Η νέα τάξη της Ευρώπης: Το εργαστήριο της καταστροφής κάθε διαφοράς

Στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα οι ανθρωπιστικές επιστήμες ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ απ τον ορίζοντα της πληροφόρησης της μάζας, απλά με την σιωπή, μην μιλώντας πια. Με δεδομένο τον τεράστιο ενθουσιασμό που είχαν προκαλέσει από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο μέχρι την δεκαετία του ’90, το «παράξενο» γεγονός ότι ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει επισημάνει αυτήν την εξαφάνιση αντιπροσωπεύει την επιβεβαίωση ότι η εξαφάνιση των ανθρωπιστικών επιστημών ήταν επιθυμητή.

Οι πανεπιστημιακές έδρες φυσικά υπάρχουν, αλλά οι επιστήμες τους δεν είναι πλέον είδηση. Ταυτόχρονα έχουν εξαλειφθεί από τα σχολεία με διάταξη της Ε.Ε. αρχαίες, ευγενείς, βασικές και ουσιαστικές επιστήμες όπως η ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ, η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ και ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ με τις αντίστοιχες γλώσσες, μειώνοντας όλες αυτές τις επιστήμες σε φαντάσματα, σε αβλαβή ίχνη μιας ανύπαρκτης γνώσης. Ακόμα και η ΙΣΤΟΡΙΑ απογυμνώνεται από όλες τις  μεθοδολογικές συνεισφορές που την είχε πλουτίσει η σύγχρονη εποχή και φαίνεται να γίνεται ένα απομεινάρι μιας άλλης εποχής ΑΝΙΚΑΝΟ ΝΑ ΔΩΣΕΙ στους ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΤΟΥΣ η οποία είναι το κύριο προϊόν και ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Έλεγχος ακόμα και αυτής λοιπόν της αυτογνωσίας αποφασίστηκε και έχει τεθεί σε εφαρμογή με απόλυτη σιωπή. [ Σ.τ.μ. Άλλωστε σε τι χρειάζεται η γεωγραφία όταν ο πλανήτης ανήκει σε όλους? Όμως το ενενήντα τοις εκατό του παραγόμενου παγκόσμιου πλούτου ανήκει σε λίγους των οποίων τα παιδιά μαθαίνουν αρχαία ελληνικά ή λατινικά ενώ για τα υπόλοιπα παιδιά αυτές είναι «νεκρές» γλώσσες καθώς και ότι η επίσημη γλώσσα διαφόρων κρατών πρέπει να γίνει η αγγλική.]

   Φαίνεται να ζούμε σε μια κοινωνία αναλφάβητων όπου κανείς δεν είναι σε θέση να κρίνει και να εκτιμήσει επί των μέτρων αυτών που έχουν αποφασιστεί για όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα μπορούν να συνοψιστούν στο εξής: οι μαθητές πρέπει να μελετούν ώστε να μην μάθουν τίποτα, ή σχεδόν τίποτα. Κατ’ αρχάς δεν πρέπει να μάθουν να «ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ», να μάθουν σε τι χρειάζεται να «ΓΝΩΡΙΖΩ» συνεπώς πρέπει να απομνημονεύουν πράγματα χωρίς να γνωρίζουν τίποτα ή σχεδόν τίποτα. Τα παιδιά δεν πρέπει να μάθουν να «σκέφτονται» και σε τι χρειάζεται το να «σκέφτεσαι», σε τι χρειάζεται η «γνώση» και ως εκ τούτου, πρέπει να μάθουν τα πάντα χωρίς να μαθαίνουν τίποτα για τον ΕΑΥΤΟ τους, για την ΖΩΉ  τους για το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ τους, για την ΟΜΑΔΑ τους, για την ΙΣΤΟΡΙΑ της, για τα θεσμικά όργανα και την δύναμη που τα διέπει. Είναι προφανές ότι όλα αυτά έχουν προγραμματιστεί εν όψει της ιδεολογίας εκείνων που βρίσκονται στην εξουσία στην Ευρώπη: η παγκόσμια ομογενοποίηση και ο σχηματισμός ατόμων του τύπου όλοι είμαστε το ίδιο, δηλ. «πολίτες του κόσμου» [ Σ.τ.μ. : Ο καθρέπτης των πράξεων των κυβερνώντων είναι η ιδεολογία τους].

