«Τα νέα της Αλεξάνδρας», που ηχογραφήθηκε με τη φωνή του Βαγγέλη Περπινιάδη (και το χαρακτηριστικό ήχο με τα πούλια από το τάβλι στην εισαγωγή) και κυκλοφόρησε σε δίσκο 45 στροφών Parlophone το 1961 ήταν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του λαϊκού ερμηνευτή και συγχρόνως μια από τις απρόβλεπτες συνεργασίες, με έναν συνθέτη που είχε ήδη μια μεγάλη διαδρομή στο χώρο του «ελαφρού» τραγουδιού.
Υπενθυμίζουμε ότι το τραγούδι βασιζόταν σε πραγματικά γεγονότα και αφορούσε την Αλεξάνδρα.
Ίσως 60 χρόνια μετά να είναι πολλά, αλλά ποτέ δεν είναι αργά για την αλήθεια και την αποκατάσταση της.
Η 18χρονη Αλεξάνδρα ήρθε στο Αιγάλεω από τη Μάνη για να μάθει ραπτική. Έμενε σε ένα σπίτι με συγγενείς της, τότε που στη γειτονιά είχε μόνο προσφυγικά σπίτια και πολλά δωματιάκια με κοινή αυλή.
Ήταν πολύ όμορφη. Δεν πήγαινε πουθενά αλλού, εκτός από το σπίτι, τη μοδίστρα και το περίπτερο.
Στο περίπτερο καθόταν με τη θεία μου τη Μαίρη, συνομήλικες τότε.
Αρραβωνιασμένη και ερωτευμένη, κάτι τη βασάνιζε αλλά φοβόταν να μιλήσει. Οι φίλες της όμως καταλάβαιναν.
Η σπιτονοικοκυρά της Ε., σχεδόν 80 πια, δε μπορεί να ξεχάσει την εικόνα με το κεφάλι της ανοιγμένο και τα μυαλά χυμένα στον τοίχο.
Έκανε πολλές απόπειρες να τη βιάσει ο θείος της, ο ίδιος ο αδερφός της μάνας της κι εκείνο το βράδυ, η Αλεξάνδρα, φαίνεται, αντιστάθηκε όσο ποτέ.
Της τίναξε τα μυαλά με το όπλο του.
Αν τώρα, στο 2020, υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που λένε για την Ελένη Τοπαλούδη, ότι προκάλεσε, ότι εκδιδόταν, αν τώρα πέφτουν ισχυρά μέσα να καλύψουν τους φρικτούς δολοφόνους της, για σκεφτείτε τότε; τότε που ακόμα τα εγκλήματα τιμής, ήταν καθημερινότητα.
Η Αλεξάνδρα δεν έπαιρνε σκονάκια με τον μπακάλη, δεν έβγαινε βόλτες, δεν ήξερε πράγματι τι θα πει άνδρας. Ούτε καν ήξερε πού είναι το «Ροζικλαίρ».
Η Αλεξάνδρα ήταν ένα φοβισμένο κορίτσι που νόμιζε ότι ο αρραβωνιαστικός της θα την έσωζε από το εφιάλτη που βίωνε καθημερινά.
Λένε ότι ο δολοφόνος ο ίδιος, ο θείος της δηλαδή, έγραψε τους στίχους και τους έδωσε. Για να μείνει στην ιστορία σαν πουτάνα.
Στ’ ορκίζομαι Βαγγέλη μου
Για κάτσε να τα πούμε;
Η Αλεξάνδρα δολοφονήθηκε από τον ανώμαλο θείο της. Και βιάζεται καθημερινά εδώ και μισό αιώνα κάθε φορά που ακούγεται αυτό το τραγούδι. Μπείτε και δείτε ακόμα τι σχόλια αφήνει ο κόσμος για την δολοφονημένη Αλεξάνδρα.
Κι αυτά είναι τα πραγματικά νέα της Αλεξάνδρας. –
Υ.Γ. ακόμα και τώρα, η θεία μου φοβήθηκε όταν της είπα ότι θα το γράψω. Έχουν περάσει εξήντα χρόνια κι ακόμα φοβάται να μιλήσει γι’ αυτό.
Μια ιστορία που αποκαθιστά, έστω και μετά από 60 χρόνια, την υπόθεση μιας στυγνής γυναικοκτονίας, αυτής της 18χρονης Αλεξάνδρας από τον θείο της που προσπαθούσε να τη βιάσει. Η ιστορία μάλιστα, θέλει τον γυναικοκτόνο θείο της να είναι αυτός που έγραψε τους στίχους, έτσι ώστε η Αλεξάνδρα να μείνει στην ιστορία ως άλλη μια «πουτάνα».
Με μια συγκλονιστική ταινία / µουσικό βίντεο, μια ομάδα καλλιτεχνών έρχεται να αποκαταστήσει, έστω για λίγο, την επαναλαμβανόμενη αδικία κατά των γυναικών στο διηνεκές του χρόνου, και αφηγούνται ξανά, αυτά τα «Νέα της Αλεξάνδρας» με ένα καθηλωτικό reclaim.
Το τραγούδι, όπως αναφέρουν οι συντελεστές του, εµπνέεται από «Τα νέα της Αλεξάνδρας» του Κώστα Γιαννίδη (ή Γιάννη Κωνσταντινίδη) και τις ιστορίες που περιτριγυρίζουν το κοµµάτι από τη γέννησή του.
Σκοπός είναι να δώσει φωνή στις γυναίκες που υπήρξαν απούσες από την εξιστόρηση της ζωής τους γενικότερα και μέσα στα ρεμπέτικα τραγούδια ειδικότερα.