Categories: ΤΟΠΙΚΑ

Η Καρέ ερημώνει, αλλά οι κάτοικοι ελπίζουν: “Αν γυρίσουν τα χωριανάκια και μείνουν, θα υπάρχει μέλλον! Θα γυρίσουν όμως;” | Φωτός

Στα χρόνια της γερμανικής υποδούλωσης, μόνο από τέσσερα σπίτια μιας γειτονιάς της Καρέ στους πρόποδες του ιστορικού βουνού «Βρύσινα» του Ρεθύμνου, αυτή του «Μακρύ Στενού» στη μεσοχωριά, αριθμούσε 22 κορίτσια και 7 αγόρια! Σήμερα, η πλειοψηφία των κατοικιών στην ίδια «γεμάτη παλαιά γειτονιά», έχει αδειάσει και οι πόρτες σε κάποιες από αυτές, θα ανοίξουν μόνο το καλοκαίρι που θα φτάσουν για λίγες μέρες χαλάρωσης και ξεγνοιασιάς οι ξενιτεμένοι. Όμως, δεν είναι σίγουρο ότι «θα έλθουν και φέτος», γιατί ίσως ο προϋπολογισμός θα έχει… πέσει έξω από την οικονομική αδυναμία των νοικοκυριών…

Να ζουν στο χωριό εικοσιπέντε οικογένειες; Σιγή παντού και στα στενά δρομάκια κάποιες νοικοκυρές, μετρημένες, θα ακούσουν από τα μεγάφωνα των αυτοκινήτων τους τον μανάβη και τον φούρναρη, και θα βγουν να ψωνίσουν τα καθημερινά και με μέτρο! Οι πλανόδιοι με τα φορτηγά τους θα διαλαλήσουν τον ερχομό τους και το εμπόρευμα, οπότε καταλαβαίνεις… Κάποιοι άλλοι, ένας-δυο, θα πάρουν χαμπάρι, θα ανοίξουν τα παράθυρα, ή θα σταθούν στις αυλές και θα ρωτήσουν.

«Μόνο τις δυο τελευταίες μέρες είχαμε δυο κηδείες», θα πουν η Κατερίνα Χριστοδούλου και η Ουρανία Φραγκούλη-Ορφανουδάκη, δίδοντας την εικόνα της πληθυσμιακής γύμνιας που συνεχίζεται. «Να είμαστε τώρα, χειμώνα καλοκαίρι, μόνιμοι, ίσαμε πενήντα;». Κι όταν πριν πέντε χρόνια περίπου άρχισαν να βγαίνουν στο… σφυρί κάποια σπίτια, οι πρώτοι που πούλησαν ήταν τρείς σε ισάριθμους ξένους από την Αγγλία και τη Γερμανία που έψαχναν τη γη της… επαγγελίας στην Κρήτη!

Οι πόρτες έκλεισαν

Το «Μακρύ Στενό» του χωριού όπως το έχουν ονομάσει οι κάτοικοι…

Όμως, για την κυρία Ορφανουδάκη, τα συναισθήματα… ξεσηκώνονται όταν «πολλές φορές πάω στην Πάνω Γειτονιά». Τότε, επιστρέφει στο παρελθόν και στα «καλά χρόνια», τότε που «όλες οι πόρτες ήταν ανοιχτές» και έβγαιναν από μέσα πολλές φωνές. Η νοσταλγία και η… προσγείωσή της στη σημερινή πραγματικότητα, της προκαλούν «μεγάλη συγκίνηση» και νοσταλγία. Όλα τα σπίτια είχαν από τέσσερα παιδιά και μέχρι οκτώ και μόνο η Στεφανούλα Κυριακάκη και η Ελένη Βαλέργα είχαν από δυο. Όμως, ο κόσμος και κυρίως οι νέοι, δεν μπόρεσαν να παραμείνουν, ακολουθώντας τη μοίρα των προγόνων τους! Για αυτό  και σταδιακά από το ΄50 και μετά άρχισαν να εγκαταλείπουν και να μεταναστεύουν στο Ρέθυμνο, στην Αθήνα, στο Ηράκλειο, σε άλλες πόλεις της χώρας ακόμα και στη Γερμανία  για «ένα κομμάτι γλυκό ψωμί».

