Η Κατάληψη Rosa Nera, για την καραβιά των μεταναστ(ρι)ών που βρίσκονται στον Καλαθά

Εδώ και κάποιες μέρες στον Καλαθά 152 ή 153 άτομα κάθε ηλικίας βρίσκονται έγκλειστα και σε αστυνομικό κλοιό. Πρόκειται για ανθρώπους που βρέθηκαν στην Κρήτη καθώς ταξίδευαν από το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Ιράν και το Πακιστάν σε αναζήτηση ασύλου ή καλύτερης ζωής στην Ευρώπη. Η ασάφεια γύρω από το ακριβές νούμερο βασίζεται σε πληροφορίες μεταναστευτικών οργανώσεων για την εξαφάνιση μιας εγκύου.

Οι μετανάστες και οι πρόσφυγες αναγκάζονται σε επικίνδυνες συνθήκες μετακίνησης, απάνθρωπων εγκλεισμών αλλά και βασανιστηρίων ακριβώς λόγω των αντιμεταναστευτικών και δολοφονικών διακρατικών πολιτικών. Από την δεκαετία του ΄90 ο πόλεμος ενάντια στην μεταναστευτική ζωή οξύνεται ως αποτέλεσμα υποχώρησης και των κοινωνικών/εργατικών κινημάτων.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την κρατική αμφισβήτηση των κατακτήσεων γύρω από την προστασία των προσφύγων, των δικαιωμάτων της ανθρώπινης μετακίνησης, όπως και ευρύτερων νομικών κατακτήσεων προστασίας των ζωών σε κίνδυνο. Οι κατακτήσεις αυτές υπήρξαν κοινωνικές και εργατικές άμυνες για την προστασία της ζωής, μετά τον όλεθρο του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.

Στα μέρη μας, αρκετά πρόσφατα, την περίοδο 2015 – 2016, η απαξίωση του ασύλου και των μεταναστευτικών ζωών εντάθηκε ακόμα περισσότερο. Αυτό συνέβη με την συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας και Ελλάδας, στο πλαίσιο της οποίας υποστηρίζονται νομικά οι παράνομες επαναπροωθήσεις και αρνήσεις ασύλου, όπως και η κατάργηση σημαντικών ρυθμίσεων παραμονής – επιστροφής – μετακίνησης σε χώρες όπου οι πρόσφυγες νιώθουν ασφαλείς. Πρόκειται για μία ρατσιστική διακρατική συμφωνία που ευθυγραμμίζεται με όλα τα φασιστόμουτρα που αμφισβητούν την συνθήκη της Γενεύης για την προστασία των προσφύγων. Οι ζωές των μεταναστών και των προσφύγων απειλούνται διαρκώς από τις διακρατικές «συμμορίες» ακροδεξιών και κεντρώων κυβερνήσεων που εφαρμόζουν και αυτή την ρατσιστική συμφωνία. Ανάμεσα σε αυτές τις κυβερνήσεις, είναι και η τότε κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, η στάση της οποίας το 2016 έστρωσε τον δρόμο για τα φασισταριά της Ν.Δ . Σήμερα η ακροδεξιά κυβέρνηση των καθαρμάτων συνεχίζει τον πόλεμο κατά των μεταναστευτικών και προσφυγικών οικογενειών με τα γνωστά αποτελέσματα: πνιγμοί, θάνατοι από νάρκες, εγκλεισμοί ακόμα και ανηλίκων σε απάνθρωπες συνθήκες μέσα σε καμπ και συρματοπλέγματα, άρνηση δικαιωμάτων ασύλου, αποκλεισμός από κοινωνικά, πολιτικά και εργατικά δικαιώματα.

Στην πρόσφατη περίπτωση μας, της καραβιάς στην Κρήτη, για την καταγωγή των έγκλειστων στον Καλαθά, αξίζει να θυμάται κανείς και τα παρακάτω. Στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν οι ελληνικές κυβερνήσεις είχαν στείλει πρόθυμα στρατό στις εκστρατείες αποσταθεροποίησης των περιοχών αυτών. Οι αποστολές αυτές ήταν στο πλαίσιο εκστρατειών που οδήγησαν στην υπόθαλψη εμφυλίων και νέων στρατιωτικών διακρατικών επεμβάσεων. Υπάρχει λοιπόν μια παραπάνω κρατική και κοινωνική ευθύνη στην περιοχή μας, απέναντι σε μετανάστες και οικογένειες που εγκαταλείπουν τις χώρες τους, λόγω και των προβλημάτων που δημιούργησαν οι ευρωπαϊκές – ΝΑΤΟικές επεμβάσεις.

