Του Μάνου Χωριανόπουλου
Ο Σωτήρης Τσιόδρας στην πρώτη φάση της επιδημίας κορονοϊού στην Ελλάδα, δικαίως, αποτέλεσε έναν οδηγό για τους πολίτες, που έψαχναν απαντήσεις επιστημονικά τεκμηριωμένες και συγκεκριμένες οδηγίες για το πώς να αντιμετωπίσουν την πρωτοφανή υγειονομική απειλή.
Ήταν η περίοδος, που η κυβέρνηση άκουγε τους επιστήμονες, χωρίς να έχει κυριαρχήσει ακόμα η ιδέα της πολιτικής εκμετάλλευσης και τα αφηγήματα για την πιο “ασφαλή χώρα” και του “ανοίξαμε και σας περιμένουμε”.
Ο κ. Τσιόδρας τότε μπορεί να είχε το πάντα μειλίχιο ύφος του, ωστόσο μιλούσε συνεχώς με στοιχεία και εξηγούσε τα επόμενα βήματα ενός σχεδίου, που υπήρχε και εκ του αποτελέσματος, ήταν επιτυχημένο.
Στη συνέχεια ο καθηγητής, έφυγε από το προσκήνιο, έχοντας προειδοποιήσει ότι όταν τον δούμε ξανά με τον Νίκο Χαρδαλιά τα πράγματα θα είναι άσχημα. Εκανε άλλη μια εμφάνιση, όταν τα κρούσματα άρχισαν να παίρνουν την ανηφόρα και επανεμφανίστηκε χθες. Την πιο σκοτεινή ώρα της επιδημίας στην Ελλάδα, μέχρι την επόμενη.
Και η επανεμφάνισή του, ήταν ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ενέπνευσε εμπιστοσύνη στους πολίτες όλο το προηγούμενο διάστημα. Ήταν μια εμφάνιση πολιτικού, που επιστρατεύθηκε για να συγκινήσει, την ωρα που εμείς χρειαζόμασταν και πάλι τον επιστήμονα με τα στοιχεία και τις οδηγίες του.
Μια τοποθέτηση με φουστανέλες, “αέρα”, ένδοξους απογόνους ενδόξων προγόνων, ελπίδα ανακατεμένη με φόβο, σκόρπιες συμβουλές και επίκληση στο συναίσθημα.
Μπορεί ο κ. Τσιόδρας να μίλησε για “συνείδηση” και “θέμα καρδιάς”, ωστόσο ήταν απλώς με άλλα λόγια το αφήγημα της “ατομικής ευθύνης”, που δικαιολογεί την κυβερνητική ανεπάρκεια και ως προς τη λήψη μέτρων στο σωστό χρόνο και ως προς την επιβολή τους.
Η αναφορά στα Μέσα Μεταφοράς και οι νουθεσίες για να αποφύγουν οι πολίτες τον συνωστισμό, όσο μπορούν, ήταν εκτός τόπου και χρόνου γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι του μόχθου αυτή την επιλογή μετακίνησης έχουν και η κυβέρνηση αυτό τον αριθμό λεωφορείων και συρμών τους προσφέρει, με τη γνωστή και βοηθητική για την εξάπλωση του κορονοϊού συχνότητα δρομολογίων.
Την ίδια στιγμή, ενώ αναφέρθηκε σε διάφορες περιπτώσεις συναθροίσεων, άφησε τους ιερείς στο απυρόβλητο, αν και για να είμαστε δίκαιοι το θέμα εκεί το έληξε ο κ. Χαρδαλιάς που μετά τις εικόνες συνωστισμού στον Αγ. Δημήτριο, έκρινε ότι η Εκκλησία “βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της εθνικής προσπάθειας”.
Η υιοθέτηση τέλος της άποψης ότι το lockdown είναι η τελευταία των τελευταίων επιλογών, εξηγείται μόνο αν μπει στη ζυγαριά το θέμα της οικονομίας, που όμως δεν είναι ζήτημα του κ. Τσιόδρα. Γι’αυτά υπάρχουν άλλοι υπεύθυνοι με τα μαξιλάρια και τις μαξιλαροθήκες των δισ. ευρώ και τα χρήματα που θα βρέξει απο την Ευρώπη (αν μπορέσουμε να τα απορροφήσουμε).
Η επανεμφάνιση του καθηγητή είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς σε τι μας έκανε σοφότερους για τα επόμενα βήματα και με τον ρυθμό αύξησης των κρουσμάτων να είναι πια εκτός ελέγχου.
Το ότι ο κ. Τσιόδρας, δεν ήρθε για να μας πει κάτι συγκεκριμένο, αλλά αναλώθηκε σε νουθεσίες, πρώτον είναι λυπηρό και δεύτερον είναι τρομακτικό.
Λυπηρό γιατί στην πρώτη φάση της επιδημίας, έπαιξε μεγάλο ρόλο ο ίδιος στην ψύχραιμη στάση των πολιτών και αυτό θα το έχει παράσημο για πάντα. Ήταν όμως πρώτα επιστήμονας και μετά ο “καλός θείος”, που μας συμβουλεύει.
Τρομακτικό, διότι αν ο άσος στο μανίκι της κυβέρνησης σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, είναι το “βγες μπροστά Σωτήρη να τους τα πεις” και όχι ένα συνεκτικό -ακόμα και σκληρό- σχέδιο με εμπροσθοβαρή μέτρα και πρόβλεψη για οικονομική ενίσχυση των πληγέντων, τότε την έχουμε πολύ άσχημα.