Η Ευρώπη υποφέρει από τα κράτη της

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΣΧΟΛΙΑ  ΜΑΝΟΥΣΟΣ Γ. ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ
Η Ευρώπη που οραματίστηκαν οι πατέρες της για να ενώσει του Ευρωπαϊκούς λαούς διολισθαίνει, σε εθνικισμούς, και σε προστασία μονάχα της ελευθερίας των κεφαλαίων να κερδοσκοπούν εναντίον των λαών. Όπως πολιτεύονται οι συντηρητικές δυνάμεις που βρίσκονται στην εξουσία της Ευρώπης, την κάνουν μισητή  στους λαούς . Η Ευρώπη δεν βγήκε όμως από την περιπέτεια των δύο καταστρεπτικών πολέμων στο έδαφος της στον εικοστό αιώνα, για να οπισθοχωρήσει σε εθνικιστικές αντιπαλότητες. Είναι καιρός οι λαοί να πάρουν τις τύχες στα χέρια τους μαζί με τις ανανεωμένες αριστερές δυνάμεις για να συμφιλιώσουν τους λαούς της Ευρώπης, και να προτάξουν την συναδέλφωση των λαών και την αλληλεγγύη. Ενωμένη Ευρώπη βεβαίως δεν σημαίνει ότι κάθε έθνος θα χάσει τον πολιτισμό του και τις παραδόσεις του. Η ενότητα θα βγαίνει μέσα από την διαφορετικότητα.
«Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.
Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ’ τη σοδειά του.
Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.
Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα στη πομπή της κηδείας.
Που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες τα ερείπιά του.
Που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.
Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.
Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια βουβαμένους».

ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ «Ο ΚΗΠΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΦΗΤΗ»
ΤΟ ΧΑΣΜΑ

“Τίποτα δεν μπορεί να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στην Ευρώπη και τους πολίτες της. Από την στιγμή που ψηφίστηκε το Γαλλικό και το Δανέζικο «όχι» το 2005 οι Ευρωπαϊστές βρέθηκαν να υπεραμύνονται ενός μη ικανοποιητικού και μη βιώσιμου status kvo¨ νόμισμα χωρίς ταμειακή κάλυψη, κοινά σύνορα χωρίς μεταναστευτική πολιτική  και μια τεχνοκρατική Ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική,  αποσπασμένη από την εξουσία που εκπορεύεται , την εθνική κυριαρχία. Ο μοναδικός τρόπος να ανακτηθεί η αξιοπιστία είναι να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που φέρνει στο προσκήνιο ο λαϊκίστικος λόγος¨ δείχνοντας με ποιο τρόπο μπορεί να οργανωθεί η αποκλειστική αγορά ώστε να εξυπηρετεί τόσο τους απλούς πολίτες όσο και τους τραπεζίτες, επικεντρώνοντας στην ανάπτυξη και την κοινωνική προστασία αντιμετωπίζοντας τους φόβους που προκαλεί η μετανάστευση και διασφαλίζοντας ότι το κόστος των μεταναστών κατανέμεται δίκαια, αντιμετωπίζοντας την ρηχότητα της κοινής ευρωπαϊκής εξωτερικής πολιτικής, που άφησε εκτεθειμένη την Ε.Ε στην περίπτωση της Λιβύης.» Mark Leonard director of European council on foreign relations