Άκουσε τον μανάβη και βγήκε και η Μαρίκα Αλεξανδράκη, η γηραιότερη στο χωριό

Πολυμελής η οικογένεια της, μετρούσε εφτά αδερφές! Αλλά καμία από αυτές δεν έμεινε στην Καρέ και ξενιτεύτηκαν, ακόμα και η ίδια μετά τον γάμο της με τον πυροσβέστη Χαράλαμπο Ορφανουδάκη από το κοντινό Σελλί εγκαταστάθηκε στο Ρέθυμνο και επέστρεψε το 1990 για τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής της στο χωριό. «Εγώ γεννήθηκα το ’35 και ανέκαθεν η πιο μεγάλη οικογένεια στο χωριό ήταν του Βαλέργα και ακολουθούσε του Αλεξανδράκη. Όταν μπήκαν οι Γερμανοί, εγώ ήμουν μαθήτρια της πρώτης τάξης στο δημοτικό σχολείο του χωριού μας με δάσκαλο τον παπά Μενέλαο Σαββάκη από το Σπήλι».

Ουρανία Φραγκούλη-Ορφανουδάκη: « Μόνο η γειτονιά του «Μακρύ Στενού» είχε 22 κορίτσια…»
Φέρνει στη μνήμη της ακόμα την εικόνα της εμφάνισης των πρώτων Γερμανών με τις « τέσσερις-πέντε μοτοσικλέτες που είχαν και καλάθι». Ήταν η πρώτη αναγνωριστική επίσκεψη τους, αμέσως μετά την κατάληψη και στο σχολείο «ο δάσκαλος που ήταν και παπάς, ο παπά Μενέλαος Σαββάκης μας είπε λίγο πριν το μεσημέρι, θυμάμαι: «Να φύγετε γιατί έρχονται οι Γερμανοί». Τους φέρνω στο μυαλό μου και ήρθαν με τις μοτοσικλέτες τους, θα ήταν καμιά δεκαριά, και σταμάτησαν στο καφενείο του Στρατή του Βαλέργα στο χωριό. Τους υποδέχτηκε ο άνθρωπος, νομίζω πως τους κέρασε κιόλας, δεν μας πειράξανε και φύγανε μετά από λίγη ώρα…»

“Ελάχιστα σπίτια πεινάσανε στην Κατοχή…”

Τμήμα της Καρέ, στην είσοδο του χωριού

Η διαδρομή, τότε, ως το χωριό από τη διασταύρωση του κεντρικού δρόμου, ήταν καλντερίμι και «το ταξί άφηνε τους χωριανούς εκεί στη διασταύρωση και έφταναν στην Καρέ με τα πόδια». Στην πορεία των κατοχικών χρόνων, με αγγαρείες οι Γερμανοί διάνοιξαν τον δρόμο, για να διέρχονται και τα αυτοκίνητά τους και να μεταφέρουν τρόφιμα και άλλα είδη «στην αποθήκη ανεφοδιασμού »που είχαν

Το ισόγειο κτίριο φιλοξενεί το καφενείο του Σταύρου Κανακάκη. Πελάτες τον χειμώνα έχει πιο λίγους από δέκα!

Ωστόσο, στα χρόνια της κατοχής, το σχολείο δεν έκλεισε, όμως οι πιο πολλοί μαθητές είχαν αραιώσει ή εγκαταλείψει την φοίτησή τους λόγω των δυσκολιών και απασχόλησής τους στα χωράφια και στα κοπάδια. «Στο χωριό», προσθέτει η κυρία Ορφανουδάκη, «δε νιώσαμε πείνα, γιατί υπήρχε το λάδι, τα χόρτα, τα ζώα που είχε καθένας στο σπίτι του, τα όσπρια, και το ψωμί από κριθάρι. Ελάχιστα σπίτια πεινάσανε!»

