Η κοινωνία θα υποφέρει πολύ

Γράφει ο Μανούσος Γ. Δασκαλάκης

Η κοινωνία θα υποφέρει πολύ γράφει ο καλός δημοσιογράφος Νίκος Ξυδάκης στην  «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ».

«Είναι βαριά και παρακινδυνευμένη αυτή η υποθήκη. Διότι ουδείς μπορεί να γνωρίζει σε ποια κατάσταση θα βρίσκεται η κοινωνία κατά το οψέποτε πέρας του Μεσοπρόθεσμου – αν δεν έχει επιβληθεί εν τω μεταξύ Μνημόνιο ΙΙΙ. Εικάζουμε βάσιμα εντούτοις ότι η κοινωνία θα υποφέρει πολύ, όχι διότι δεν επιθυμεί να αλλάξει και να χάσει τη βολή της, αλλά διότι η ύφεση και η ανεργία δεν θα σταματήσουν να σαρώνουν νοικοκυραίους και νοικοκυριά. Ουδείς τολμά να προβλέψει έναν εύλογο χρόνο επιστροφής των ανέργων στην εργασία, ούτε πότε θα ανασχεθεί η ύφεση. Και είναι βέβαιο ότι το δεύτερο δάνειο, όταν και αν δοθεί, θα συνοδεύεται από τρίτο κύμα λιτότητας.
Κι άλλες υποθήκες: η παρατεταμένη ύφεση και η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης δοκιμάζουν τις αντοχές της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας. Χθες, ο Γερμανός αρθρογράφος της Frankfurter Allgemeine Zeitung, Michael Martens, περιέγραψε την κατάσταση στην Ελλάδα ως «περιορισμένη-συρρικνωμένη δημοκρατία». Προχθές, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, Ευ. Βενιζέλος, μέσα στη Βουλή, επεσήμανε ότι η χώρα κινδυνεύει να μετατραπεί σε «απολύτως προτεκτοράτο». Ισως οι απειλές κατά της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας να ακούγονται αφηρημένες προς το παρόν στα αυτιά του οικονομικά πληττόμενου, αλλά δεν παύουν να υφίστανται, με απροσμέτρητο ιστορικό κόστος.
Μόνη ελπίδα εφεξής: οι Ευρωπαίοι ηγέτες να αποφασίσουν εντέλει τι είδους Ευρώπη επιθυμούν, και να λάβουν μέτρα ριζικής θεραπείας της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη. Σε αυτήν την κατεύθυνση, η έκδοση ευρωομολόγου μπορεί να ανακουφίσει από τα χρέη τις δοκιμαζόμενες χώρες, και την Ελλάδα, και να ανοίξει οδό σωτηρίας για τους λαούς».

Η κοινωνία θα υποφέρει πολύ αλλ` όχι ισομερώς.  Θα υποφέρουν κυρίως οι νέοι που παρόλα τα προσόντα τους, είναι άνεργοι, και ετοιμάζουν τις βαλίτσες τους για το εξωτερικό. Θα την πληρώσουν, γενικότερα τα πιο αδύναμα στρώματα του Ελληνικού λαού. Κι αυτό γιατί η πολιτική της Ε.Ε είναι, από ιδρύσεως της ακραιφνώς νεοφιλελεύθερη και ευνοούνται οι τράπεζες, και  οι άρχουσες οικονομικές και πολιτικές ελίτ. Άρα χρειάζονται οι λαοί περισσότερη κοινωνική Ευρώπη. Περισσότερη πολιτική και οικονομική ένωση ,στο πλαίσιο μιας Ευρωπαϊκής ομοσπονδίας όπου θα υπάρχει αλληλεγγύη μεταξύ των εθνών, και δεν θα υπερισχύει το εθνικό συμφέρον όπως συμβαίνει σήμερα. Αν κάποτε γίνει έτσι, μπορεί να διαμορφωθεί μια  δικαιότερη, και μακροπρόθεσμη λύση των χρεών των κρατών της Ευρώπης, για να μη λυντσαριστούν οι λαοί από το τραπεζικό σύστημα. Ως τότε αγώνες στο πεζοδρόμιο σε Ευρωπαϊκό επίπεδο για να αλλάξουν τα πράγματα.Γιατί με τους αγώνες  τους οι λαοί θα φωνάξουν,¨ “πως έτσι ήρθαν τα πράγματα μα έτσι δεν θα πάνε”