Η θεωρία των δύο άκρων μεταναστεύει στο Ευρωκοινοβούλιο

Της Χριστίνας Βασιλάκη, ανταποκρίτριας του The Press Project στις Βρυξέλλες

«Να καταδικάσουμε τη βία απ’όπου κι αν προέρχεται»: Ακούστηκε και από τα έδρανα του Ευρωκοινοβουλίου. Κι αν στους περισσότερους Έλληνες έχει γίνει δεύτερη φύση η συζήτηση για το ποιός ανήκει στο συνταγματικό τόξο και ποιός όχι, από σήμερα μπαίνουν στο ντιμπέιτ και οι Βρυξέλλες.

Δεν ήταν λίγοι οι Ευρωβουλευτές που κατά τη διάρκεια συζήτησης που έγινε στην Ολομέλεια του Ευρωκοινοβουλίου με θέμα τον ακροδεξιό εξτρεμισμό «παραπονέθηκαν» ότι το θέμα δεν επιλέχτηκε στο όνομα της ισότητας γιατί αποκλείει από την συζήτηση τον αριστερό εξτρεμισμό. Όχι βέβαια ότι αυτό σταμάτησε μερικούς από το να αναβιώσουν την, πολυακουσμένη στην Ελλάδα, εξίσωση της δράσης της Αριστεράς με αυτήν της Ακροδεξιάς.

Το φάσμα των απόψεων που ακούστηκαν στην Ολομέλεια του Στρασβούργου ήταν ευρύ, αλλά ήταν και ενδεικτικό ενός ακραία συντηρητικού προσώπου του Ευρωκοινοβουλίου που δε βλέπει συχνά το φως της δημοσιότητας: ξεκινώντας από τον εκπρόσωπο της Λιθουανικής Προεδρίας, Vytas Leškevičius, υπουργό Εξωτερικών και Ευρωπαϊκών Θεμάτων της Λιθουανίας ο οποίος τόνισε ότι «όλες οι μορφές εξτρεμισμού είναι απαράδεκτες είτε προέρχονται από αριστερά είτε από δεξιά» και φτάνοντας μέχρι και σε φωνές, όπως αυτή του ακροδεξιού Πολωνού ευρωβουλευτή, Ryszard Legutko. Ο Legutko δεν έκρυψε τη φιλοναζιστική του θέση όταν είπε ότι «η Ευρώπη δεν απειλείται από το φάντασμα του Χίτλερ αλλά από το φάντασμα του Λένιν».

Από τη συζήτηση δεν έλειψαν και οι γνωστές στην Ελλάδα ακροδεξίες λαϊκιστικές φωνές που έδωσαν και αυτές τη μάχη τους για να κερδίσουν τις εντυπώσεις. Η ευρωβουλευτής Nicole Sinclaire, πρώην μέλος του ακροδεξιού Κόμματος Ανεξαρτησίας της Αγγλίας είπε: «Οι πολίτες σπρώχνονται στον εξτρεμισμό γιατί αυτοί που είναι στο κέντρο δεν ακούν τα προβλήματα τους. Και γι’αυτό δεν εντυπωσιάζει κανέναν στην Αγγλία το γεγονός ότι οι εξτρεμιστές βρίσκονται στην αριστερά και όχι στη δεξιά». Στην ίδια λογική και ο Andreas Molzer, ευρωβουλευτής του Αυστριακού εθνικιστικού κόμματος FPO που πήρε περισσότερο από 20% στις πρόσφατες εκλογές. Σε ερώτηση του προς τον ευρωβουλευτή του ΣυΡιζΑ, Νίκο Χουντή είπε: «Γιατί δεν παραδέχεστε ότι ο λόγος που αναπτύσσονται στην Ελλάδα ακραία φαινόμενα τόσο από τη δεξιά αλλά και από την αριστερά είναι η διαφθορά των πολιτικών;»

Στον αντίποδα, ο Jean-Luc Mélenchon συμπρόεδρος του Γαλλικού Κόμματος της Αριστεράς που αντιδρώντας σε πολλούς ομιλητές με ακροδεξιά ρητορεία που προηγήθηκαν, ρώτησε όσους θέλουν να υπάρχει «ισορροπία στη συζήτηση», αν μπορούν να φέρουν παραδείγματα «από αντίστοιχες δολοφονίες και επιθέσεις αριστερών κατά ξένων ή ομομοφυλόφιλων ή ομάδων ανθρώπων» και ζήτησε να ξεκαθαρίσουν σε τι αναφέρονται όταν λένε «αριστερός εξτρεμισμός σε σχέση με τα παραπάνω ποινικά αδικήματα». Η ερώτηση έμεινε αναπάντητη αφού ο ερωτηθείς Σλοβένος κεντροδεξιός ευρωβουλευτής, Milan Zver δεν μπόρεσε να δώσει κάποιο παράδειγμα και περιορίστηκε στο «είναι γνωστό ότι στην Ευρώπη χρησιμοποιείται βία από την αριστερά και κυνηγούνται πολιτικοί της δεξιάς».

Τέλος, αναφορά στον Παύλο Φύσσα έκανε ο Ιρλανδός Ευρωβουλευτής της Ευρωπαϊκής Ενωμένης Αριστεράς, Paul Murphy λέγοντας ότι «είναι αισχρή και φτηνή η προσπάθεια πολλών ομιλητών να εξισώσουν την άκρα αριστερά με την άκρα δεξιά και δε σέβεται τη μνήμη του Έλληνα ακτιβιστή, Παύλου Φύσσα».

Πηγή: The Press Project

"google ad"