Έφερε και άλλες νοικοκυρές στο αμάξι του ο οπωροπώλης, όπως την Κατερίνα Χριστοδούλου

Κι αν στους καιρούς της ζωντάνιας η Καρέ δεν… είχε έλλειμμα επαγγελματιών, σήμερα απουσιάζουν σχεδόν όλα! Τρία καφενεία, όλα, μελών της πολυπληθούς οικογένειας Βαλέργα, δυο τυροκομεία, τρία ελαιοτριβεία, μια μονάδα άλεσης σταριού και παραδοσιακές απασχολήσεις κατοίκων, όλα διέκοψαν από χρόνια! Ακόμα και στο ένα και μοναδικό καφενείο που λειτουργεί στην πιάτσα ο Σταύρος Κανακάκης, οι εγχώριοι πελάτες του είναι μετρημένοι. «Μαζευόμαστε το χειμώνα σίγουρα κάτω από δέκα! Να, προχθές μέτρησα τέσσερις…» θα πει για τον πληθυσμιακό… κατήφορο του χωριού ο Χαράλαμπος Ορφανουδάκης. Και η σύζυγός του Ουρανία θα προσθέσει: «Άμα φύγομε εμείς οι μεγάλοι η Καρέ θα νεκρώσει. Τώρα και λίγα χρόνια έξι νέοι έχουν εγκατασταθεί και έχουν κάνει οικογένειες. Αν γυρίσουν τα χωριανάκια και μείνουν, πιστεύω, θα υπάρχει μέλλον! Θα γυρίσουν όμως;»

madeincreta.gr

"google ad"

Αγώνας της Κρήτης

Ο “Αγώνας της Κρήτης” εκδόθηκε στις 8 Ιουλίου του 1981. Είναι η έκφραση μιας πολύχρονης αγωνιστικότητας. Έμεινε όλα αυτά τα χρόνια σταθερός στη διακήρυξή του για έγκυρη – έγκαιρη ενημέρωση χωρίς παρωπίδες. Υπηρετεί και προβάλλει, με ευρύτητα αντίληψης, αξίες και οράματα για μία καλύτερη κοινωνία. Η βασική αρχή είναι η κριτική στην εξουσία όποια κι αν είναι αυτή, ιδιαίτερα στα σημεία που παρεκτρέπεται από τα υποσχημένα, που μπερδεύεται με τη διαφθορά, που διαφθείρεται και διαφθείρει. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η εφημερίδα έμεινε μακριά από συσχετισμούς και διαπλοκές, μακριά από μεθοδεύσεις και ίντριγκες.

Recent Posts

«Η Κολομβία της Ευρώπης»: Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για τα καρτέλ και το πώς λειτουργούν

Τους τρόπους με τους οποίους η Ελλάδα «καρτελοποιήθηκε» και έχει μετατραπεί σε «Κολομβία της Ευρώπης»,…

2 hours ago

Με αφορμή το ρεκόρ νεκρών από τροχαία στα Χανιά, οι ιστορικές καταβολές της έκφρασης “θυσία στον Μολώχ της ασφάλτου”

Με αφορμή την είδηση ότι τα πρωτεία των θανατηφόρων τροχαίων στην Ελλάδα έχει η Κρήτη…

4 hours ago

Επίθεση Ανδρουλάκη προς την κυβέρνηση: Εξοντωτικές οι αυξήσεις στα ασφάλιστρα Υγείας

Με την καθημερινότητα και κυρίως με τα ζητήματα που άπτονται του κόστους ζωής και της οικονομικής επιβάρυνσης των πολιτών επιχειρεί το ΠΑΣΟΚ να…

5 hours ago

Τάιλερ ΜακΜπέθ: «Ο Στέφανος Κασσελάκης θα γίνει μια μέρα ο επόμενος πρωθυπουργός»

Για τη χρονιά που πέρασε, τον Στέφανο Κασσελάκη, τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τη σχέση τους…

5 hours ago

Η Άννα Βίσση χόρεψε σούστα και πεντοζάλι με τον Όμιλο Βρακοφόρων Κρήτης!

Μια όμορφη έκπληξη περίμενε τη γνωστή τραγουδίστρια Άννα Βίσση, ανήμερα των γενεθλίων της στο κέντρο…

5 hours ago

“Το Αυγό”: Μεγάλη έρευνα του Bloomberg για την παγκόσμια βιομηχανία υποβοηθούμενης αναπαραγωγής με ειδική αναφορά στο σκάνδαλο στα Χανιά | Βίντεο

Μια πρόσφατη έρευνα του Bloomberg Businessweek έριξε φως στο αναπτυσσόμενο παγκόσμιο εμπόριο ανθρώπινων ωαρίων, αποκαλύπτοντας…

5 hours ago

This website uses cookies.