Η κυβέρνηση στο έλεος των δανειστών

Το τελευταίο φιάσκο δεν έχει προηγούμενο: Ενας νόμος που ψηφίστηκε με πανηγυρισμούς ως μονομερής ενέργεια ενδεικτική απεξάρτησης από την Τρόικα ξηλώνεται μέσα σε λίγες μέρες προκειμένου να επιστρέψουν στην Αθήνα οι εκπρόσωποι των πιστωτών που πιέζουν από απόσταση.

Η κυβέρνηση δεν τόλμησε τη ρήξη γιατί δεν έχει άλλο χαρτί να παίξει πέρα από μια συμφωνία με τους πιστωτές για την επόμενη μέρα, δεσμεύεται από το μνημονιακό παρελθόν , την έλλεψη συμμαχιών εκτός Βερολίνου και την έλλειψη δικού της σχεδίου για την ανάκαμψη της οικονομίας. Ετσι, υποχώρησε ατάκτως με τον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά και τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλο να σιωπούν παρόλο που χθες βράδυ έκαναν μακροσκελείς ομιλίες που όμως δεν άγγιξαν το επίμαχο ζήτημα. Η αμηχανία μεταξύ των βουλευτών της συμπολίτευσης είναι μεγάλη και αυτό ενώ ακόμη δεν έχει αποτιμηθεί το πολιτικό κόστος από την αναδίπλωση.

Οι οφειλέτες που έλπιζαν ότι θα πάρουν μια ανάσα υπαγόμενοι στη ρύθμιση των 100 δόσεων καταλαβαίνουν τώρα ότι δεν πρόκειται να διευκολυνθούν ουσιαστικά αφού ο ΕΝΦΙΑ και ο φόρος εισοδήματος εξαιρούνται και θα πρέπει να πληρωθούν κανονικά και στην ώρα τους. Βαριά εκτεθειμένη είναι η γενική γραμματέας εσόδων Αικ. Σαββαίδου που άλλα ανακοιίνωσε και άλλα τελικά θα γίνουν, οπωσδήποτε το υπουργείο Οικονομικών που έχει την ευθύνη των χειρισμών και χρεώνεται τους ερασιτεχνισμούς, την προχειρότητα και τις παλινωδίες.

Το σημαντικότερο πολιτικό συμπέρασμα των τελευταίων εξελίξεων είναι ότι η κυβέρνηση δεν έχει στρατηγική: Κάνει λεονταρισμούς στην Τρόικα και μετά μαζεύεται στη γωνία, καλλιεργεί κλίμα οικονομικής ευφορίας και στη συνέχεια αποδέχεται ότι δεν υπάρχουν περιθώρια ελαφρύνσεων,  εξαγγέλλει απεμπλοκή από το ΔΝΤ και ύστερα υποτάσσεται στις αξιώσεις των δανειστών, υπόσχεται το τέλος του μνημονίου και την ίδια ώρα εξακολουθεί να κινείται με βάση τις λογικές του μνημονίου. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αφήνουν να εννοηθεί ότι μπορεί να τα σπάσουν με τους πιστωτές αν επιμείνουν στις πιέσεις και τελικά δείχνουν φόβο και αδυναμία. Φαίνεται σαν να πιστεύουν ότι στο τέλος της ημέρας το Βερολίνο θα στηρίξει εμπράκτως την κυβέρνηση και υφίστανται διαρκώς απογοητεύσεις διαπιστώνοντας ότι δεν εκδηλώνεται κατανόηση στις προεκλογικές τους αγωνίες.

Με αυτά τα δεδομένα, ο πολιτικός χρόνος μοιάζει ατελείωτος μέχρι την προεδρική εκλογή του Φεβρουαρίου. Ακόμη και ευνοημένες ομάδες όπως οι δικαστικοί στρέφονται εναντίον της κυβέρνησης επειδή δεν παίρνουν όλα μαζί τα αναδρομικά που ορίζουν οι δικαστικές αποφάσεις. Η κυβέρνηση δυσκολεύεται να φτιάξει κοινωνική συμμαχία ακόμη και κινδυνολογώντας για όσα θα φέρει, όπως ισχυρίζονται, μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε η συζήτηση για την ΑΟΖ ούτε οι προσδοκίες για την ανακάλυψη ενός σπουδαίου νεκρού στον τάφο της Αμφίπολης δεν αρκούν για να βρει έναν σταθερό βηματισμό η κυβέρνηση που κυριολεκτικά παραπαίει. “Διανύουμε τα τελευταία χιλιόμετρα” είπε χθες ο πρωθυπουργός μιλώντας για την κρίση αλλά θα ήταν ακριβέστερο αν αναφερόταν στην κυβέρνησή του.

tvxs.gr