Η παρέμβαση της Ευαγγελίας Κουρουπάκη στη συζήτηση για τη δωρεά οργάνων στη Βουλή

Στην Αθήνα χθες, 25 Μαΐου 2011, ημέρα Τετάρτη και ώρα 16:40΄, συνεδρίασε η Διαρκής Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων με θέμα ημερήσιας διάταξης: Συνέχιση της επεξεργασίας και εξέτασης του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης «Δωρεά και μεταμόσχευση οργάνων και άλλες διατάξεις»

Στην Επιτροπή παρέστησαν ο Υπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κ. Ανδρέας Λοβέρδος, ο Υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κ. Μιχαήλ Τιμοσίδης, καθώς και αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες.

Ακολουθεί η παρέμβαση της Βουλευτού Χανίων του ΠΑΣΟΚ Ευαγγελίας Κουρουπάκη κατά της διάρκεια της συνεδρίασης.

Κύριε Υπουργέ, μας φέρατε ένα σχέδιο νόμου το οποίο πραγματικά εστιάζει σε υψηλές αξίες, στις αξίες της προσφοράς, της αλληλεγγύης, του αλτρουισμού, της ανιδιοτέλειας, της γενναιοδωρίας. Θεωρώ ότι μέσα από αυτό το νομοσχέδιο πρέπει να εμπεδώσει ο Έλληνας την έννοια του μεγαλείου της προσφοράς και της δωρεάς για τη συνέχιση της ζωής.

Επί των άρθρων, θα ήθελα να μιλήσω για το περιβόητο άρθρο περί της εικαζόμενης συναίνεσης, το άρθρο 9, το οποίο κατά τη γνώμη μου θα πρέπει να διαμορφωθεί σε «ομολογούμενη συναίνεση» διότι έχει πολύ μεγάλη σημασία ο τρόπος προσέγγισης και ενημέρωσης των πολιτών. Ακούγεται πολύ καλύτερα η ομολογούμενη συναίνεση από το τρομοκρατικό «είστε όλοι εν δυνάμει δωρητές σώματος» και μάλιστα χωρίς ενημέρωση δεν γίνεται εύκολα αντιληπτό περί τίνος πρόκειται, σε ποιους απευθύνεται το κάλεσμα και ποιος είναι ο στόχος μας.

Στην παράγραφο 3 του άρθρου αναφέρεται ότι « η αφαίρεση ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο θανόν πρόσωπο πραγματοποιείται εφόσον όσο ζούσε δεν είχε εκφράσει την αντίθεσή του».

Η θετική προσέγγιση που προτείνω είναι « η λήψη ενός ή περισσοτέρων οργάνων από ενήλικο θανόν πρόσωπο δεν πραγματοποιείται εφόσον όσο ζούσε είχε εκφράσει την αντίθεσή του».

Επίσης, στον εθνικό οργανισμό μεταμοσχεύσεων να τηρείται αρχείο όπου καταχωρούνται οι δηλώσεις των πολιτών περί της συναίνεσης και όχι της αντίθεσής τους στην αφαίρεση οργάνων τους μετά θάνατον.

Αυτή είναι η θετική προσέγγιση κ. Υπουργέ που προτείνω να προβάλλουμε και δεν αλλάζει την ουσία της εικαζόμενης συναίνεσης που στόχο έχει ο κάθε ενήλικος να μπορεί να αποστέλλει στον εθνικό οργανισμό μεταμοσχεύσεων σχετική δήλωσή του με βεβαιωμένο το γνήσιο της υπογραφής και για τη δήλωση δεν απαιτείται συγκεκριμένος τύπος αρκεί να συνάγεται ρητά  και αβίαστα η ακριβής βούληση του προσώπου, η δήλωση αυτή είναι ελεύθερα ανακλητή όπως ακριβώς αναφέρεται στην παράγραφο 3 του άρθρου 9.

