Την Παρασκευή, 13 Μαΐου, ο ιστότοπος των New York Times δημοσίευσε άρθρο με τίτλο: «Επίθεση της Ισραηλινής Αστυνομίας στην κηδεία της δολοφονημένης Παλαιστίνιας δημοσιογράφου», ο οποίος στη συνέχεια άλλαξε σε «Η ισραηλινή αστυνομία επιτέθηκε στους πενθούντες στην κηδεία της παλαιστίνιας δημοσιογράφου». Η εν λόγω δημοσιογράφος, φυσικά, ήταν η 51χρονη Shireen Abu Akleh, η βετεράνος ρεπόρτερ του Al Jazeera που πυροβολήθηκε στο κεφάλι και σκοτώθηκε από ισραηλινές δυνάμεις την Τετάρτη στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη.
Όπως ανέφεραν οι Times, ισραηλινοί αστυνομικοί είχαν αρχίσει να «χτυπούν και να κλοτσάνε τους πενθούντες» στην νεκρώσιμη ακολουθία στην Ιερουσαλήμ, «αναγκάζοντας έτσι να ρίξουν σχεδόν το φέρετρο». Αυτό, τουλάχιστον, ήταν σχετικά ξεκάθαρες πληροφορίες που προέρχονταν από το ίδιο ειδησεογραφικό πρακτορείο που είχε επιλέξει λίγες μέρες πριν να χρησιμοποιήσει τη φράση “πέθανε στα 51 της” στην είδηση που ανερτησε για τη δολοφονία της Abu Akleh.
Η συγκεκριμένη αμερικανική εφημερίδα είναι επίσης γνωστή για τέτοιες δημοσιογραφικές διαστροφές όπως η υποβάθμιση της στρατιωτικής σφαγής τεσσάρων παλαιστίνιων παιδιών που έπαιζαν ποδόσφαιρο στη Λωρίδα της Γάζας το 2014 από το Ισραήλ στον ακόλουθο τίτλο: «Αγόρια πνίγηκαν στην παραλία της Γάζας στην περιοχή που βρίσκεται στο επίκεντρο της μεσοανατολικής διαμάχης». Θα περίμενε κανείς η περίληψη της σχετικές είδησης της 13ης Μαΐου από τους Times για την επίθεση στην κηδεία της δημοσιογράφου να ήταν κάπβς έτσι:
«Το φέρετρο σχεδόν πέφτει στην κηδεία της δημοσιογράφου, σε ένα θλιβερό στιγμιότυπο της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης».
Κατά τη διάρκεια της αφοσιωμένης καριέρας της, η ίδια η Abu Akleh ενσάρκωσε την παλαιστινιακή ανθρωπότητα λέγοντας την αλήθεια στην εξουσία . Τώρα, η κατοχική δύναμη απάντησε πυροβολώντας την στο κεφάλι και επιτιθέμενη στους πενθούντες της – μια απάντηση που μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως οξεία και πολυεπίπεδη κρατική αγριότητα, σύμφωνα με τον τρόπο λειτουργίας του Ισραήλ να αρνείται να αφήσει τους Παλαιστίνιους να ζήσουν, να πεθάνουν ή ακόμα και να θαφτούν εν ειρήνη.
Υπάρχει επίσης το θέμα όπου δεν επιτρέπεται στους νεκρούς και θαμμένους Παλαιστίνιους να παραμείνουν νεκροί και θαμμένοι εν ειρήνη, που είναι κάτι που συμβαίνει όταν, για παράδειγμα, ο ισραηλινός στρατός αναλαμβάνει να βομβαρδίσει νεκροταφεία στη Γάζα – σαν να ήταν κατά κάποιο τρόπο δυνατό να εξαφανίσει αναδρομικά την ίδια την παλαιστινιακή ύπαρξη ανατινάζοντας ακόμα και τα οστά τους.
Σίγουρα, οι ισραηλινές επιθέσεις σε κηδείες δεν είναι κάτι καινούργιο – κάτι που δεν πρέπει να εκπλήσσει κανένα, δεδομένου του ιστορικού του Ισραήλ με επιθέσεις σε ασθενοφόρα, νοσοκομεία, ιατρικό προσωπικό, σχολεία, συγκροτήματα των Ηνωμένων Εθνών, πολυκατοικίες, ζώα, δέντρα, μωρά και λίγο πολύ οτιδήποτε άλλο μπορεί να δεχτεί επίθεση.