Οι επεμβάσεις αυτές, ενώ επικαλέστηκαν στην προπαγάνδα τους την ειρήνη ή την δημοκρατία, στην πραγματικότητα δημιούργησαν χειρότερα προβλήματα στις συγκεκριμένες χώρες. Ο στόχος των ισχυρών διακρατικών συμμαχιών ήταν να υφαρπάξουν πρώτες ύλες αλλά και φτηνή εργατική δύναμη από τις χώρες αποστολής μεταναστών και προσφύγων. Και ενώ σε αυτές τις χώρες υπάρχουν σοβαρά προβλήματα, όταν όλο και περισσότερες οικογένειες αναζητούν ελευθερία και καλύτερη ζωή στην Ευρώπη, τελικά αυτό που αντιμετωπίζουν είναι η διαρκής υποτίμηση των δικαιωμάτων ασύλου και η απαξίωση των δικαιωμάτων της ελευθερίας της ανθρώπινης μετακίνησης όπως και της μεταναστευτικής εργασίας.

Αυτά τα εγκλήματα αποτυπώνονται: σε χιλιάδες θανάτους λόγω του αποκλεισμού κατά τις κρατικά παρανομοποιημένες και για αυτό επικίνδυνες μετακινήσεις των ζωών σε κίνδυνο, σε εργασία χωρίς στοιχειώδη δικαιώματα, σε αποκλεισμούς από την υγεία και την παιδεία για ένα μεγάλο πληθυσμό της εργατικής κυρίως τάξης που κατοικεί στην Ελλάδα και έχει μεταναστευτική/ προσφυγική καταγωγή.

Πολύ μεγάλο κομμάτι αυτής της φτηνής, ανασφάλιστης αλλά παραγωγικότατης δύναμης είναι και οι μετανάστες και μετανάστριες εργάτες και εργάτριες π.χ. από το Πακιστάν ή το Ιράν των βασανισμένων και δολοφονημένων δημοκρατών. Η υποτίμηση και η παρανομοποίηση της μεταναστευτικής ζωής έχει ως αποκλειστικό στόχο την δημιουργία μιας ευάλωτης μερίδας της εργατικής τάξης στην Ευρώπη. Ενώ η μεταναστευτική εργατική τάξη παράγει ένα τεράστιο κομμάτι του κοινωνικού πλούτου, η εργασία της παραμένει παρανομοποιημένη και χωρίς δικαιώματα.

Αυτό που πραγματικά θέλουν οι εργοδοτικές ενώσεις και το πολιτικό τους προσωπικό στην Ελλάδα και αλλού, είναι μια φτηνή εργατική τάξη χωρίς δικαιώματα, ώστε να την εκμεταλλεύονται με την βοήθεια των στρατιωτικών και αστυνομικών θεσμών που θα επιτηρούν την κινητικότητα της. Φυσικά, τα κράτη δεν είναι παντοδύναμα. Η ελευθερία της μετακίνησης και η αγωνία της προσφυγιάς για ζωή έχουν τους δικούς τους κανόνες και την δικιά τους αυτονομία. Παρά τους χιλιάδες νεκρούς, εκατομμύρια άνθρωποι καταφέρνουν να περνούν τα σύνορα των δολοφόνων των προσφύγων, να διεκδικούν την ζωή και την ελευθερία, δραπετεύοντας από τον πόλεμο ή την μιζέρια.

Το δικό μας χρέος απέναντι στους αγώνες των προσφύγων και των ξενιτεμένων για ζωή και ελευθερία είναι στο πλάι τους: να σταματήσουμε το αίσχος των κλειστών κέντρων κράτησης, όπως και να πετύχουμε πολιτικά αποτελέσματα στους αγώνες για ίσα δικαιώματα, ελευθερία και προστασία μετακίνησης, παραμονής, επιστροφής για τον προσφυγικό πληθυσμό εκεί που νιώθει ασφαλής, για νίκες στο πεδίο της ταξικής πάλης και των ανθρώπινων αναγκών.

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΣΕ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ-ΟΥΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΩΝ

Να τσακίσουμε τον φασισμό και τις ρατσιστικές διακρίσεις στους δρόμους, τους παράδρομους, την Εθνική Οδό, στα δικαστήρια, στους θεσμούς, στα σχολεία, τις γειτονιές, στους εργασιακούς χώρους και όπου αλλού χρειαστεί!