρία.

Ειδικά όταν συνειδητοποίησα ότι οι Δανοί δεν τηρούσαν τα μέτρα, γιατί απλώς είχαν απειροελάχιστα μέτρα:

* Ούτε αποστάσεις

* Ούτε μάσκες

Μάλιστα όταν πήγαμε, ήταν απ’ τις τελευταίες μέρες που η μάσκα ήταν υποχρεωτική σε ένα και μοναδικό μέρος – στα μέσα μαζικής μεταφοράς. Δεν ήταν όμως υποχρεωτική ούτε καν για όλους, αλλά μόνο για τους όρθιους. Αν καθόσουν την έβγαζες τη. Όμως, όπως είπα, κι αυτό καταργήθηκε με το που φτάσαμε εμείς.

Ήταν τρομακτικό στην αρχή: Βγαίνοντας απ’ το αεροπλάνο, βρεθήκαμε σ’ έναν άλλο κόσμο. Κανείς δεν φορούσε μάσκα στο μετρό. Μπήκαμε στο σούπερ μάρκετ και δεν είχαν ούτε κάρτες εισόδου, ούτε πρόσεξα πολλά αντισηπτικά και εννοείται δεν φορούσαν καθόλου μάσκες. Το ίδιο και σε κάθε κλειστό χώρο που μπορεί κανείς να φανταστεί, ασχέτως του πόσοι υπήρχαν μέσα ή πόσο κοντά ήταν ο ένας με τον άλλο. Όχι επειδή είναι αρνητές ή επειδή «τους φιμώνουν οι μάσκες» ή τους προκαλούν «ασφυξία». Αλλά γιατί, τουλάχιστον τώρα είναι σε φάση που δεν τις χρειάζονται.

Ένιωθες πραγματικά σα τη μύγα μες το γάλα αν φορούσες μάσκα.

Μελετώντας λίγο την κατάσταση, αποφασίσαμε να μη φοράμε μάσκες, αν και ήταν δύσκολο να χαλαρώσεις εντελώς. Ειδικά μετά από 1.5 χρόνο (που μοιάζει 1.5 αιώνας) που είχες συνηθίσει να νιώθεις μια άλφα προστασία, όχι μόνο επειδή τη φορούσες εσύ αλλά κυρίως απ’ το ότι τη φορούσαν κι οι άλλοι.

Ήθελε συνήθεια, στην αρχή, το να μπαίνεις σε μαγαζί – ένιωθες λίγο σαν γυμνός, και σαν οι άλλοι να είναι όχι μόνο γυμνοί αλλά κι επικίνδυνοι. Όμως το προσπαθήσαμε.

Πώς τα κατάφεραν;

Πέρα όμως απ’ τη συστηματική δουλειά που έκαναν, οι εμβολιασμοί είναι αυτή τη στιγμή ο νούμερο ένα λόγος της -προσωρινής, έστω- επιτυχίας της χώρας. Με αρκετά πάνω απ’ το 80% των ενηλίκων να έχουν ολοκληρώσει τον εμβολιασμό τους, δεν εξάλειψαν τελείως τα κρούσματα, αλλά κατάφεραν να διαχειριστούν τις λίγες επικίνδυνες λοιμώξεις, έχοντας φυσικά και κάποιες απώλειες.

Είναι λογικό: *Σχεδόν όλοι* οι άνθρωποι που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες είναι εμβολιασμένοι. Αλλά ταυτόχρονα το ίδιο είναι και πολύ μεγάλο ποσοστό των μη ευπαθών – άρα δεν υπάρχει κίνδυνος να κολλήσουν τους ανοσοκατεσταλμένους ή όσους άτυχους δεν ανέπτυξαν πλήρη ανοσία απ’ το εμβόλιο.

Τα εμβόλια δούλεψαν τόσο καλά, που οι άνθρωποι μπόρεσαν να ανοίξουν σχεδόν τα πάντα και να ζήσουν ένα σχεδόν κανονικό καλοκαίρι. Άνοιξαν όμως για τους εμβολιασμένους. Σε τρία εστιατόρια πήγαμε, και ήταν πολλοί αυστηροί: Έπρεπε να δουν και να ελέγξουν τα πιστοποιητικά εμβολιασμού και μετά ζητούσαν και ταυτότητες για να βεβαιωθούν ότι είμαστε οι κάτοχοί τους. Μόνο έτσι έμπαινες.

Κάτσαμε λίγο, αλλά συνηθίσαμε τελικά. Παντού χωρίς μάσκες, παντού χωρίς να προσέχουμε ιδιαίτερα, παντού σαν να ήμασταν στο 2019. Ήταν υπέροχο.