Με την «ομολογούμενη συναίνεση»  ισχυροποιείται η συναίνεση και αναδεικνύεται η συμμετοχή του δωρητή στην απόφαση της δωρεάς καθώς και η ανιδιοτέλειά του.

Αντίθετα, με την εικαζόμενη συναίνεση υποβαθμίζεται η έννοια του «δώρου» και της δωρεάς αφού η προσφορά θεωρείται αυτονόητη και επιβεβλημένη.

Να πούμε και συγκεκριμένα σε ποιους αναφερόμαστε;

Ποιοι είναι οι εν δυνάμει λήπτες και οι πιθανοί δότες ;

Έχουμε μητρώο υποψήφιων ληπτών και είναι 1251 ασθενείς οι οποίοι περιμένουν νεφρό από ζώντες δότες. Διότι νεφρό μόνο, μπορούμε να πάρουμε από ζώντα οργανισμό.

Σ’ αυτούς αναφέρεται το άρθρο 8 όπου ο συναισθηματικός δότης και οι υπόλοιποι πιθανοί δότες με τους οποίους διευρύνεται ο κύκλος των δοτών ( οι συγγενείς εξ αγχιστείας, οι συγγενείς δεύτερου, τετάρτου βαθμού κτλ)  πραγματικά αναδεικνύουν με την πράξη τους τις αξίες που προανέφερα και συμβάλλουν στον κεντρικό στόχο του νομοσχεδίου-  και τον δικό μας- που είναι βεβαίως η αύξηση του αριθμού των δοτών.

Σ’ αυτούς τους ανθρώπους που επιλέγουν με οικεία βούληση να δωρίζουν κομμάτι του εαυτού τους, λέμε ότι χρειάζεται δικαστική απόφαση, ενώ το μόνο που θα έπρεπε να εξετάζουμε είναι η νόηση τους και η ιστοσυμβατότητα ;

Εμφανιζόμαστε επιφυλακτικοί και καχύποπτοι σήμερα εδώ. Εκφράζονται φόβοι περί εμπορίας οργάνων και ύποπτων σκοπιμοτήτων ενώ θα έπρεπε να υπάρχει ενθάρρυνση, προτροπή και διευκόλυνση στους ανθρώπους αυτούς που αποφασίζουν να προσφέρουν ζωή!

Το ίδιο κλίμα καχυποψίας συμπεραίνω και από την πρόταση πολλών συναδέλφων για  τα 3 συναπτά έτη γάμου ή σύμφωνου συμβίωσης πριν γίνει δεκτή η αίτηση για δωρεά οργάνου.

Έχουμε σκεφτεί, όμως, ότι μέσα σ’ αυτή την τριετία οι ασθενείς κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να χάσουν τη ζωή τους ; Ας το σκεφτούμε αυτό από την σκοπιά του λήπτη, παρακαλώ!

Τέλος, θεωρώ, κύριε Υπουργέ, κ.κ συνάδελφοι, ότι προτεραιότητα πρέπει να αποτελέσει η ενημέρωση που οφείλει να εστιάσει στο γεγονός ότι με  τη δωρεά ενός οργάνου σώζεται μία ζωή.

Επίσης, θα πρέπει να αντιληφθεί ο κάθε πολίτης ότι η δωρεά δείχνει μεγαλείο ψυχής, μεγαλείο προσφοράς. Να μην θεωρείται απλά δεδομένος ο πολίτης ως δωρητής. Να μην χαθεί η έννοια της προσφοράς και του δώρου.

Πρέπει ο κάθε πολίτης να νοιώθει ότι συμμετέχει, επιλέγει, έχει οικεία βούληση.

Νομίζω ότι συνολικά η θετική προσέγγιση των άρθρων 8 και 9 δεν αλλάζει την ουσία αλλά δημιουργεί μεγάλη αξιοπιστία και άρα τελικά θα λειτουργήσει θετικά για τον απώτερο στόχο που είναι η αύξηση του αριθμού των δοτών και δωρεών.

Ευχαριστώ πολύ.

"google ad"