   Ένα άλλο στοιχείο που οι ευρωπαίοι κυβερνώντες έχουν εστιάσει, είναι η σεξουαλικότητα των παιδιών. Για την εξουσία το φύλλο δεν είναι αυτό που6 βλέπει και αγγίζει ο νέος από την στιγμή που γεννήθηκε αλλά το gender. [είναι ένας όρος που δεν έχει μεταφραστεί λόγω της αμφισημίας του]. Τι σημαίνει πρακτικά αυτός ο όρος: κάποιος είναι αρσενικό ή θηλυκό ή ακόμα και τρανσέξουαλ εάν το άτομο αυτό το πιστεύει, το σκέφτεται, το επιθυμεί ή το «αισθάνεται». Το ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ έχει δώσει υποχρεωτικές οδηγίες για όλους. Για παράδειγμα στο δημόσιο νοσοκομείο του ΜΠΑΡΙ [POLICLINIKCO DI BARI] μπορεί να γίνει αλλαγή φύλλου με 170.000 ευρώ τα οποία τα χρηματοδοτεί η περιφέρεια που διοικητικά ανήκει η πόλη του Μπάρι [REGIONE PUGLIA]. Δηλ. το Ιταλικό κράτος και η Ε.Ε. χρηματοδοτούν την χειρουργική επέμβαση αλλαγής φύλλου.

   Γιατί όμως το κράτος χρηματοδοτεί από τα ταμεία του την αλλαγή φύλλου? Η εξήγηση που μπορεί να δοθεί είναι στην επιθυμία τους για την λεγόμενη «ΕΝΤΑΞΗ». Πρέπει να προσθέσουμε εδώ ότι αυτού του είδους οι ιατρικές πράξεις είναι πολύπλοκες χειρουργικές επεμβάσεις που έχουν πάντα ή σχεδόν πάντα αρνητικές φυσικές και ψυχολογικές συνέπειες.

   Ένα πράγμα, όμως, μπορεί να συναχθεί με βεβαιότητα από αυτές τις συμπεριφορές. Η τελική ισότητα δεν θα είναι μόνο εκείνη των ιδεών, της γλώσσας, της θρησκείας, της πατρίδας αλλά θα είναι και η φυσική  ισότητα [εννοείται το παρουσιαστικό]. Η ισότητα όμως που επιδιώκεται είναι όσο το περισσότερο ασαφής και της οποίας το μοντέλο είναι η «trans» μορφή.

   Αυτό λοιπόν που έχουμε μπροστά μας σήμερα στην Δύση είναι ο κόσμος της «μη – μορφή» που φιλοδοξεί να επικρατήσει πάνω στο μοντέλο της «μορφής». ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΘΕΝΕΣΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΜΗ – ΜΟΡΦΗ». Κάτω από αυτές της συνθήκες στην Ευρώπη θα επικρατήσει το «μαύρο» χρώμα επειδή η «μητέρα – γενιά» όπως χαρακτηρίζονται οι νέοι, δεν θα ανήκουν πουθενά, δεν  θα ταυτίζονται με τίποτα και δεν θα ξέρουν να προσανατολιστούν είτε σεξουαλικά είτε γεωγραφικά όπως κάπως απλουστευμένα αναφέραμε πιο πάνω.

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: I. MAGLI

ΠΗΓΗ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ IL GIORNALE. [www.il giornale.it]

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΧΑΡ. ΓΕΡ. ΓΕΩΡΓΙΛΑΣ.

"google ad"