Μετά, επιστρέψαμε στην Ελλάδα των 4.000 κρουσμάτων, του ρωμαλέου αντιεμβολιαστικού κινήματος, της κρίσιμης μάζας των αρνητών της επιστήμης. Στην Ελλάδα που για να πείσεις νοσηλευτικό προσωπικό να εμβολιαστεί πρέπει να τους κόψεις το μισθό. Στην Ελλάδα που ένα συγκριτικά τεράστιο ποσοστό των ευπαθών ομάδων είναι ανεμβολίαστο.

Και επιστρέφοντας, τι να δω;

Πώς αντιμετωπίζουν οι ψεκασμένοι Έλληνες το τι γίνεται στη Δανία:

Από κάτω, οι αντιεμβολιαστές κάνουν πάρτι! Γιατί δεν το κάνουμε όπως η Δανία κλπ.

Είναι δυνατόν να διαστρέφουν τόσο την αλήθεια όσοι γράφουν και ανεβάζουν αυτά τα άρθρα; Είναι.

Το proionta-tis-fisis είναι επιχείρηση και καταλαβαίνουμε γιατί μπορεί να θέλει να πείσει ότι δεν χρειάζονται εμβόλια αλλά μαντζούνια και βοτάνια – τα οποία κατά σύμπτωση μπορούμε να αγοράσουμε απ’ το ηλεκτρονικό τους κατάστημα. (Η συντριπτική πλειοψηφία των αρχικών πηγών των fake news ενδεχομένως να έχει και κάποιο παράπλευρο όφελος – άλλοτε πολιτικό, άλλοτε οικονομικό.)

Το άρθρο λέει ότι «Καταργείται το πράσινο πιστοποιητικό» (το ποιο;! – όλα τα πιστοποιητικά ισχύουν κανονικά και γίνεται αυστηρότατος έλεγχος και κατά την είσοδο στη χώρα και μέσα στη χώρα), «Το υπουργείο ΔΕΝ βασίζεται στα εμβόλια πια για την ανοσία αγέλης», (μα σχεδόν την έχει πετύχει! και οι εμβολιασμοί αυξάνονται συνεχώς), «έχουν 58% εμβολιασμένους» (ΨΕΜΑ ΨΕΜΑ ΨΕΜΑ), «Εργοδότες προτρέπονται να αποφύγουν οποιαδήποτε πίεση για εμβολιασμό και υποχρεωτικότητες επειδή αυτό θα αποτελεί σοβαρό ποινικό αδίκημα πλέον!» (ψέμα, μπερδεύουν Δανία με Γερμανία – το περί ποινικού αδικήματος λέγεται από «μία Τυρολέζα δικηγόρο» για τη Γερμανία).

Άμα ανοίξεις το άρθρο, είναι μια κακή μετάφραση από ένα ξένο ψεκασμένο σάιτ freewestmedia που παίρνει, λέει, στοιχεία, απ’ το Ρωσικό πρακτορείο προπαγάνδας RT (ουδεμία έκπληξη).

Οι δε εμβολιασμοί που παρουσιάζονται σαν ίσοι σε ποσοστό με της Ελλάδας, την ημέρα που ανέβηκε το άρθρο στο FB είχαν ως εξής:

Τρεις μέρες αργότερα, τα νούμερα στη Δανία είχαν ανέβει ακόμα περισσότερο.

Υπενθυμίζω πως τα νούμερα είναι πολύ υψηλότερα αν υπολογίσουμε μόνο τους ενήλικες, και αγγίζουν το 100% στις ευπαθείς ομάδες.

Όλα φυσικά μπορεί να αλλάξουν. Οι Ισραηλινοί έκαναν γρήγορο ξεκίνημα και από τότε έχουν ψιλοκολλήσει.

Δείτε πόσο χαμηλότερα απ’ την Δανία είναι ακόμα το Ισραήλ (αλλά πάλι ψηλότερα απ’ την Ελλάδα…)…και άρχισαν να ξεφαντώνουν, ενώ έχουν πολλούς αρνητές θρησκευόμενους.

Μπορεί ξεφαντώνοντας τώρα και οι Δανοί, να ξαναχρειαστούν να πάρουν μέτρα; Μπορεί. Κι επίσης μπορεί να εμφανιστεί μια νέα μετάλλαξη Χ που να αλλάξει τα δεδομένα ξανά.

Μέχρι τότε όμως, δεν μπορώ να μην νιώθω χαρούμενος που τελικά ταξίδεψα για πρώτη φορά απ’ τον Φεβρουάριο του 2020 έξω απ’ την Ελλάδα.

Η εμπειρία μου στη Δανία, όπου σχεδόν ξέχασα την ύπαρξη του covid, με τον κόσμο να νιώθει -και σε μεγάλο βαθμό να είναι- ασφαλής, ήταν η πιο αναζωογονητική εμπειρία του τελευταίου 1.5 χρόνου.

Θα μπορούσαμε να είμαστε, έστω και για λίγο, κι εμείς ξένοιαστοι και ασφαλείς, όμως μας έφαγαν τα fake news…  ¯\_(ツ)_/¯

***

lifo.gr

"google ad"