Θυμηθείτε την επίθεση των ισραηλινών δυνάμεων στις 29 Ιουλίου 2021 στην κηδεία του 12χρονου Μοχάμεντ αλ-Αλαμί, ο οποίος είχε πυροβοληθεί στο στήθος από Ισραηλινούς στρατιώτες την προηγούμενη μέρα καθώς ταξίδευε με αυτοκίνητο με τον πατέρα του στη Δυτική Όχθη πόλη Beit Omar. Η κηδεία του Al-Alami, με τη σειρά του, οδήγησε σε μια άλλη: αυτή του 20χρονου Shawkat Awad από την ίδια πόλη, ο οποίος σκοτώθηκε από ισραηλινά πυρά ενώ θρηνούσε τον al-Alami.
Σε μια άλλη περίπτωση που απεικονίζει το προφανές φετίχ του Ισραήλ για επιθέσεις σε κηδείες, οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας εξαπόλυσαν επίθεση κατά της κηδείας στις 2 Μαρτίου 2022 του 19χρονου Παλαιστίνιου φοιτητή Ammar Abu Afifa, ο οποίος σκοτώθηκε από ισραηλινή σφαίρα στον προσφυγικό καταυλισμό Al-Aroub βόρεια της Χεβρώνας. Ακόμη και οι Times of Israel, μια βαθιά σιωνιστική εφημερίδα, ένιωσε υποχρεωμένη να δημοσιεύσει τον τίτλο: «Τα ισραηλινά στρατεύματα πυροβόλησαν και σκότωσαν έναν Παλαιστίνιο έφηβο. Ο στρατός δεν είπε τι έκανε λάθος».
Δύο μήνες πριν την κηδεία του Abu Akleh, τα βίαια πλάνα της ισραηλινής αστυνομίας που κτυπά με ρόπαλα άοπλους Παλαιστίνους έχουν οδηγήσει σε μια σπάνια καταγγελία από την απερχόμενη γραμματέα Τύπου του Λευκού Οίκου Jen Psaki, η οποία περιέγραψε τις σκηνές ως «βαθιά ανησυχητικές». Όχι ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν εμπλέκονται σε βαθιά ανησυχητική συμπεριφορά σε τακτική βάση, συμπεριλαμβανομένων των κηδειών .
Τέλος πάντων, το Ισραήλ και οι ΗΠΑ είναι εδώ και καιρό γνωστές ως χώρες για τις σαδιστικές συμπεριφορές τους. Η ισραηλινή κακία έχει απλώς μια πιο έντονη γεωγραφική εστίαση. Παρεμπιπτόντως, η 15η Μαΐου –μόλις δύο μέρες μετά την ταφή του Abu Akleh στην Ιερουσαλήμ– σηματοδοτεί την εβδομηκοστή τέταρτη επέτειο της Nakba , όταν οι Παλαιστίνιοι θρηνούν την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ στην παλαιστινιακή γη το 1948. Αυτό συνεπαγόταν την καταστροφή περισσότερων από 500 παλαιστινιακών χωριών, τη δολοφονία περισσότερων από 10.000 Παλαιστινίων και την εκδίωξη τουλάχιστον 750.000 ακόμη – αποτελεί την αρχή μιας αιματηρής τροχιάς που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.
Δυστυχώς για το Ισραήλ, ωστόσο, η παλαιστινιακή ταυτότητα δεν μπορεί να εξαλειφθεί με την κάννη του όπλου. Ούτε οι Παλαιστίνιοι θα ξεχάσουν αυθόρμητα την ύπαρξή τους τώρα που οι ισραηλινές δυνάμεις ασφαλείας συνέλαβαν πενθούντες επειδή έφεραν την παλαιστινιακή σημαία στην κηδεία της Abu Akleh. Και καθώς το Ισραήλ καρφώνει τα τελευταία καρφιά στο φέρετρο της δικής του προβαλλόμενης εικόνας της ανθρωπότητας, η αλήθεια είναι ότι οποιεσδήποτε αξιώσεις του Ισραήλ περί ανθρωπιάς θα έπρεπε να είχαν θαφτεί εδώ και πολύ καιρό.