Η καλύτερη εκδήλωση μνήμης για τη Μάχη της Κρήτης είναι η ζωντανή

Η Μάχη της Κρήτης ήταν μία μάχη που έδωσαν απλοί άνθρωποι για την ελευθερία τους ενάντια σε ένα κατακτητή που δεν ήρθε απλά να κατακτήσει αλλά να ισοπεδώσει. Οι στρατιώτες ήρθαν ως “άριοι” εκπρόσωποι μία “ανώτερης φυλής” να υποτάξουν και η αντίσταση του λαού της Κρήτης ήταν αντίσταση υπέρ της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της ίδιας της ζωής που η αξία της τέθηκε εν αμφιβόλω από την φασιστική ιδεολογία.

Γιατί για τον φασισμό δεν έχουν όλες οι ανθρώπινες ζωές την ίδια αξία. Υπάρχουν ανώτεροι και κατώτεροι άνθρωποι. Και κάποιοι κατώτεροι άνθρωποι δεν αρκεί να υποτάσσονται στους ανώτερους, πρέπει να φυλακίζονται, άλλοι να ευνουχίζονται, άλλοι να γίνονται σαπούνια.

Δεν πρέπει να τα ξεχάσουμε αυτά.

Και δράσεις όπως αυτή που συνέβη στο Ηράκλειο με τους “θλιμμένους κλόουν” αποτελούν μία ισχυρή υπενθύμιση ότι η μνήμη των γεγονότων για να μην είναι νεκρή – για να μην είναι κενός ουσίας λόγος πολιτικών – πρέπει να μεταφράζεται στο σήμερα.

Ο φασισμός δεν είναι κάτι που ήρθε και πέρασε, σα μία αρρώστια που νικήθηκε και πλέον καταγράφεται μόνο στα βιβλία της ιστορίας. Είναι παρών και σήμερα. Η μάχη δεν έχει τελειώσει, συνεχίζεται. Και στην Κρήτη συνεχίζεται.

Είναι η μάχη της ανθρωπιάς, της λογικής, ενάντια στη μισαλλοδοξία, στην ανθρωποφαγία, στο μίσος, στην αποκτήνωση της κοινωνίας, ειδικά στις συνθήκες που διαμορφώνουν τα μέτρα για την πανδημία. Είναι η μάχη για τη διαφύλαξη των πιο ευάλωτων ανθρώπων της κοινωνίας, των φτωχών και των αδύναμων αλλά και των προσφύγων που είναι συχνά φτωχοί και αδύναμοι (δίχως να σημαίνει ότι όποιος είναι πρόσφυγας ή μετανάστης είναι άγιος ή ότι δεν παίζονται παιχνίδια πάνω στο μεταναστευτικό).

Είναι η μάχη ώστε ο τόπος που ζούμε να είναι ένας τόπος ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, λεβεντιάς, που οι άνθρωποι θα μπορούν να συζητούν μεταξύ τους και να βρίσκουν λύσεις, όχι με βάση το μίσος αλλά στη βάση της λογικής.

Διαφωνεί ή συμφωνεί κανείς με την οπτική των θλιμμένων λευκών κλόουν και της δράσης που πραγματοποίησαν στο Ηράκλειο – γιατί η διαφωνία δεν είναι κατακριτέα, είναι το ζητούμενο μέσα σε μία δημοκρατική διαδικασία – το βέβαιο είναι ότι υπενθύμισαν ότι καμία λύση δεν φέρνει ο φασισμός και λογικές που διαχωρίζουν τους ανθρώπους σε ανώτερους και κατώτερους.

Γιατί, όπως λένε στο σχετικό κείμενο “μπορούμε σαν κοινωνία απέναντι στη βία και τις σύγχρονες εκφάνσεις του φασισμού να παραμένουμε άνθρωποι”.

Και ίσως αυτό θα είναι το μεγαλύτερο ζητούμενο για τα επόμενα χρόνια που θα έρθουν. Το να διαφυλάξουμε τον άνθρωπο, το να μην επιτρέψουμε να γίνει κτήνος.

"google ad"