Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Πολίτης» της Κύπρου,ο Στυλιανός έζησε μια ζωή υφιστάμενος ακραία σκληρότητα.
Γνώριζαν οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας (ΥΚΕ), γνώριζε η Αστυνομία, γνώριζε το σχολείο, γνώριζαν οι γείτονες… γνώριζαν οι πάντες. Μόνο δυο – τρεις άνθρωποι προσπάθησαν να αλλάξουν τη μοίρα αυτού του παιδιού, αλλά έπεσαν σε τοίχους.
Χαρακτηριστικό των όσων είχε υποστεί το άτυχο παιδί, ήταν ότι στη φάρμα που τον υποχρέωνε να πηγαίνει ο πατέρας του, ο Στυλιανός απέκτησε έναν μοναδικό φίλο. Ένα μικρό αρνί. Ο πατέρας του για να τον «τιμωρήσει» τον Στυλιανό, θέλησε να του στερήσει ό,τι αγαπούσε. Έσφαξε μπροστά του τον «φίλο» του.
Ο Στυλιανός έπνιξε τα δάκρυά του και ξέσπασε την άλλη μέρα στο σχολείο. Δεν άφησε τίποτα όρθιο. Η εύκολη απάντηση; «Προβληματικός, απροσάρμοστος, βίαιος…». Την ιστορία με το αρνί την είπε και στη συνοδό και στη δασκάλα της λογοθεραπείας και σε δυο – τρεις ανθρώπους που είχε αρχίσει να εμπιστεύεται.
Σύμφωνα με τον «Πολίτη», στη ζωή του δεν υπήρχε ούτε μια ακτίδα φωτός. Μάταια αναζητούσε κατανόηση στη μητέρα, η οποία φαίνεται πως αντιμετώπιζε τα δικά της προβλήματα και μάλιστα είχε νοσηλευτεί και σε Ψυχιατρείο. Θύμα και αυτή, με ακόμα δύο ανήλικα παιδιά.
Η κάθε μέρα του ήταν μια μέρα αγώνα για να ζήσει σαν τους συμμαθητές του. Το πάλεψε, το διεκδίκησε, μάτωσε αλλά δεν τα κατάφερε. Μπροστά του πάντα υπήρχε ένα βουνό βίας και αδιαφορίας. Τελικά είχε ένα «αφύσικο» τέλος. Ένα τέλος, για το οποίο κανείς δεν θέλησε να αναλάβει την ευθύνη, η οποία πέφτει ως βαριά σκιά σε ώμους που δεν θέλησαν να τη σηκώσουν.
Το παιδί έζησε σε συνθήκες τραγικές με ποντίκια, μουχλιασμένο φαγητό.
Ο 15χρονος είχε πει σε πρόσωπο του περιβάλλοντός του, ότι μια μέρα ή θα σκοτώσει τον πατέρα του ή θα αυτοκτονήσει.
Τελικά, όταν για πολλοστή φορά ο πατέρας του το διέταξε να πάει στη φάρμα να κάνει δουλειές, το παιδί υπάκουσε. Όμως κρεμάστηκε και εκεί τον βρήκε ο πατέρας του.
Μετά τον τραγικό θάνατο του παιδιού, το κράτος μετακίνησε τα παιδιά από το σπίτι.